Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηναγόρας διευκρινίζει ότι οι «υποτελείς» του ήταν έτοιμοι να εκτελέσουν απολύτως οποιεσδήποτε οδηγίες των αμερικανικών αρχών και συγκεκριμένα της CIA: «Έχω τρεις επισκόπους, τριακόσιους ιερείς και μια μεγάλη και ευρέως διαδεδομένη οργάνωση. Όσοι είναι υπό τις διαταγές μου είναι υπάκουοι σε εσάς! Μπορείτε να τα κανονίσετε για όποια υπηρεσία χρειάζεστε. Δεν θα υπάρχουν ερωτήσεις και οι οδηγίες σας θα εκτελεστούν πιστά. Παρακαλώ πείτε στον κύριο Μπερνς ότι αυτό ισχύει για μένα».
...το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως τάχθηκε ενάντια στους εκκλησιαστικούς κανόνες για τη δημιουργία της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας μπορεί να σημαίνει ότι εν ευθέτω χρόνω μπορεί να δημοσιεύσουν την αλληλογραφία του Πατριάρχη Βαρθολομαίου (Αρχοντώνης), στην οποία διαβεβαιώνει επίσης τους Αμερικανούς προστάτες του για την ετοιμότητά του «να υποταχθεί σε οποιοδήποτε καθήκον και να κάνει κάθε δυνατή θυσία».
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΣΥΝΤΑΚΤΗ( Νίκ Σταματάκης):
Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε τον Φεβρουάριο του 2020 στο spzh.news αλλά υπό τις παρούσες συνθήκες και ιδιαίτερα τους ισχυρισμούς του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης και του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ελπιδοκτόνου ότι το Πατριαρχείο Μόσχας είναι εργαλείο για τα γεωπολιτικά παιχνίδια του Κρεμλίνου, πρέπει να υπενθυμίσουμε την αλήθεια.
Δεν έχουμε καμία αμφιβολία για τον ρόλο του Πατριάρχη Μόσχας: είναι παρόμοιος με τον ρόλο των Βυζαντινών Πατριαρχών δίπλα στους Αυτοκράτορες τους. Αυτή η σχέση μεταξύ της ηγεσίας της Εκκλησίας τους και της ηγεσίας της Αυτοκρατορίας ήταν κεντρική για τον «οικουμενικό» τίτλο τους και την παγκόσμια υπεροχή τους – και υπάρχουν πολλές εκκλησιολογικές μελέτες που το αποδεικνύουν.
Αλλά δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε τον πολύ θετικό ρόλο που έπαιξε η Ρωσική Εκκλησία για τη διάσωση του λαού της και την επιστροφή του στις πολιτιστικές του ρίζες και την ταυτότητά του μετά από 70 φρικτά χρόνια κομμουνισμού.
Τι μπορεί να διεκδικήσει το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης για τους πιστούς του και ιδιαίτερα τους Ελληνορθόδοξους; Δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω στην αιωνιότητα ότι ο Ελληνισμός έχει τέσσερα οικουμενικά θεμέλια: Ορθοδοξία, Διασπορά, Ναυσιπλοΐα και Πολιτισμό. Το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης διέκοψε ένα από αυτά, την Ορθοδοξία, προκαλώντας το Σχίσμα. Και μείωσε τη δεύτερη, τη Διασπορά, ακολουθώντας ενεργά –ιδιαίτερα μέσω των υπερπόντιων Αρχιεπισκοπών τους– πολιτικές «συμφιλίωσης» με την Τουρκία, την ίδια στιγμή που η Τουρκία έχει ουσιαστικά «casus belli» κατά της Ελλάδας και κατέχει παράνομα την Κύπρο. Όσον αφορά τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και η Ανίερη Σύνοδός του είναι οι μεγαλύτεροι προδότες όλων των εποχών.
Η πηγή πληροφοριών για αυτό το άρθρο από το spzh.news φαίνεται να είναι μια πολύ σημαντική ιστορική έρευνα από τον Matthew Namee του orthodoxhistory.org
Ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας με τόν πρόεδρο ΗΠΑ Τροῦμαν,1947.
