ΔΙΕΘΝΗ ΑΝΑΛΥΣΗ - ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΣΠΑΝΙΕΣ ΓΑΙΕΣ

Σ. Καμενόπουλος: Η Δύση έβαλε το κάρο μπροστά από τον γάιδαρο… και το πληρώνει

ΙΣΧΥΣ + Οι ΗΠΑ στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την Ουκρανία

Οι εξελίξεις στα ενεργειακά λόγω της κρίσης στην Ουκρανία είναι ραγδαίες. Χθες ανεστάλη η διαπραγμάτευση του νικελίου στο Χρηματιστήριο Μετάλλων του Λονδίνου. Η αναστολή διαπραγμάτευσης οφείλεται στην ιλιγγιώδη αύξηση της τιμής του μετάλλου. Το νικέλιο είναι ένα από τα κρίσιμα ορυκτά τα οποία είναι απαραίτητα στην πράσινη τεχνολογία. Σε γενικές γραμμές παρατηρείται σφοδρή αύξηση στις τιμές όλων των μετάλλων ως απόρροια της ουκρανικής κρίσης.

Στο σημείο αυτό ας επισημανθούν δύο πράγματα:

Πρώτον, το Χρηματιστήριο Μετάλλων του Λονδίνου (αν δεν κάνουμε λάθος από το 2012) ανήκει σε κινεζική εταιρεία.

Δεύτερον, οι σπάνιες γαίες, οι οποίες και αυτές είναι απαραίτητες στην πράσινη τεχνολογία, δεν διαπραγματεύονται στο Χρηματιστήριο Μετάλλων του Λονδίνου.

Σε συνομιλίες που είχε παλαιότερα στέλεχος τεράστιας και πασίγνωστης γερμανικής τεχνολογικής εταιρείας –εμπλεκόμενης και στην Ελλάδα– με ειδικούς στο ζήτημα των σπάνιων γαιών στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ανέφερε ότι «η εταιρεία πρέπει να χρησιμοποιήσει δεκάδες προμηθευτές για να προμηθευθεί μικροσκοπικά ποσά σπάνιων γαιών εδώ κι εκεί ώστε για να μην προκαλέσει την ευαισθητοποίηση της Κίνας».

Όπως χαρακτηριστικά ανέφεραν οι έμπειροι γνώστες των θεμάτων των σπάνιων γαιών από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού: 

«Φανταστείτε ότι είναι μια από τις μεγαλύτερες βιομηχανικές εταιρείες στον κόσμο και πρέπει να συμπεριφέρεται σαν ναρκομανής σε σκοτεινό δρομάκι αναζητώντας τη δόση του».

Η άποψη αυτή δεν εκπλήσσει καθόλου. Σε παλαιότερη ανάλυση, είχαν σημειωθεί τα ακόλουθα: 

«Οι σπάνιες γαίες δεν εντάσσονται σε κανένα επίσημο ανταλλακτήριο εμπορευμάτων και η αγορά τους λειτουργεί στα πρότυπα της αγοράς της μαφίας των ναρκωτικών. Τον πλήρη έλεγχο της αγοράς αυτής, τόσο στην εξόρυξη όσο και στην κατεργασία (value chain), την έχει η Κίνα εξαιτίας της ουτοπικής πολιτικής της Δύσης η οποία εδώ και 10 χρόνια θεωρούσε ότι το μακρύ χέρι της αγοράς θα έλυνε το πρόβλημα των σπάνιων γαιών».

Πώς θα προχωρήσει η πράσινη μετάβαση με τόσο υψηλές τιμές;

Πώς θα προχωρήσει η πράσινη μετάβαση όταν η Κίνα έχει σχεδόν τον απόλυτο έλεγχο τόσο σε downstream όσο και σε upstream (εξόρυξη και μεταλλουργία) στο 49,5% του Περιοδικού Πίνακα Χημικών Στοιχείων και τον έλεγχο στο 86,2% των 50 κρίσιμων ορυκτών;

Αν η Κίνα απειλήσει απλώς ότι θα κλείσει τη στρόφιγγα στα υλικά που ελέγχει upstream + downstream τι θα συμβεί;

Για να καταφέρει η Δύση να φτάσει την Κίνα σε αυτό το επίπεδο upstream+upstream θα πρέπει να περάσουν το λιγότερο 20 χρόνια. Ταυτόχρονα, διάφορες περιβαλλοντικές ΜΚΟ υψώνουν εμπόδια εδώ και πολλά χρόνια σε κάθε προσπάθεια εξόρυξης/αξιοποίησης σπανίων γαιών και άλλων κρίσιμων ορυκτών σε ευρωπαϊκό έδαφος. Παράλληλα, λόγω γραφειοκρατίας μπορεί να περάσουν 20-50 χρόνια μέχρι να ξεκινήσει η η αξιοποίηση των ορυκτών στα ορυχεία.

