Ο Θεανθρώπινος δεσμός και ο διαχειριστής

Ο Θεανθρώπινος δεσμός η ανακύκλωση της ψυχής

Στην σπειροειδή κίνηση της ύλης όπως αυτή γίνεται αντιληπτή από τους έλλογους οργανισμούς ως χρόνος, δημιουργούνται διαρκώς σφαιρικές συμπυκνώσεις που αενάως πλανώνται σε καθορισμένες τροχιές στο κενό της. Σπανίως απαντάται υπό ιδανικές συνθήκες το φαινόμενο της ζωής πλήθους μικροοργανισμών που με την παρέμβαση οντοτήτων της ανώτερης ψυχικής και νοητικής ύλης, επιφορτισμένων με τον ρόλο της επιτήρησης της ζωής, εξελίσσονται ώστε να συναποτελούν τροφική αλυσίδα με σκοπό την αέναη διατήρηση όλων των ειδών.

Η ανθρωπότητα παρουσιάζει έλλογη μορφή ζωής, μια ανώτερη καλλιέργεια των Θεϊκών οντοτήτων ικανή να παρατηρεί τον κόσμο να αντιλαμβάνεται τον χρόνο στην κίνηση της ύλης και να την μετασχηματίζει εργαζόμενη. Η θεία παρέμβαση συνίσταται στην εξέλιξη του μικροοργανισμού μετά την εμφύσηση του υλοενεργειακού πλέγματος που καλούμε ψυχή για την καλλιέργεια της μέσα από την παραγωγή πολιτιστικού έργου.

Διαμέσου της παραγωγής πληθώρας πολιτισμών η ανθρωπότητα μιμείται το χωροταξικό θείο έργο της Αρμονίας, της δημιουργίας Τάξης στο Χάος επαναλαμβάνοντας το στην ανθρώπινη σφαίρα.

Στο αγώνα για την ανθρώπινη επιβίωση η ψυχή εκβάλει διαρκώς ψυχική ενέργεια με την παραγωγή συναισθημάτων που αποτελούν τροφή για τίς οντότητες αντιστοίχως της ποιότητάς της.

Όπως η χλωρίδα και η πανίδα αποτελούν τροφή των έμβιων ειδών, η ποικιλότητα των ανθρώπινων συναισθημάτων θέλγει διαφορετικής στάθμης Οντότητες ως βρώση.

Η ανθρώπινη σοφία και χαρά είναι το νέκταρ και αμβροσία των ανωτέρων Θεών ενώ τα συναισθήματα του φόβου και της λύπης γίνονται βορά των κατωτέρων δαιμόνων.

Εξ αυτής της σχέσης του ανθρώπου με την ιεραρχία των οντοτήτων εξηγείται ο δημιουργικός και παρεμβατικός ρόλος των Θεών στην ανθρώπινη ιστορία και τον μύθο, η ανθρώπινη ιδιαιτερότητα, η ποικιλότητα πολιτισμών και φυλών αλλά και το ανθρώπινο δράμα της επίγνωσης του θανάτου.

Συνεχώς και αδιαλείπτως στον αγώνα της βιοπάλης διαχέουμε στην ατμόσφαιρα ψυχικά παράγωγα που η ποιότητά τους καθορίζει την συχνότητα κραδασμού που θα τα φέρει ως τροφή στα θεϊκά βασίλεια. Η ποιότητα των συναισθημάτων στην διάρκεια του βίου διαμορφώνει το ψυχικό αποτέλεσμα, την πορεία και τον προορισμό της ατομικής ψυχής.

Τό ύψος που θα ανέλθει, αν θα ξεπεράσει ή όχι την σεληνιακή περιφορά και βαρύτητα, αν θα βρεθεί στα Τάρταρα ή τα Ηλύσια εξαρτάται από την ομοιοσύσταση της με την συχνότητα αυτών των Τόπων.

Αν η ατομική ψυχή ενωθεί με τις θείες οντότητες ή γίνει βορά για ψυχική ανακύκλωση είναι κάτι που θα κερδίσει από την ποιότητα του βίου της.