Ο Πατριάρχης Αθηναγόρας (Σπύρου) δεν έκρυψε ποτέ την πίστη του στις Ηνωμένες Πολιτείες. Φωτογραφία: UOJ By Kirill Aleksandrov – spzh.news
Τα ΜΜΕ δημοσίευσαν ντοκουμέντα για τον τρόπο συνεργασίας του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Στις 7 Φεβρουαρίου 2020, ο ελληνικός θρησκευτικός ιστότοπος «Ρομφέα», συμπαθής στο Φανάρι, δημοσίευσε ένα άρθρο σχετικά με τους στενούς δεσμούς της CIA με έναν από τους πιο σημαντικούς και ταυτόχρονα πιο επικριμένους πατριάρχες της Κωνσταντινούπολης του 20ού αιώνα, τον Αθηναγόρα (Σπύρου). Τι λένε τα έγγραφα του μυστικού Υπουργείου των ΗΠΑ και πώς φαίνεται στο φως τους το έργο του Πατριάρχη Αθηναγόρα;
Τα έγγραφα της CIA στα οποία αναφέρεται ο συγγραφέας του άρθρου εμφανίστηκαν στο δημόσιο τομέα πολύ νωρίτερα, το 2016.
Το ανωτέρῳ απόσπασμα από την σελίδα της cia.gov – τον επίσημο ιστότοπο της CIA
Γεννιέται ένα λογικό ερώτημα: γιατί οι Έλληνες έδωσαν σημασία σε αυτά τα έγγραφα μόνο τώρα και γιατί το σχετικό δημοσίευμα στο φιλοφαναρικό site «Romfea»;
Χωρίς να υπεισέλθουμε σε αφηρημένες θεωρίες συνωμοσίας, μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν διαφορετικές απόψεις στην ελληνική θρησκευτική κοινότητα για τη δράση του Φανάριου σήμερα. Δεν συμμερίζονται όλοι οι Έλληνες τον ισχυρισμό ότι ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως έχει την ύψιστη πρωτοκαθεδρία στον ορθόδοξο κόσμο και ότι ενσαρκώνει την «έδρα της Ορθοδοξίας». Πολλοί Έλληνες κατανοούν τους κινδύνους του ορθόδοξου παπισμού και δεν θέλουν η Κωνσταντινούπολη να ακολουθήσει τα βήματα της Ρώμης από αυτή την άποψη.
Ταυτόχρονα όμως υπάρχει ένα πολύ δυνατό κόμμα στο ελληνικό περιβάλλον που τοποθετεί τον ελληνικό εθνικισμό πάνω από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις, πάνω από την ίδια την Ορθοδοξία. Φυσικά, αυτό το κόμμα επιδιώκει με όλα τα διαθέσιμα μέσα να διεκδικήσει την πρωτοκαθεδρία του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως ως σύμβολο του μεγαλείου της ελληνικής φυλής.
Ο αγώνας αυτών των κομμάτων αποτυπώνεται στο άρθρο της «Ρομφέας» που δυσφημεί έναν από τους πιο εξέχοντες πατριάρχες της Κωνσταντινούπολης του πρόσφατου παρελθόντος.
Τώρα ας περάσουμε στο περιεχόμενο του ίδιου του άρθρου.
Οι συγγραφείς, βασισμένοι σε έγγραφα της CIA, παραθέτουν ένα απόσπασμα από την αλληλογραφία δύο πρακτόρων πληροφοριών – του Ulius Amoss και του David Burns. Έπεται ότι το 1942 ο Αθηναγόρας (Σπύρου), όντας Αρχιεπίσκοπος της Αμερικανικής Αρχιεπισκοπής του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, πρόσφερε υπηρεσίες της Εκκλησίας στη CIA. «Μου είπε ότι όλες οι υπηρεσίες του οργανισμού του ήταν στη διάθεσή μας», έγραψε ο πράκτορας. Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηναγόρας διευκρινίζει ότι οι «υποτελείς» του ήταν έτοιμοι να εκτελέσουν απολύτως οποιεσδήποτε οδηγίες των αμερικανικών αρχών και συγκεκριμένα της CIA:
«Έχω τρεις επισκόπους, τριακόσιους ιερείς και μια μεγάλη και ευρέως διαδεδομένη οργάνωση. Όσοι είναι υπό τις διαταγές μου είναι υπάκουοι σε εσάς! Μπορείτε να τα κανονίσετε για όποια υπηρεσία χρειάζεστε. Δεν θα υπάρχουν ερωτήσεις και οι οδηγίες σας θα εκτελεστούν πιστά. Παρακαλώ πείτε στον κύριο Μπερνς ότι αυτό ισχύει για μένα».
