ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ: Ιερής» ανοησίας το ανάγνωσμα (3)

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ: Ιερής» ανοησίας το ανάγνωσμα (2)

ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

Η Καινή Διαθήκη ξεκινά δυναμικά… Οι φερόμενοι ως ευαγγελιστές Ματθαίος και Λουκάς, παραθέτουν το γενεαλογικό δέντρο τού Ιησού, το οποίο έχει δύο διαφορετικές εκδοχές, πράγμα αδιανόητο για ένα «θεόπνευστο» κείμενο. Έτσι, σε μία από τις γενεαλογίες τού Ιησού, πληροφορούμαστε ότι μία πρόγονός του, ήταν η Θάμαρ. Ποια ήταν η Θάμαρ; Μια χηρεύσασα εκκολαπτόμενη πουτάνα, που πηδήχτηκε με τον επίσης χήρο πεθερό της Ιούδα, για ένα κατσικάκι… «Άγιο» σόι, αν μη τι άλλο…

«Βιβλίο της γενεαλογίας τού Ιησού Χριστού… Και ο Ιούδας γέννησε τον Φαρές και τον Ζαρά από τη Θάμαρ…» (Κατά Ματθαίον, 1: 1, 3).

Ένας από τούς πρόγονους τού Ιησού, για τον οποίον υπάρχει ομοφωνία και στις δύο εκδοχές τής γενεαλογίας, είναι ο Ιωσήφ, ο σύζυγος τής Μαριάμ, τής μητέρας τού Ιησού. Όμως, αφού, σύμφωνα με τις «ιερές» γραφές, ο Ιησούς δεν συνελήφθη με τον φυσιολογικό τρόπο, που συλλαμβάνονται τα παιδιά και ο Ιωσήφ δεν «κουράστηκε» καθόλου γι’ αυτό, τότε από που κι ως που αναφέρεται και πιστώνεται ως πρόγονος τού Ιησού; Αλλά ακόμη κι δεχτεί κάποιος τον Ιωσήφ σαν πατέρα του Ιησού, μήπως μπορεί κάποιος ευαγγελιστής, να μας πληροφορήσει υπεύθυνα, ποιός ήταν ο παππούς του Ιησού;

– «Και ο Ιακώβ γέννησε τον Ιωσήφ, τον άνδρα τής Μαρίας, από την οποία γεννήθηκε ο Ιησούς, που λέγεται Χριστός» (Κατά Ματθαίον, 1: 16).

– «Κι αυτός ο Ιησούς άρχιζε να είναι περίπου 30 χρόνων, ο οποίος ήταν -καθώς νομιζόταν- γιος τού Ιωσήφ, του Ηλί» (Κατά Λουκάν, 3: 23).

Στην Αγία Γραφή, πάντα φταίει η γυναίκα… Ο Λουκάς μάς πληροφορεί, πως ο Ζαχαρίας και η Ελισάβετ δεν είχαν παιδιά, επειδή η Ελισάβετ ήταν στείρα. Απορία: Κι από προέκυψε το συμπέρασμα ότι το πρόβλημα το είχε η Ελισάβετ κι όχι ο Ζαχαρίας;

«Και δεν είχαν παιδί, επειδή η Ελισάβετ ήταν στείρα, και οι δυο τους ήσαν προχωρημένοι στην ηλικία τους» (Κατά Λουκάν, 1: 7).

Ο Ματθαίος «εξιστορεί» την σφαγή τών νηπίων τής Βηθλεέμ από τον Ηρώδη. Η Εκκλησία μάλιστα, τιμά αυτό το «γεγονός», στις 29 Δεκεμβρίου, ως την «Μνήμη των υπό τού Ηρώδου αναιρεθέντων δεκατεσσάρων χιλιάδων νηπίων εν Βηθλεέμ» (14.000 νήπια, σε μια πολίχνη που δεν ξεπερνούσε τούς 1.000 κατοίκους!). Αν παραβλέψουμε το δεδομένο ότι καμμία ιστορική πηγή δεν αναφέρει τέτοιου είδους σφαγή και μάλιστα από τον Ηρώδη (η ύπαρξη τού οποίου είναι ιστορικά τεκμηριωμένη, σε αντίθεση με τού Ιησού), θα πρέπει να προβληματιστούμε με το ότι, κανείς από τούς υπόλοιπους τρεις Ευαγγελιστές, δεν αναφέρει το παραμικρό περί σφαγής νηπίων. Άραγες, να το θεώρησαν τόσο «ασήμαντο» γεγονός, για να μην το αναφέρουν, ή απλά το αγνοούσαν;…

«Ο Ηρώδης, βλέποντας ότι ξεγελάστηκε από τους μάγους, θύμωσε υπερβολικά, και, στέλνοντας, φόνευσε όλα τα παιδιά που ήσαν στη Βηθλεέμ, και σε όλα τα όριά της, από δύο χρόνων και κάτω…» (Κατά Ματθαίον, 2: 16).