Σε όλες τις μυθολογίες θα δούμε το ανθρώπινο δράμα να απεικονίζεται με τους ήρωες να γίνονται ομοτράπεζοι των θεών, τους δικαίους να καταστερίζονται, το Άτμα, η ατομική ψυχή νά γίνεται μέρος του Μπράχμαν της παγκόσμιας ψυχής κ.ο.κ.

Τόποι υψηλών ή χαμηλών συχνοτήτων υλοενεργειακού μαγνητικού όπου ελκύονται οι ατομικές μας σπίθες από το δυναμικό που επιτύχαμε στον ανθρώπινο βίο, τροφή και ανακύκλωση της Νοήμουσας ύλης, των Οντικών Ψυχών!

Ανώτεροι μαθηματικοί κανόνες διέπουν του Παγκόσμιους Φυσικούς Νόμους σε όλες τις διαστάσεις του Σύμπαντος. Ένας Νοήμων Οργανισμός με Θεούς Δημιουργούς της Τάξεως στο Χάος και Θεούς τηρητές της Αρμονίας, της εύρυθμης λειτουργίας του και τα έλλογα ενσαρκωμένα μέρη τους, εμάς, που διακαώς προς τα άνω θρώσκουμε για να επανενωθούμε μαζί τους.

Στο θεϊκό έργο των Νόμων που αφορά την δημιουργική ανακύκλωση της Κοσμικής Ψυχής, η υποκειμενική αντίληψη της αυθυπαρξίας μας ένεκα του περιορισμένου φάσματος των αισθήσεων μας, απλούστερα το εγώ που γύρω του διαμορφώνεται η παροδική μας προσωπικότητα γίνεται βρώση των επί γής διαμένοντων Οντοτήτων που όταν επιλέγουν να γίνουν αισθητοί τους καλούμε δαίμονες, ντέβας, δασκάλους-οδηγούς.

Υπάρχουμε ως άνθρωποι για να δημιουργούμε πολιτισμούς μετασχηματίζοντας την ύλη, κατεργάζοντας μέσα από την διαχείρισή της, την άγρια ψυχή μας στις αγνότερες δυνατές υφές του ηλεκτρομαγνητικου πλέγματος. Η άγρια πρωτόγονη ψυχή ενούμενη με την ύλη ταυτίζεται με αυτήν φέρει πάθη γιατί επιθυμεί να αποκτήσει και γι' αυτό επιζητεί να κυριεύσει και να εξουσιάσει. Το περιοριστικό εγώ γίνεται εργαλείο της, δεν αναγνωρίζει κοινό πλούτο και δίκαιο παρά μόνο ιδιωτικό πλούτο και ατομικό δίκαιο. Δημιουργεί έτσι απάνθρωπους πολιτισμούς και βυσοδομεί στην Φύση που θεωρεί εαυτόν κύριό της.

Η καλλιεργημένη ψυχή αντίθετα ενουμένη με την ύλη την περιεργάζεται για να την γνωρίσει, να την επεξεργαστεί καλλίτερα και παράλληλα να εξελιχθεί μαζί της. Το περιοριστικό εγώ μειώνεται από την δύναμή της και της επιτρέπει να μοιραστεί τον κοινό πλούτο και να θεσπίσει κοινά αποδεκτό δίκαιο διαχείρισής του.

Δημιουργεί ανθρώπινους πολιτισμούς σε αρμονία με το περιβάλλον του οποίου είναι μόνο ο διαχειριστής.

Οι Ιερείς, πρωταρχικοί γνώστες του Έργου της Θείας Ανακύκλωσης αποτελούν φορείς των Δογμάτων που συνθέτουν τις θρησκείες και των πολιτικών καθεστώτων διαχείρισης της ύλης που αυτά εξυπηρετούν.

Δόγματα που δημιουργούν και συντηρούν ψυχές κατωτέρου δυναμικού, ταπεινές, μισαλλόδοξες, λυπημένες και φοβικές και δόγματα που καλλιεργούν και συντηρούν ψυχές ανωτέρου δυναμικού αλληλέγγυες, περήφανες ελεύθερες και χαρούμενες. Ψυχές που στην ταπεινότητα και την συντριβή ελπίζουν στην μεταθανάτιο αμοιβή και ψυχές που στην ελευθερία βρίσκουν την χαρά και την σοφία είναι τα άμεσα παράγωγά τους.