Η αλληλογραφία αποκαλύπτει περαιτέρω ορισμένες από τις λεπτομέρειες των υπηρεσιών που παρέχονται στη CIA από την «οργάνωση του Αθηναγόρα». Ο Αρχιεπίσκοπος της Ελληνικής Αρχιεπισκοπής Βόρειας και Νότιας Αμερικής αποκάλυψε στην πραγματικότητα προσωπικές πληροφορίες για 100.000 ενορίτες στη CIA.
Η υπόθεση ήταν κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και οι αρχές των ΗΠΑ χρειάζονταν νεοσύλλεκτους για να τους στείλουν στα πεδία των μαχών στην Ευρώπη. Ο αγώνας κατά του ναζισμού είναι σίγουρα η δίκαιη αιτία, αλλά από την πλευρά του επικεφαλής της Αρχιεπισκοπής έμοιαζε με προδοσία. Άλλωστε αυτοί οι νέοι θα μπορούσαν να είχαν πάει οικειοθελώς στο μέτωπο. Αντίθετα, ήταν πολύ πιθανό να πιαστούν απλώς σε μια πληροφορία από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηναγόρα.
«Έχω τρεις επισκόπους, τριακόσιους ιερείς και μια μεγάλη και ευρέως διαδεδομένη οργάνωση. Όσοι είναι υπό τις διαταγές μου είναι υπάκουοι σε εσάς! Μπορείτε να τα κανονίσετε για όποια υπηρεσία χρειάζεστε.”
Αρχιεπίσκοπος Αθηναγόρας (Σπύρου) – στον πράκτορα της CIA
«Έχω τρεις επισκόπους, τριακόσιους ιερείς και μια μεγάλη και ευρέως διαδεδομένη οργάνωση. Όσοι είναι υπό τις διαταγές μου είναι υπάκουοι σε εσάς! Μπορείτε να τα κανονίσετε για όποια υπηρεσία χρειάζεστε.”
Αρχιεπίσκοπος Αθηναγόρας (Σπύρου) – στον πράκτορα της CIA
Απαντώντας, έγραψε: «Είμαι έτοιμος να υποταχθώ σε οποιοδήποτε έργο και να κάνω κάθε δυνατή θυσία για την αγαπημένη μας χώρα, η οποία αγωνίζεται για την Παγκόσμια Ελευθερία και Δικαιοσύνη και τη Νέα Μέρα που έρχεται». Είναι αδύνατο να φανταστεί κανείς ότι τέτοια λόγια γράφτηκαν από έναν θρησκευόμενο και πολύ περισσότερο από έναν Ορθόδοξο Αρχιεπίσκοπο. Πώς μπορεί κανείς να καταλάβει την ετοιμότητα να υποταχθεί σε «κάθε εργασία»; Και τι θυσίες σκόπευε να κάνει ο Αρχιεπίσκοπος Αθηναγόρας για τις αγαπημένες του Ηνωμένες Πολιτείες;
Είναι πολύ πιθανό η δημοσιευμένη αλληλογραφία να είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου και ότι η συνεργασία μεταξύ του Αθηναγόρα και των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ ήταν πιο πολυμερής. Όμως, από όσα έγιναν γνωστά, γίνεται σαφές: ο Αθηναγόρας εξέφρασε την προθυμία του να εκτελέσει πλήρως οποιαδήποτε εντολή της CIA, χωρίς να κάνει περιττές ερωτήσεις.