Σε ποιον ανακοίνωσε, ο «άγγελος Κυρίου», την σύλληψη και το όνομα τού «υιού τού Θεού»; Μήπως μπορούν να μάς διαφωτίσουν τα «ιερά» Ευαγγέλια;

– «Ένας άγγελος του Κυρίου, παρουσιάστηκε σ’ αυτόν σε όνειρο, λέγοντας: “Ιωσήφ, γιε τού Δαβίδ, μη φοβηθείς να παραλάβεις τη Μαριάμ, τη γυναίκα σου· επειδή, αυτό που γεννήθηκε μέσα της είναι από το Άγιο Πνεύμα· και θα γεννήσει έναν γιο, και θα αποκαλέσεις το όνομά του Ιησού· επειδή, αυτός θα σώσει τον λαό του από τις αμαρτίες τους”» (Κατά Ματθαίον, 1: 20-21).

– «Και κατά τον έκτο μήνα, ο άγγελος Γαβριήλ στάλθηκε από τον Θεό στην πόλη τής Γαλιλαίας, που λέγεται Ναζαρέτ, σε μια παρθένα κόρη, αρραβωνιασμένη με άνδρα που λεγόταν Ιωσήφ, από τον οίκο τού Δαβίδ· και το όνομα της παρθένας ήταν Μαριάμ… Και ο άγγελος της είπε: “Μη φοβάσαι, Μαριάμ· επειδή, βρήκες χάρη στον Θεό. Και πρόσεξε, θα μείνεις έγκυος, και θα γεννήσεις έναν γιο· και θα αποκαλέσεις το όνομά του Ιησού”» (Κατά Λουκάν, 1: 26-31).

Ο Ματθαίος αλλάζει δυο φορές το όνομα τού Ιησού, μέσα σε λίγες γραμμές, μόνο και μόνο για να επαληθεύσει μια υποτιθέμενη «προφητεία» τής Παλαιάς Διαθήκης. Μετά, πήγε ήσυχος για ύπνο, έχοντας επιτελέσει το «ιερό» του καθήκον..

«Ένας άγγελος του Κυρίου, παρουσιάστηκε σ’ αυτόν σε όνειρο, λέγοντας: “Ιωσήφ, γιε τού Δαβίδ, μη φοβηθείς να παραλάβεις τη Μαριάμ, τη γυναίκα σου· επειδή, αυτό που γεννήθηκε μέσα της είναι από το Άγιο Πνεύμα· και θα γεννήσει έναν γιο, και θα αποκαλέσεις το όνομά του ΙΗΣΟΥ· επειδή, αυτός θα σώσει τον λαό του από τις αμαρτίες τους”… Και όλο αυτό έγινε για να εκπληρωθεί εκείνο που ειπώθηκε από τον Κύριο διαμέσου τού προφήτη, που έλεγε: “Δείτε, η παρθένος θα συλλάβει, και θα γεννήσει έναν γιο, και θα αποκαλέσουν το όνομά του ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ”, που ερμηνευόμενο σημαίνει: “Μαζί μας είναι ο Θεός”… Και όταν ο Ιωσήφ σηκώθηκε από τον ύπνο, έκανε όπως τον πρόσταξε ο άγγελος του Κυρίου· και πήρε τη γυναίκα του. Και δεν τη γνώριζε, μέχρις ότου γέννησε τον πρωτότοκο γιο της· και αποκάλεσε το όνομά του ΙΗΣΟΥ» (Κατά Ματθαίον, 1: 20-25).

[Σημείωση: Στο πρωτότυπο εβραϊκό κείμενο τής «προφητείας» («Γι’ αυτό, ο ίδιος ο Κύριος θα σας δώσει ένα σημάδι· Δέστε, η παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει γιο, και το όνομά του θα αποκληθεί Εμμανουήλ», Ησαΐας: 7: 14), δεν υπάρχει η λέξη «παρθένος», αλλά η λέξη «νεανίδα» (αλμάχ), που, φυσικά, δεν σημαίνει αναγκαστικά και την παρθένα γυναίκα. Η λέξη «παρθένος», αποτελεί δημιούργημα τών μεταφράσεων, είτε από λανθασμένη απόδοση, είτε από σκοπιμότητα (βλέπε επαλήθευση «προφητειών»).]

Πόσο παρθένα ήταν η «αειπάρθενος» Μαρία; Η απάντηση βρίσκεται μέσα στα ίδια τα «ιερά» και «θεόπνευστα» κείμενα τής Αγίας Γραφής. Σύμφωνα με τον Λουκά, όταν ο άγγελος παρουσιάστηκε στην Μαρία, «μπήκε προς αυτήν» (μετάφραση Ο’: «…εισελθών ο άγγελος προς αυτήν…»). Η έκφραση αυτή, στην Αγία Γραφή έχει ερωτική σημασία (συνουσιάζομαι, γαμάω), γι’ αυτό και η αντίδραση τής Μαρίας που θεώρησε τον ασπασμό, «ποταπό». Επιπλέον, ο Ματθαίος αναφέρει πως ο Ιωσήφ «γνώρισε» (δηλαδή έκανε έρωτα, συνουσιάστηκε) την Μαρία μετά την γέννηση τού Ιησού. Πέραν αυτών και ο Ματθαίος και ο Λουκάς, αναφέρουν τον Ιησού ως «πρωτότοκο» γιο, πράγμα που σημαίνει ότι ακολούθησαν κι άλλα παιδιά (αδέλφια τού Ιησού), αυτή τη φορά συλλαμβανόμενα με τον φυσιολογικό τρόπο….