Συνεπώς, αν πράγματι θέλει η Δύση την πράσινη μετάβαση, το σημείο εκκίνησης για κάθε σκέψη και σχέδια θα πρέπει να είναι σε 20 χρόνια! Όλα αυτά δυσχεραίνουν την πράσινη μετάβαση. Η “Δύση” πρέπει να κάνει λίγο πίσω στη βίαιη προώθησή της. Να αναδιαμορφωθεί η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία. Διότι η μετάβαση δεν μπορεί να συμβεί με σφοδρή πίεση στην κοινωνία. Άλλωστε, πρέπει να υπάρξει πρώτα ο απαραίτητος γεωπολιτικός “έλεγχος” των περιοχών με αποθέματα κρίσιμων ορυκτών. Η Δύση έχει βάλει το κάρο μπροστά από τον γάιδαρο. Σαν να προσπαθεί κάποιος να χτίσει σπίτι ξεκινώντας από τη στέγη. Γίνεται;

Η πίεση που ασκείται σήμερα στις Δυτικές κοινωνίες για την πράσινη μετάβαση, μέσω των φόρων/επιδοτήσεων στις πράσινες τεχνολογίες και η εμμονική απαίτηση για άρον-άρον διακοπή χρήσης των υδρογονανθράκων / λιγνιτών (οι τράπεζες έφτασαν στο σημείο να μη δίνουν δάνεια σε projects υδρογονανθράκων!) θα φέρει τα εντελώς αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκώμενα. Θα γυρίσει μπούμερανγκ. Η θεωρία λειτουργεί μόνο στα χαρτιά. Στην πράξη όμως δεν υπάρχει περίπτωση να λειτουργήσει. Προ 15ετίας η Ευρώπη εξήγαγε περισσότερο αέριο από τη Ρωσία, η οποία σήμερα εξάγει τριπλάσια ποσότητα από την ευρωπαϊκή παραγωγή. Ας όψονται οι άδολοι “κλιματικοί ακτιβιστές”, οι κάθε λογής “Γκρέτες” και η δράση τους. Follow the money. Κάποιος πλήρωνε αυτή τη δράση. Οι αφελείς είναι όμως μη θεραπεύσιμη παθογένεια. Όταν κάποιος πληρώνει, σημαίνει ότι επενδύει. Και έχει κάποιον σκοπό. Όταν τον πετυχαίνει, ανοίγουν το στόμα και κοιτούν… σαν χάνοι.

Η κοινωνία έχει δικούς της κανόνες οι οποίοι όμως δεν λειτουργούν “γραμμικά”. Ούτε ακολουθούν “κανονική κατανομή”. Όσες μέθοδοι κοινωνικής μηχανικής και αν εφαρμοσθούν δεν πρόκειται να πετύχουν την “κοινωνική αποδοχή” εξορύξεων κρίσιμων ορυκτών με πιθανές τοξικές και ραδιενεργές περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Σε αυτό φταίει ΚΑΙ η Δύση. Τόσες δεκαετίες με κοινωνικό μασάζ εναντίον των εξορύξεων τώρα πληρώνεται.

Το βλέπουμε σήμερα με τη στροφή 180 μοιρών των Γερμανών πρασίνων. Έπρεπε να προηγηθεί το φιάσκο της επένδυσης πολλών εκατοντάδων δισ. ευρώ σε μια δεκαετία στις ΑΠΕ, για να παραμένει η Γερμανία σήμερα εξαρτημένη από τη Ρωσία, να μην έχει μειώσει το ανθρακικό της αποτύπωμα και να έχει -και αυτή- πανάκριβο ρεύμα. Δεν το λες και επιτυχημένη ενεργειακή πολιτική αυτό…

Κι ας γελούσαν βλακωδώς όταν ο Ντόναλντ Τραμπ τους προειδοποιούσε από το βήμα του ΟΗΕ (βλ. στιγμιότυπο οθόνης στο τέλος). Αν δεν έκαναν την ιστορική στροφή προς λιγνίτες / LNG / πυρηνικά, θα προέκυπτε πολύ σύντομα σοβαρότατο οικονομικό πρόβλημα στη χώρα. Αυτό θα εξελισσόταν σε κοινωνικό πρόβλημα και άμεσα σε πολιτικό. Αυτό έγινε αντιληπτό από τους Γερμανούς Πράσινους και τους Σοσιαλδημοκράτες.

Θα γίνει αντιληπτό και στην Ελλάδα;