Και τώρα ας δούμε μέσα από το πρίσμα αυτού του γεγονότος τη δράση του Αθηναγόρα ως Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως.
Το 1948, οι ειδικές υπηρεσίες και το διπλωματικό γραφείο των ΗΠΑ πραγματοποίησαν την επιχείρηση «Αθηναγόρας», που είχε ως αποτέλεσμα την απομάκρυνση του Πατριάρχη Μάξιμου Ε' (Βαπορτζή) από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και την τοποθέτηση του Αθηναγόρα (Σπύρου) στη θέση του.
Παρεμπιπτόντως, η διπλωματική εργασία του Αθηναγόρα στο τελευταίο του έτος στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης είχε τον τίτλο «Περί εκλογής Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως από τον Μέγα Κωνσταντίνο έως την άλωση της Κωνσταντινούπολης». Έτσι, ο Αθηναγόρας ήξερε λεπτομερώς πώς να εκθρονίζει και πώς να ενθρονίζει πατριάρχες της Κωνσταντινούπολης.
Η δραστηριότητα του Αθηναγόρα ως Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως χαρακτηρίστηκε από τρία βασικά σημεία:
Αντίδραση στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία.
Εδραίωση της αποκλειστικής εξουσίας της Κωνσταντινούπολης στον Ορθόδοξο κόσμο.
Προσέγγιση με το Βατικανό.
Στην πραγματικότητα, ο Αθηναγόρας διορίστηκε Πατριάρχης για να αντιταχθεί στο Πατριαρχείο Μόσχας επειδή ο προκάτοχός του Πατριάρχης Μάξιμο ο Ε΄ εξέφρασε κάποια συμπάθεια γι αυτή. Το 1946 επανέλαβε το έθιμο σύμφωνα με το οποίο ο διπλωματικός εκπρόσωπος της Ρωσίας (ΕΣΣΔ) συνόδευε τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως από την κατοικία του στο ναό το βράδυ του Πάσχα. Επίσης, έστειλε επίσημη αντιπροσωπεία του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως για τον εορτασμό της 500ης επετείου της αυτοκεφαλίας της Ρωσσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας το 1948.
Για τις «αριστερές» απόψεις του και τους δεσμούς του με το Πατριαρχείο Μόσχας, αναγκάστηκε να γράψει επιστολή παραίτησης, όπως δήλωσε παράφρων και κρατήθηκε υπό παρακολούθηση στο Chambésy (κατοικία του Phanar στην Ελβετία), του οποίου απαγορεύτηκε να εκτελεί θείες υπηρεσίες.
Ο Αθηναγόρας, από την άλλη, δεν έκρυψε ποτέ τα αντιρωσικά του αισθήματα. Πριν γίνει Πατριάρχης το 1947, είπε: «Η Αμερική βοηθά την Τουρκία και την Ελλάδα γιατί γνωρίζει ότι αυτά τα δύο κράτη πρέπει να πολεμήσουν ενάντια σε ένα άγριο θηρίο που απειλεί την ανθρωπότητα». Ενθρονισμένος, ανταποκρίθηκε πλήρως στις προσδοκίες των θαμώνων του στην Ουάσιγκτον.
Επί Πατριάρχη Αθηναγόρα, δόθηκε νέα ώθηση στην ιδέα της κυριαρχίας των Φαναριωτών σε ολόκληρη την Ορθόδοξη διασπορά.
Στην ιδεολογική ερμηνεία του το Φανάρι, ονομαζόταν «υπέρβαση του στενού εθνικού χαρακτήρα της Ελληνικής Ορθοδοξίας» Και στην πράξη είχε ως αποτέλεσμα την ανάμειξη στις υποθέσεις άλλων Τοπικών Εκκλησιών.
Το 1952 ο Πατριάρχης Αθηναγόρας ανακοίνωσε τη σύγκληση της «Πανορθόδοξης Μεγάλης και Ιεράς Συνόδου» και άρχισε την ενεργό προετοιμασία για αυτήν. Αυτή η πρωτοβουλία και οι δραστήριες συντονιστικές δραστηριότητες του Φαναρίου στην προετοιμασία της Συνόδου συνέβαλαν στη διάδοση της ψευδούς πεποίθησης ότι μόνο οι Πατριάρχες της Κωνσταντινούπολης μπορούν να συγκαλούν Πανορθόδοξες Συνόδους.