– «Και κατά τον έκτο μήνα, ο άγγελος Γαβριήλ στάλθηκε από τον Θεό στην πόλη τής Γαλιλαίας, που λέγεται Ναζαρέτ, σε μια παρθένα κόρη, αρραβωνιασμένη με άνδρα που λεγόταν Ιωσήφ, από τον οίκο τού Δαβίδ· και το όνομα της παρθένας ήταν Μαριάμ. Και ο άγγελος, όταν μπήκε μέσα προς αυτήν, είπε: “Χαίρε, χαριτωμένη· ο Κύριος μαζί σου· ευλογημένη είσαι εσύ ανάμεσα στις γυναίκες”. Και εκείνη, βλέποντας, ταράχτηκε εξαιτίας τού λόγου του· και σκεφτόταν ότι ποταπός ήταν ο χαιρετισμός αυτός» (Κατά Λουκάν, 1: 26-29)

– «Και όταν ο Ιωσήφ σηκώθηκε από τον ύπνο, έκανε όπως τον πρόσταξε ο άγγελος του Κυρίου· και πήρε τη γυναίκα του. Και δεν τη γνώριζε, μέχρις ότου γέννησε τον πρωτότοκο γιο της· και αποκάλεσε το όνομά του Ιησού» (Κατά Ματθαίον, 3: 16-17).

– «Και ενώ βρίσκονταν εκεί, συμπληρώθηκαν οι ημέρες για να γεννήσει· και γέννησε τον γιο της τον πρωτότοκο…» (Κατά Λουκάν, 2: 6-7).

Ο Ιησούς, ως γνήσιος Εβραίος, κάνει περιτομή. Μάλιστα, το πετσόκομμα τής ψωλής του, τιμάνται δεόντως από την Εκκλησία την Πρωτοχρονιά…

«Και όταν συμπληρώθηκαν οι 8 ημέρες για να κάνουν την περιτομή στο παιδί, το όνομά του αποκλήθηκε Ιησούς…» (Κατά Λουκάν, 2: 21).

Ο Ιησούς βαπτίζεται από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή (Πρόδρομος). Θα αναρωτηθεί κάποιος τι χρείαν είχε αυτής τής τελετής, ένας θεός· ένας «υιός τού Θεού», καθώς υποτίθεται ότι οι κοινοί θνητοί γεννιούνται εξ ορισμού αμαρτωλοί και βαπτίζονται για να εξαγνιστούν από το «προπατορικό αμάρτημα» (=η μαλακία τής Εύας που έφαγε το μήλο). Για ποιο πράγμα λοιπόν, θα έπρεπε να «μετανοήσει» ο Ιησούς, ο οποίος γεννήθηκε «θαυματουργικώς» από «παρθένα» μητέρα;

«Και κατά τις ημέρες εκείνες έρχεται ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, κηρύττοντας στην έρημο της Ιουδαίας, και λέγοντας: “Μετανοείτε· επειδή, πλησίασε η βασιλεία των ουρανών”… Τότε, ο Ιησούς έρχεται από τη Γαλιλαία στον Ιορδάνη προς τον Ιωάννη, για να βαπτιστεί απ’ αυτόν… » (Κατά Ματθαίον, κεφ. 3).

Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, που ήταν σχεδόν συνομήλικος του Ιησού, δεν γνώριζε προσωπικά τον «Μεσσία». Σύμφωνα με το «Κατά Ιωάννην» Ευαγγέλιο (1: 33), ο Θεός του είπε ότι θα τον αναγνώριζε από το Άγιο Πνεύμα που θα καθόταν πάνω από το κεφάλι του, όταν θα τον βάπτιζε. Όπως και συνέβη, σύμφωνα με τα «Κατά Ματθαίον», «Κατά Μάρκον» και «Κατά Λουκάν» Ευαγγέλια… Μαζί με το Άγιο Πνεύμα, σύμφωνα με τα Ευαγγέλια αυτά, ακούστηκε και η φωνή τού Θεού. Το «Κατά Ιωάννην» όμως, παρ’ ότι κάνει κι αυτό αναφορά στο «πουλί», δεν λέει λέξη για την «φωνή Κυρίου». Επιπλέον, σύμφωνα με το ίδιο Ευαγγέλιο, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, δεν φαίνεται να περιμένει καθόλου την εμφάνιση του «πουλιού» για να αναγνωρίσει ποιον πραγματικά βαπτίζει. Χωρίς, όπως έχει προαναφερθεί, να γνωρίζει τον Ιησού, με το που τον βλέπει, λέει: «Αυτός είναι ο αμνός του Θεού!»…

– «Και αφού ο Ιησούς βαπτίστηκε, ανέβηκε αμέσως από το νερό· και ξάφνου, ανοίχτηκαν σ’ αυτόν οι ουρανοί, και είδε το Πνεύμα τού Θεού να κατεβαίνει σαν περιστέρι, και να έρχεται επάνω του. Και ξάφνου, μια φωνή από τους ουρανούς, που έλεγε: “Αυτός είναι ο υιός μου ο αγαπητός, στον οποίο ευαρεστήθηκα”» (Κατά Ματθαίον, 3: 16-17).