Τα πολιτικά καθεστώτα που περιορίζουν ή συντρίβουν την ελευθερία και τα πολιτεύματα που την κερδίζουν και την απολαμβάνουν αποτελούν υπηρέτες των αφανών δογμάτων της ηθικής και τις διεύθυνσης που αυτά εξυπηρετούν.

Ο τρόπος διαχείρισής της ύλης, η από κοινού ή ατομική εκμετάλλευσή του πλούτου, η διανομή του στους πλείονες ή στους μείονες δεσμεύει ή απαλλάσσει τον άνθρωπο από τα υλικά δεσμά της βιοπάλης και του επιτρέπει ή όχι να εξελιχθεί και να δημιουργήσει. Καθορίζει το ήθος των ανθρώπινων ψυχών και την διεύθυνση του πολιτισμού, την φυγή από το κτήνος ή την φυγή από τον Θεό.

Είναι ο Ηράκλειος δρόμος της Αρετής και της Κακίας ο ίδιος δρόμος της ελευθερίας και της σκλαβιάς, της δημοκρατίας ή της τυραννίας.

Ο θεανθρώπινος δεσμός είναι άρρητος και αφού οι Θεοί είναι αθάνατοι και η ψυχική ανακύκλωση μας είναι αέναη.

Η επιλογή δική μας διότι οι Θεοί δεν τέρπονται από την τσίκνα των σφαγίων αλλά από την χαρά των πιστών που ανυψώνει την ψυχή σε αυτούς, δεν θέλγονται από τους ύμνους αλλά από τον ενθουσιασμό των υμνητών τους όταν τους εκφωνούν, δεν έλκονται από τα τυπικά των εορτών αλλά από την διάθεση των εορταστών.

Είναι ουσιαστική και ζωτική λοιπόν για την ψυχή η απόφαση του τρόπου ζωής και πορείας της, αν θα είναι με το σύνολο και για το σύνολο ή μακριά από αυτό.

Γι' αυτό πάντοτε οι περιθωριακοί και οι κυβερνήτες είναι οργισμένοι αφού θέτοντας εαυτούς πέραν και άνω της κοινωνίας τίθονται αυτόματα εκτός αυτής και έτσι στερούνται την ανθρώπινη χαρά που σε αυτήν μόνον ανευρίσκεται. Και βρίσκονται σε ανάγκη, από τον φθόνο που τους διακατέχει, να αγωνίζονται να την αρπάξουν από την κοινωνία με κάθε δυνατό μέσο αφού η χαρά παράγεται μόνο στους κόλπους της.

Περιορίζουν οι μισερές ψυχές τους την ελευθερία μας αυξάνοντας τά υλικά μας βάρη για να κατασκευάσουν το κοινωνικό περιθώριο που μάχεται το κύριο σώμα της κοινωνίας διαιρώντας μας ώστε αυτοί να κυβερνούν ατιμώρητοι με το άλλοθι του.

Η γνώση του νοήματος του θεανθρώπινου δεσμού, της ψυχικής ανακύκλωσης, όμως θα ορίσει το μέτρο των πράξεων και επιλογών μας, την ανάγκη να εύρουμε την δύναμη της θέλησης για να αναστρέψουμε την κατιούσα φορά της σπείρας σε ανιούσα, και να επαναφέρουμε πάλι την ανθρώπινη κοινωνία από τον βόρβορο στους ουρανούς που δικαιούται. Να διατηρήσουμε την χαρά της ανθρώπινης αλληλεγγύης, να μην την πουλήσουμε στους κενόψυχους εξουσιαστές, να μην αφήσουμε τους αρνησίζωους περιθωριακούς να σβήσουν το χαμόγελο από τα χείλη μας. Η χαρά μας πηγάζει από την συνοχή μας και θα φέρει την χαρά της ελευθερίας μας.

Μεγιστίας Δωδωναίος Κήρυξ