Όσον αφορά την προσέγγιση με το Βατικανό, ο Πατριάρχης Αθηναγόρας έκανε ένα ιστορικό βήμα: το 1965, αυτός και ο Πάπας Παύλος ΣΤ' αφαίρεσαν τους αμοιβαίους αναθεματισμούς που είχαν επιβληθεί το 1054, όταν έγινε η επίσημη διάλυση της Ορθοδοξίας και του Καθολικισμού.
Είναι πολύ πιθανό η δημοσιευμένη αλληλογραφία να είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου και ότι η συνεργασία μεταξύ του Αθηναγόρα και των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ ήταν πιο πολυμερής. Όμως, από όσα έγιναν γνωστά, γίνεται σαφές: ο Αθηναγόρας εξέφρασε την προθυμία του να εκτελέσει πλήρως οποιαδήποτε εντολή της CIA, χωρίς να κάνει περιττές ερωτήσεις.
Και τώρα ας δούμε μέσα από το πρίσμα αυτού του γεγονότος τη δράση του Αθηναγόρα ως Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως.
Το 1948, οι ειδικές υπηρεσίες και το διπλωματικό γραφείο των ΗΠΑ πραγματοποίησαν την επιχείρηση «Αθηναγόρας», που είχε ως αποτέλεσμα την απομάκρυνση του Πατριάρχη Μάξιμου Ε' (Βαπορτζή) από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και την τοποθέτηση του Αθηναγόρα (Σπύρου) στη θέση του.
Παρεμπιπτόντως, η διπλωματική εργασία του Αθηναγόρα στο τελευταίο του έτος στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης είχε τον τίτλο «Περί εκλογής Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως από τον Μέγα Κωνσταντίνο έως την άλωση της Κωνσταντινούπολης». Έτσι, ο Αθηναγόρας ήξερε λεπτομερώς πώς να εκθρονίζει και πώς να ενθρονίζει πατριάρχες της Κωνσταντινούπολης.
Η δραστηριότητα του Αθηναγόρα ως Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως χαρακτηρίστηκε από τρία βασικά σημεία:
Αντίδραση στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία.
Εδραίωση της αποκλειστικής εξουσίας της Κωνσταντινούπολης στον Ορθόδοξο κόσμο.
Προσέγγιση με το Βατικανό.
Στην πραγματικότητα, ο Αθηναγόρας διορίστηκε Πατριάρχης για να αντιταχθεί στο Πατριαρχείο Μόσχας επειδή ο προκάτοχός του Πατριάρχης Μάξιμο ο Ε΄ εξέφρασε κάποια συμπάθεια γι αυτή. Το 1946 επανέλαβε το έθιμο σύμφωνα με το οποίο ο διπλωματικός εκπρόσωπος της Ρωσίας (ΕΣΣΔ) συνόδευε τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως από την κατοικία του στο ναό το βράδυ του Πάσχα. Επίσης, έστειλε επίσημη αντιπροσωπεία του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως για τον εορτασμό της 500ης επετείου της αυτοκεφαλίας της Ρωσσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας το 1948.
Για τις «αριστερές» απόψεις του και τους δεσμούς του με το Πατριαρχείο Μόσχας, αναγκάστηκε να γράψει επιστολή παραίτησης, όπως δήλωσε παράφρων και κρατήθηκε υπό παρακολούθηση στο Chambésy (κατοικία του Phanar στην Ελβετία), του οποίου απαγορεύτηκε να εκτελεί θείες υπηρεσίες.
Ο Αθηναγόρας, από την άλλη, δεν έκρυψε ποτέ τα αντιρωσικά του αισθήματα. Πριν γίνει Πατριάρχης το 1947, είπε: «Η Αμερική βοηθά την Τουρκία και την Ελλάδα γιατί γνωρίζει ότι αυτά τα δύο κράτη πρέπει να πολεμήσουν ενάντια σε ένα άγριο θηρίο που απειλεί την ανθρωπότητα». Ενθρονισμένος, ανταποκρίθηκε πλήρως στις προσδοκίες των θαμώνων του στην Ουάσιγκτον.