– «Κι αμέσως, καθώς ανέβαινε από το νερό, είδε τούς ουρανούς να σχίζονται, και το Πνεύμα να κατεβαίνει επάνω του σαν περιστέρι. Και φωνή ακούστηκε από τους ουρανούς: “Εσύ είσαι ο υιός μου ο αγαπητός, στον οποίο ευαρεστήθηκα”» (Κατά Μάρκον, 1: 10-11).

– «Και αφού βαπτίστηκε ολόκληρος ο λαός, βαπτίστηκε και ο Ιησούς, και καθώς προσευχόταν, άνοιξε ο ουρανός, και κατέβηκε επάνω του το Άγιο Πνεύμα, σε σωματική μορφή, σαν περιστέρι· και έγινε φωνή από τον ουρανό, που έλεγε: “Εσύ είσαι ο υιός μου ο αγαπητός, σε σένα ευαρεστήθηκα”» (Κατά Λουκάν, 3: 21-22).

– «Κατά την επόμενη ημέρα, ο Ιωάννης βλέπει τον Ιησού να έρχεται προς αυτόν, και λέει: “Δέστε, ο αμνός τού Θεού, που σηκώνει την αμαρτία τού κόσμου… Και εγώ δεν τον γνώριζα· αλλά, για να φανερωθεί στον Ισραήλ, γι’ αυτό ήρθα εγώ βαπτίζοντας μέσα στο νερό”. Και ο Ιωάννης έδωσε μαρτυρία, λέγοντας ότι: “Είδα το Πνεύμα να κατεβαίνει από τον ουρανό σαν περιστέρι, και έμεινε επάνω του”…» (Κατά Ιωάννην, 1: 29-32).

«Θεόπνευστη» κεραμίδα: Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, ο άνθρωπος ο οποίος βάπτισε τον «υιό τού Θεού», που είδε το Άγιο Πνεύμα και άκουσε την φωνή του Θεού, εκφράζει μια «κουφή» απορία…

«Και όταν ο Ιωάννης, μέσα στη φυλακή, άκουσε τα έργα τού Χριστού, έστειλε δύο από τους μαθητές του, και του είπε: “Εσύ είσαι αυτός που έρχεται ή άλλον περιμένουμε;”» (Κατά Ματθαίον, 11: 2-3).

Πεινάει ένας θεός;

– «Ο Ιησούς, πλήρης Αγίου Πνεύματος, επέστρεψε από τον Ιορδάνη· και φερόταν από το Πνεύμα στην έρημο, πειραζόμενος από τον Διάβολο ημέρες· και δεν έφαγε τίποτε εκείνες τις ημέρες· και αφού αυτές τελείωσαν, ύστερα πείνασε» (Κατά Λουκάν, 4: 1-2).

– «Και ενώ αυτοί, από τη χαρά, ακόμα απιστούσαν και θαύμαζαν, είπε σ’ αυτούς: Έχετε εδώ κάτι φαγώσιμο; Και εκείνοι έδωσαν σ’ αυτόν ένα μέρος από ψημένο ψάρι, και ένα μέρος κερήθρας από μέλι. Και καθώς τα πήρε, έφαγε μπροστά τους» (Κατά Λουκάν, 24: 41-43).

– «Και όταν το πρωί γύριζε στην πόλη, πείνασε…» (Κατά Ματθαίον, 21: 18).

Η θεολογική ιεροποίηση και αποθέωση, τής ηλιθιότητας, τής αγραμματοσύνης και τής αμορφωσιάς…

– «Μακάριοι οι φτωχοί στο πνεύμα· επειδή, δική τους είναι η βασιλεία των ουρανών» (Κατά Ματθαίον, 5: 3).

– «Με τη σοφία τού Θεού ο κόσμος δεν γνώρισε τον Θεό διαμέσου τής σοφίας, ο Θεός ευδόκησε διαμέσου τής μωρίας τού κηρύγματος να σώσει αυτούς που πιστεύουν· επειδή, και οι Ιουδαίοι σημείο ζητούν, και οι Έλληνες σοφία ζητούν· εμείς, όμως, κηρύττουμε Χριστόν σταυρωμένον, για μεν τους Ιουδαίους σκάνδαλο, για δε τους Έλληνες μωρία» (Προς Κορινθίους Α’, 1: 21-23).

Η πίστη και η καλοσύνη δεν αποτελούν από μόνες τους, ικανές προϋποθέσεις για την είσοδο στον Παράδεισο, αν ο πιστός τυχαίνει να είναι και πλούσιος…

«Ευκολότερο είναι να περάσει καμήλα μέσα από τη βελονότρυπα, παρά πλούσιος να μπει μέσα στη βασιλεία τού Θεού» (Κατά Μάρκον, 10: 25).

Ήταν ο Ιησούς, νεωτεριστής κι επαναστάτης;…

«Μη νομίσετε ότι ήρθα για να καταργήσω τον νόμο ή τους προφήτες· δεν ήρθα να καταργήσω, αλλά να εκπληρώσω» (Κατά Ματθαίον, 5: 17).

Ο «επαναστάτης» Ιησούς αποδοκίμαζε τη δουλεία άραγες;

«Δεν υπάρχει μαθητής ανώτερος από τον δάσκαλο ούτε δούλος ανώτερος από τον κύριό του» (Κατά Ματθαίον, 10: 24).

Ο Πέτρος, ο μαθητής τού Ιησού και πρώτος πάπας τής Ρώμης, είχε «μολυνθεί» με γυναίκα και ήταν έγγαμος;…

«Και αφού ο Ιησούς ήρθε στο σπίτι τού Πέτρου, είδε την πεθερά του κατάκοιτη και να πάσχει από πυρετό» (Κατά Ματθαίον, 8: 14).

Τα γαμοσταυρίδια, οι χριστοπαναγίες, τα «καντήλια» και πάσης φύσεως βρισίδια και άλλα αμαρτήματα, συγχωρούνται, πλην τής βλασφημίας τού…«πουλιού»…

«Σας διαβεβαιώνω ότι, όλα τα αμαρτήματα θα συγχωρηθούν στους γιους των ανθρώπων, και οι βλασφημίες όσες βλασφημήσουν· όποιος, όμως, βλασφημήσει στο Πνεύμα το Άγιο, δεν έχει συγχώρηση στον αιώνα, αλλά είναι ένοχος αιώνιας καταδίκης» (Κατά Μάρκον, 3: 28-29).

Να μεριμνεί κανείς ή να μην μεριμνεί; Ιδού η απορία…

– «Γι’ αυτό, σας λέω: Μη μεριμνάτε για τη ζωή σας, τι να φάτε και τι να πιείτε· ούτε για το σώμα σας τι να ντυθείτε… Δεδομένου ότι, όλα αυτά τα ζητούν οι Εθνικοί (ειδωλολάτρες)· επειδή, ο ουράνιος Πατέρας σας ξέρει ότι έχετε ανάγκη απ’ όλα αυτά. Αλλά, ζητάτε πρώτα τη βασιλεία τού Θεού, και τη δικαιοσύνη του· και όλα αυτά θα σας προστεθούν» (Κατά Ματθαίον, 6: 25-30).

– «Αν, όμως, κάποιος δεν προνοεί για τους δικούς του, μάλιστα για τους οικείους, αρνήθηκε την πίστη, και είναι χειρότερος από έναν άπιστο» (Προς Τιμόθεον Α’, 5: 8).

Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις…

– «Όποιος σε ραπίσει στο δεξί σου σαγόνι, στρέψε σ’ αυτόν και το άλλο» (Κατά Ματθαίον, 5: 39).

– «Ένας από τους υπηρέτες, που στεκόταν κοντά, έδωσε ένα χαστούκισμα στον Ιησού…κι ο Ιησούς αποκρίθηκε σ’ αυτόν: “Αν μίλησα κακώς, πες για το κακό· αν, όμως, καλώς, γιατί με δέρνεις;”» (Κατά Ιωάννην, 18: 22-23).

Όλοι νηστεύουν, εκτός απ’ τούς μαθητές τού Ιησού…

«Και εκείνοι είπαν σ’ αυτόν: “Γιατί οι μαθητές τού Ιωάννη νηστεύουν συχνά, και κάνουν δεήσεις, το ίδιο και εκείνοι των Φαρισαίων, ενώ οι δικοί σου τρώνε και πίνουν;”» (Κατά Λουκάν, 5: 33).

Οι μαθητές τού Ιησού κλέβουν τροφή και μάλιστα κατά την ιερή ημέρα τών Ιουδαίων, το Σάββατο. Ο Ιησούς δικαιολογεί την πράξη τους, με το ακλόνητο «επιχείρημα», πως κι αυτός κάνει και τα Σάββατα «θαύματα»…

«Και κατά το δευτερόπρωτο Σάββατο αυτός διάβαινε διαμέσου των σπαρτών· και οι μαθητές του έκοβαν στάχυα, και έτρωγαν, τρίβοντάς τα με τα χέρια και μερικοί από τους Φαρισαίους είπαν σ’ αυτούς: “Γιατί κάνετε εκείνο που δεν επιτρέπεται να κάνετε κατά τα Σάββατα;”… Ο Ιησούς, λοιπόν, τους είπε: “Θα σας ρωτήσω κάτι: “Επιτρέπεται κάποιος να αγαθοποιήσει κατά τα Σάββατα ή να κακοποιήσει; Να σώσει μια ψυχή ή να την απολέσει;”. Και αφού τους κοίταξε ολόγυρα όλους, είπε στον άνθρωπο: “Άπλωσε το χέρι σου”. Και εκείνος έκανε έτσι· και αποκαταστάθηκε το χέρι του υγιές όπως και το άλλο» (Κατά Λουκάν, 6: 1-10).

Πόσους μαθητές είχε ο Ιησούς; 12 ή…82; Σύμφωνα με τον Λουκά, 82. Οι υπόλοιποι Ευαγγελιστές, αγνοούν τούς 70…συμμαθητές τους…

«Ο Κύριος διόρισε και άλλους 70, και τους έστειλε ανά δύο πριν απ’ αυτόν σε κάθε πόλη και τόπο, όπου επρόκειτο αυτός να πάει» (Κατά Λουκάν, 10: 1).

Ο Ιησούς είναι υπέρ ή κατά τής ειρήνης; Μάς έχει μπερδέψει…

– «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί· επειδή, αυτοί θα ονομαστούν γιοι τού Θεού» (Κατά Λουκάν, 5: 9).