Επί Πατριάρχη Αθηναγόρα, δόθηκε νέα ώθηση στην ιδέα της κυριαρχίας των Φαναριωτών σε ολόκληρη την Ορθόδοξη διασπορά.
Στην ιδεολογική ερμηνεία του το Φανάρι, ονομαζόταν «υπέρβαση του στενού εθνικού χαρακτήρα της Ελληνικής Ορθοδοξίας» Και στην πράξη είχε ως αποτέλεσμα την ανάμειξη στις υποθέσεις άλλων Τοπικών Εκκλησιών.
Το 1952 ο Πατριάρχης Αθηναγόρας ανακοίνωσε τη σύγκληση της «Πανορθόδοξης Μεγάλης και Ιεράς Συνόδου» και άρχισε την ενεργό προετοιμασία για αυτήν. Αυτή η πρωτοβουλία και οι δραστήριες συντονιστικές δραστηριότητες του Φαναρίου στην προετοιμασία της Συνόδου συνέβαλαν στη διάδοση της ψευδούς πεποίθησης ότι μόνο οι Πατριάρχες της Κωνσταντινούπολης μπορούν να συγκαλούν Πανορθόδοξες Συνόδους.
Όσον αφορά την προσέγγιση με το Βατικανό, ο Πατριάρχης Αθηναγόρας έκανε ένα ιστορικό βήμα: το 1965, αυτός και ο Πάπας Παύλος ΣΤ' αφαίρεσαν τους αμοιβαίους αναθεματισμούς που είχαν επιβληθεί το 1054, όταν έγινε η επίσημη διάλυση της Ορθοδοξίας και του Καθολικισμού.
Στην επιστολή του με την ευκαιρία αυτή, ο Αθηναγόρας έγραψε:
«Το 1054, με το μυστηριώδες θέλημα του Θεού, έπεσε μια θύελλα στην Εκκλησία: οι σχέσεις μεταξύ των Εκκλησιών της Ρώμης και της Κωνσταντινούπολης δοκιμάστηκαν και η αγάπη που τις κράτησε μαζί ήταν τόσο άσχημα. πληγωμένος που το ανάθεμα εμφανίστηκε στους κόλπους των Εκκλησιών του Θεού. <…> Επειδή όμως σήμερα φάνηκε η καλή θέληση του Θεού απέναντί μας, δείχνοντας τον δρόμο της συμφιλίωσης, ιδιαίτερα στον αμοιβαίο ζήλο, ευλογημένος και καρποφόρος, τόσο από την Παλαιά όσο και από τη Νέα μας Ρώμη, στην ανάπτυξη αδελφικών σχέσεων, αποφασίστηκε να αρχίσουν να διορθώνουν τη γνώμη για τα γεγονότα του παρελθόντος και να ξεπερνούν, όσο είναι δυνατόν για καθεμία από τις Εκκλησίες, τα συσσωρευμένα εμπόδια που μπορούν να αρθούν».
Το μήνυμα δεν περιέχει λέξη για τις αιρετικές αυταπάτες των Λατίνων, ούτε λέξη για το γεγονός ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία αντιλαμβάνεται τον εαυτό της ως «Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία».
Και την παραμονή της «απομάκρυνσης του αναθέματος», ο Πατριάρχης Αθηναγόρας συναντήθηκε με τον Πάπα Παύλο ΣΤ' στην Ιερουσαλήμ για πρώτη φορά μετά από 500 χρόνια.