– «Μη νομίσετε ότι ήρθα να βάλω ειρήνη επάνω στη γη· δεν ήρθα να βάλω ειρήνη, αλλά μάχαιρα» (Κατά Λουκάν, 10: 34).

Κύριε, να αγαπάμε ή όχι τον «πλησίον» μας;

– «Θα αγαπάς τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου» (Κατά Λουκάν, 22: 39).

– «Σε δρόμο εθνών (ειδωλολατρών) μην πάτε, και μέσα σε πόλη Σαμαρειτών μη μπείτε… Και όποιος δεν σας δεχθεί ούτε ακούσει τα λόγια σας, βγαίνοντας έξω από το σπίτι ή από την πόλη εκείνη, ξετινάξτε τη σκόνη από τα πόδια σας. Σας διαβεβαιώνω: Ελαφρότερη θα είναι η τιμωρία κατά την ημέρα τής κρίσης στη γη των Σοδόμων και των Γομόρρων, παρά σ’ εκείνη την πόλη» (Κατά Λουκάν, 10: 5, 14-15).

Ο Ιησούς στα χνάρια τού «πατέρα» του: Αγάπε με ή κάηκες…

– «Όποιος δεν είναι μαζί μου, είναι εναντίον μου…» (Κατά Ματθαίον, 12: 30).

– «Εκείνους τους εχθρούς μου, που δεν με θέλησαν να βασιλεύσω επάνω τους, φέρτε τους εδώ, και κατασφάξτε τους μπροστά μου» (παραβολή) (Κατά Λουκάν, 19: 27).

– «Αν κάποιος δεν μείνει ενωμένος μαζί μου, ρίχνεται έξω, όπως το κλήμα, και ξεραίνεται· και τα μαζεύουν και τα ρίχνουν σε φωτιά, και καίγονται» (Κατά Ιωάννην, 15: 6).

Ο Ιησούς καταριέται μια…συκιά, επειδή δεν έκανε σύκα…εκτός εποχής!!!

«Και την επόμενη ημέρα, αφού βγήκαν από τη Βηθανία, πείνασε. Και βλέποντας από μακριά μια συκιά να έχει φύλλα, ήρθε μη τυχόν βρει σ’ αυτή κάτι· και μόλις ήρθε κοντά της, δεν βρήκε τίποτε, παρά μονάχα φύλλα· επειδή, δεν ήταν καιρός των σύκων. Και ο Ιησούς, αποκρινόμενος, είπε σ’ αυτή: “Κανένας πλέον, στον αιώνα, να μη φάει καρπό από σένα”. Και το άκουγαν αυτό οι μαθητές του» (Κατά Μάρκον, 11: 12-14). «Κι αμέσως η συκιά ξεράθηκε. Και οι μαθητές βλέποντας θαύμασαν, λέγοντας: “Πώς ξεράθηκε αμέσως η συκιά!”» (Κατά Ματθαίον, 21: 19-20).

Ο «υιός τού Θεού», πραγματοποιεί ένα από τα πιο περιβόητα «θαύματά» του: Ταΐζει πάνω από 5.000 ανθρώπους με 5 ψωμιά και 2 ψάρια. Πρόκειται για τον ίδιο θαυματοποιό, που πείνασε κατά την περιπλάνησή του στην έρημο (Κατά Λουκάν, 4: 1-2)· που οι μαθητές του οδηγήθηκαν από την πείνα τους σε ξένο χωράφι για να κλέψουν (Κατά Λουκάν, 6: 1-10)· που καταράστηκε μια συκιά επειδή αυτή δεν έκανε σύκα εκτός εποχής, για να χορτάσει την πείνα του (Κατά Μάρκον, 11: 12-14)· που ο ίδιος παρακαλούσε τούς μαθητές του να τού δώσουν κάτι να φάει, μετά την «ανάστασή» του (Κατά Λουκάν, 24: 41-43)…

«Και όταν ο Ιησούς βγήκε έξω, είδε ένα μεγάλο πλήθος, και σπλαχνίστηκε γι’ αυτούς, και θεράπευσε τους αρρώστους τους. Και όταν έγινε βράδυ, ήρθαν σ’ αυτόν οι μαθητές του, λέγοντας: “Ο τόπος είναι έρημος, και η ώρα έχει ήδη περάσει· απόλυσε τα πλήθη, για να πάνε στις κωμοπόλεις και να αγοράσουν τροφές για τον εαυτό τους. Και ο Ιησούς είπε σ’ αυτούς: “Δεν έχουν ανάγκη να πάνε· δώστε τους εσείς να φάνε”. Και εκείνοι λένε σ’ αυτόν: “Δεν έχουμε εδώ, παρά πέντε ψωμιά και δύο ψάρια”. Και εκείνος είπε: “Φέρτε τα εδώ σε μένα”. Και αφού πρόσταξε τα πλήθη να καθήσουν επάνω στα χόρτα, και πήρε τα πέντε ψωμιά και τα δύο ψάρια, σηκώνοντας τα μάτια του στον ουρανό τα ευλόγησε· και αφού τα έκοψε, έδωσε τα ψωμιά στους μαθητές, και οι μαθητές στα πλήθη. Και έφαγαν όλοι, και χόρτασαν· και σήκωσαν το περίσσευμα από τα κομμάτια, δώδεκα κοφίνια γεμάτα. Κι αυτοί που έτρωγαν ήσαν μέχρι 5.000 άνδρες, εκτός από τις γυναίκες και τα παιδιά» (Κατά Ματθαίον, 14: 14-21).

Ο Ιησούς «θεραπεύει» έναν τυφλό, βάζοντας στα μάτια του πηλό, φτιαγμένο από χώμα και σάλιο. Λίγο αργότερα, «θεραπεύει» έναν ακόμη τυφλό, αυτή τη φορά με μια προσταγή του μόνο. Θα αναρωτηθεί κάποιος αφελής: Μα καλά, γιατί στην πρώτη περίπτωση, χρειάζεται ένας θεός τέτοιου είδους γιατροσόφια για να κάνει το θαύμα του; Δεν θα αρκούσε η σκέψη του μόνο, ή έστω μια απλή προσταγή του, όπως στην δεύτερη περίπτωση, ή στην «ανάσταση τού Λαζάρου»;

– «Και έρχεται στη Βηθσαϊδάν· και του φέρνουν έναν τυφλό, και τον παρακαλούν να τον αγγίξει. Και πιάνοντας το χέρι τού τυφλού, τον έφερε έξω από την κωμόπολη· και αφού έφτυσε στα μάτια του, έβαλε επάνω του τα χέρια, και τον ρωτούσε αν βλέπει κάτι. Και κοιτάζοντας προς τα πάνω, έλεγε: “Βλέπω τούς ανθρώπους, ότι σαν δέντρα βλέπω, να περπατούν”. Έπειτα, έβαλε πάλι τα χέρια επάνω στα μάτια του, και τον έκανε να ξαναδεί· και η όρασή του αποκαταστάθηκε, και είδε καθαρά όλους» (Κατά Μάρκον, 8: 22-25).

– «Και έρχονται στην Ιεριχώ· και ενώ έβγαινε έξω από την Ιεριχώ αυτός και οι μαθητές του, και ένα μεγάλο πλήθος, ο γιος τού Τιμαίου, ο τυφλός Βαρτίμαιος, καθόταν κοντά στον δρόμο ζητώντας ελεημοσύνη· και ακούγοντας ότι είναι ο Ιησούς, ο Ναζωραίος, άρχισε να φωνάζει δυνατά και να λέει: “Υιέ τού Δαβίδ, Ιησού, ελέησέ με”… Και ο Ιησούς, αποκρινόμενος, λέει σ’ αυτόν: “Τι θέλεις να σου κάνω;”. Και ο τυφλός τού είπε: “Ραββουνί, να ανακτήσω το φως μου”. Και ο Ιησούς είπε σ’ αυτόν: “Πήγαινε· η πίστη σου σε έσωσε”. Κι αμέσως ανέκτησε το φως του, και ακολουθούσε στον δρόμο τον Ιησού» (Κατά Μάρκον, 10: 46-52).

Πόσα κιλά αίμα θα πρέπει να έχει ένας άνθρωπος, έτσι ώστε να αιμορραγεί επί…12 χρόνια και να μην πεθαίνει;

«Και μια γυναίκα, που για δώδεκα χρόνια είχε αιμορραγία, η οποία δαπάνησε σε γιατρούς ολόκληρη την περιουσία της, δεν μπόρεσε να θεραπευθεί από κανέναν, καθώς πλησίασε από πίσω, άγγιξε την άκρη τού ιματίου του· κι αμέσως σταμάτησε η αιμορραγία της» (Κατά Λουκάν, 8: 43-44).

Ο Χριστός τής «αγάπης», θυμώνει και καταριέται όσους δεν πείθονται από τά…«θαύματά» του…

«Τότε, ο Ιησούς άρχισε να επιπλήττει τις πόλεις, στις οποίες έγιναν τα περισσότερα θαύματά του, επειδή δεν μετανόησαν: “Αλλοίμονο σε σένα, Χοραζίν, αλλοίμονο σε σένα, Βηθσαϊδάν, επειδή, αν τα θαύματα που έγιναν ανάμεσά σας, γίνονταν στην Τύρο και στη Σιδώνα, θα μετανοούσαν πριν από πολύ καιρό με σάκο και στάχτη. Όμως, σας λέω, στην Τύρο και στη Σιδώνα η τιμωρία κατά την ημέρα τής κρίσης θα είναι ελαφρότερη, παρά σε σας. Κι εσύ, Καπερναούμ, που υψώθηκες μέχρι τον ουρανό, θα σε κατεβάσουν μέχρι τον Άδη· επειδή, αν τα θαύματα που έγιναν ανάμεσά σου γίνονταν στα Σόδομα, θα έμεναν μέχρι σήμερα. Όμως, σας λέω, ότι στη γη των Σοδόμων η τιμωρία κατά την ημέρα τής κρίσης θα είναι ελαφρότερη, παρά σε σένα”» (Κατά Ματθαίον, 11: 20-24).