Αξιοσημείωτο είναι ότι στην ελληνική εικονογραφία υπάρχει ακόμη και εικονογραφική εικόνα αυτής της συνάντησης:
«Το 1054, με το μυστηριώδες θέλημα του Θεού, έπεσε μια θύελλα στην Εκκλησία: οι σχέσεις μεταξύ των Εκκλησιών της Ρώμης και της Κωνσταντινούπολης δοκιμάστηκαν και η αγάπη που τις κράτησε μαζί ήταν τόσο άσχημα. πληγωμένος που το ανάθεμα εμφανίστηκε στους κόλπους των Εκκλησιών του Θεού. <…> Επειδή όμως σήμερα φάνηκε η καλή θέληση του Θεού απέναντί μας, δείχνοντας τον δρόμο της συμφιλίωσης, ιδιαίτερα στον αμοιβαίο ζήλο, ευλογημένος και καρποφόρος, τόσο από την Παλαιά όσο και από τη Νέα μας Ρώμη, στην ανάπτυξη αδελφικών σχέσεων, αποφασίστηκε να αρχίσουν να διορθώνουν τη γνώμη για τα γεγονότα του παρελθόντος και να ξεπερνούν, όσο είναι δυνατόν για καθεμία από τις Εκκλησίες, τα συσσωρευμένα εμπόδια που μπορούν να αρθούν».
Το μήνυμα δεν περιέχει λέξη για τις αιρετικές αυταπάτες των Λατίνων, ούτε λέξη για το γεγονός ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία αντιλαμβάνεται τον εαυτό της ως «Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία».
Και την παραμονή της «απομάκρυνσης του αναθέματος», ο Πατριάρχης Αθηναγόρας συναντήθηκε με τον Πάπα Παύλο ΣΤ' στην Ιερουσαλήμ για πρώτη φορά μετά από 500 χρόνια.
Συνάντηση του Πατριάρχη Αθηναγόρα με τον Πάπα Παύλο VI, Ιερουσαλήμ, 1964. Φωτογραφία: από ανοιχτό κώδικα.
Αξιοσημείωτο είναι ότι στην ελληνική εικονογραφία υπάρχει ακόμη και εικονογραφική εικόνα αυτής της συνάντησης:
 |
| ΔΥΟ ΕΒΡΑΙΟΙ ΜΑΖΙ |
Είναι επίσης γνωστή η στάση του Πατριάρχη Αθηναγόρα στις αιρέσεις. Ο Γάλλος ιστορικός και θεολόγος Olivier Clément στο βιβλίο του «Συνομιλίες με τον Πατριάρχη Αθηναγόρα» παραθέτει τα λόγια του για τις αιρέσεις: «Και δεν τις βλέπω (αιρέσεις – Εκδ.) πουθενά! Βλέπω μόνο αλήθειες, μερικές, περιορισμένες, μερικές φορές αταίριαστες και ισχυρίζονται ότι αντιλαμβάνονται και περικλείουν το ανεξάντλητο μυστήριο».
Ας θυμηθούμε τώρα πώς ο Αθηναγόρας διαβεβαίωσε τον αρχηγό της CIA, William J. Donovan, ότι ήταν «έτοιμος να υποταχθεί σε οποιοδήποτε έργο και να κάνει κάθε δυνατή θυσία» και ας αναρωτηθούμε: ήταν όλη αυτή η δραστηριότητα του Πατριάρχη Αθηναγόρα για να αντικρούσει; την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, να καθιερώσει την πρωτοκαθεδρία του Φαναρίου και να έρθει πιο κοντά στο Βατικανό με δική του πρωτοβουλία ή «την εκτέλεση» του έργου της CIA; Ποιος είναι ο τελικός δικαιούχος όλων αυτών των δραστηριοτήτων;
Και αν δούμε τις ενέργειες του σημερινού αρχηγού του Φαναρίου, Πατριάρχη Βαρθολομαίου (Αρχοντώνη), μπορούμε εύκολα να παρατηρήσουμε ότι συνοψίζονται και σε αυτούς τους τρεις τομείς: την αντίδραση κατά της Ρωσσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, την εγκαθίδρυση της πρωτοκαθεδρίας της Κωνσταντινούπολης και την προσέγγιση με τους Καθολικούς. Και όπως και επί Πατριάρχη Αθηναγόρα, οι αμερικανικές αρχές και οι ειδικές υπηρεσίες διαδραματίζουν ενεργό ρόλο σε αυτή τη δραστηριότητα.
Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης επίσκεψης στην Ουκρανία, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο όχι μόνο εξέφρασε ανοιχτή και αποκλειστική υποστήριξη για την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, αλλά συμφώνησε επίσης να τη χρηματοδοτήσει μέσω του «Μητροπολιτικού Ταμείου» που ιδρύθηκε από τον επικεφαλής της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας Πατριάρχη Επιφάνειο Dumenko. . Ο Πομπέο ήταν ο Διευθυντής της CIA όταν το Φανάρι πήρε μια πολιτική απόφαση να ξεκινήσει το «σχέδιο» Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας.
Και το γεγονός ότι το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως τάχθηκε ενάντια στους εκκλησιαστικούς κανόνες για τη δημιουργία της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας μπορεί να σημαίνει ότι εν ευθέτω χρόνω μπορεί να δημοσιεύσουν την αλληλογραφία του Πατριάρχη Βαρθολομαίου (Αρχοντώνης), στην οποία διαβεβαιώνει επίσης τους Αμερικανούς προστάτες του για την ετοιμότητά του «να υποταχθεί σε οποιαδήποτε καθήκον και να κάνουμε κάθε δυνατή θυσία». Καί τό θέμα ἀπό τήν « Ρομφέα» :
Αρχιεπίσκοπος Αθηναγόρας σε προϊστάμενο της CIA: ”Οι οδηγίες σας θα εκτελεστούν πιστά”
Ἀπό : helleniscope.com
Ἡ φωτό εἶναι ἀπό τήν New York Times,24/1/49
Καί πῶς βρέθηκε στό ὑψηλώτερο θῶκο τῆς Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας ; Χμμ...Πῶς τό ἔλεγε ὁ Φωτόπουλος : « Γιά νά μαζευτῇ αὐτό τό ποσό,ἔπεσε κόσμος καί κοσμάκης !» Ἔτσι λοιπόν καί μέ τόν Ἀθηναγόρα. Γιά νά λάβῃ τόν Πατριαρχικό θρόνο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἔπεσε πολύς κόσμος ! Μέ πρῶτο καί κύριο θῦμα τόν μόλις γιά 2 χρόνια Οἰκουμενικό Πατριάρχη Μάξιμο. Μετά ἔπεσε στήν μέσιν ἡ ἑλλαδική κυβέρνησις.Μετά ἐκείνη τῶν ΗΠΑ,τοῦ μασώνου καί κολλητοῦ τοῦ Ἀθηναγόρα Τροῦμαν καί τέλος ἡ τῶν τουρκαλάδων τοῦ Ἰνονοῦ !....
...Ἐμπνευσμένος ἄνθρωπος καί ὁ μασῶνος Τροῦμαν ! ! ! Ὁ πολύ καλός φίλος τοῦ μασώνου Ἀθηναγόρου ! Τόσο καλός πού τοῦ προσέφερε μέχρι καί τό προεδρικό ἀεροπλάνο γιά νά τόν πάῃ στήν Κωνσταντινούπολιν !
Ο Πατριάρχης εξερχόμενος του αεροπλάνου εντυπωσίασε όλους μιλώντας στα τουρκικά εκφράζοντας την εκτίμησή του στον πρόεδρο Ισμέτ Ινονού.Αμέσως μετά με μια τεράστια αυτοκινητοπομπή κατευθύνθηκε στη κεντρική πλατεία της Πόλης όπου και κατέθεσε, στο μνημείο του Κεμάλ Ατατούρκ, στεφάνι με λουλούδια που όπως ανακοινώθηκε είχαν κοπεί από τους κήπους του Λευκού Οίκου...
( Ἀπό τό θέμα μας : Ἱεράρχης καί μασῶνος,γίνεται; )
Τέλος, μία βόλτα κι᾿ἀπό ἐδῶ ὅπου καί ἡ φωτό :
Ἡ Πελασγική
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και να είστε κόσμιοι στις εκφράσεις σας. Οποιοδήποτε άλλο σχόλιο με γκρικλις και ξένη γλώσσα θα διαγράφετε. Ευχαριστώ!