Ο αποτυχημένος ραβίνος Γιεσούα (ελληνιστί: Ιησούς) προμηνύει το τέλος τού κόσμου και το καθορίζει χρονικά πριν την παρέλευση τής γενιάς του. Έκτοτε, έχουν περάσει κάπου 2 χιλιάδες χρόνια. Αν αργήσει κι άλλο η…συντέλεια, τουλάχιστον να φάμε Κύριε;

«Σας διαβεβαιώνω ότι, δεν θα παρέλθει αυτή η γενεά, μέχρις ότου γίνουν όλα αυτά. Ο ουρανός και η γη θα παρέλθουν, τα λόγια μου, όμως, δεν πρόκειται να παρέλθουν. Όσο για την ημέρα εκείνη και την ώρα δεν γνωρίζει κανένας ούτε οι άγγελοι, που είναι στον ουρανό, ούτε ο Υιός, παρά μονάχα ο Πατέρας» (Κατά Μάρκον, 13: 30-32).

Ένα από τα πάμπολλα σημεία, όπου οι Ευαγγελιστές πλέκουν τα μπούτια τους: Σύμφωνα με τον Ιωάννη, ο Ιησούς για να αποδείξει ότι είναι «υιός τού Θεού», προκαλεί τούς Ιουδαίους να γκρεμίσουν τον ναό κι αυτός θα τον ανοικοδομήσει σε τρεις ημέρες. Ο Μάρκος όμως ισχυρίζεται ότι αυτό είναι ψέμα και δεν ειπώθηκε ποτέ…

– «Αποκρίθηκε ο Ιησούς και τους είπε: “Γκρεμίστε τούτο τον ναό, και σε τρεις ημέρες θα τον στήσω όρθιον”» (Κατά Ιωάννην, 2: 19).

– «Και μερικοί, αφού σηκώθηκαν, ψευδομαρτυρούσαν εναντίον του, λέγοντας ότι: “Εμείς τον ακούσαμε να λέει ότι ότι: Εγώ θα χαλάσω αυτό τον χειροποίητο ναό, και μέσα σε τρεις ημέρες θα ανοικοδομήσω άλλον, αχειροποίητον”» (Κατά Μάρκον, 14: 57-58).

Ο Ιησούς ισχυρίζεται ότι ο Μωυσής είχε γράψει γι’ αυτόν. Ακόμα περιμένουμε την παραπομπή στα γραπτά αυτά…

«Αν πιστεύατε στον Μωυσή, θα πιστεύατε σε μένα· δεδομένου ότι, για μένα εκείνος έγραψε» (Κατά Ιωάννην, 5: 46).

Ο Ιησούς διαβεβαιώνει ότι όποιος πιστεύει σ’ αυτόν, δεν πρόκειται να πεθάνει ποτέ. Κύριε, αν παρακάμψουμε την αμέλειά σου να σκεφτείς ότι η επί γης αθανασία είναι αδύνατη, λόγω τής επικείμενης συντέλειας τού κόσμου, τότε τα νέα είναι άσχημα: 2.000 χρόνια πέρασαν και οι χριστιανοί εξακολουθούν να ζουν μερικές δεκάδες χρόνια, όπως όλοι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως θρησκευτικής πίστεως και χωρίς καμμία εξαίρεση. Άρα;…

«Σας διαβεβαιώνω απόλυτα: Αν κάποιος φυλάξει τον λόγο μου, δεν θα δει θάνατο στον αιώνα» (Κατά Ιωάννην, 8: 51).

Μήπως ο Ιησούς λέγει…μαλακίες; Λέμε, μήπως…

«Όποιος αγαπάει την ψυχή του, θα τη χάσει· και όποιος μισεί την ψυχή του σε τούτο τον κόσμο, θα τη φυλάξει σε αιώνια ζωή» (Κατά Ιωάννην, 12: 25).

Ένας «σωτήρας» για κλάματα… Αυτός που ήρθε στη γη να μάς «σώσει» με την θυσία του, όταν φτάνει η κρίσιμη ώρα, δειλιάζει και…γονυπετής (ο…θεός Ιησούς!) κλαψουρίζει, ικετεύοντας τον «πατέρα» του (και μάλιστα τρεις φορές) να τον απαλλάξει από αυτό το «ιερό» καθήκον, το οποίο τού ανατέθηκε. Λίγο ακόμα δηλαδή και δεν θα μάς…«έσωζε»…

«Και αφού προχώρησε λίγο, έπεσε με το πρόσωπό του στη γη, προσευχόμενος και λέγοντας: “Πατέρα μου, αν είναι δυνατόν, ας παρέλθει από μένα αυτό το ποτήρι· όμως, όχι όπως εγώ θέλω, αλλ’ όπως εσύ”» (Κατά Λουκάν, 22: 39).

Ποιά η χρεία τής «προδοσίας» τού Ιούδα, αφού όπως και ο ίδιος ο Ιησούς ομολογεί, και γνωστός ήταν και δεν κρυβόταν;…

«Εγώ μίλησα στον κόσμο δημόσια· εγώ δίδαξα πάντοτε μέσα στη συναγωγή και μέσα στο ιερό, όπου πάντοτε συγκεντρώνονται οι Ιουδαίοι, και κρυφά δεν δίδαξα τίποτε…» (Κατά Ιωάννην, 18: 20).

Σταύρωση με…οδική βοήθεια! Ο «σωτήρας» Ιησούς, καταδέχεται να κουβαλήσει άλλος το φορτίο του…

«Και καθώς τον έφεραν έξω, έπιασαν κάποιον Σίμωνα Κυρηναίο, που ερχόταν από το χωράφι, και έβαλαν επάνω του τον σταυρό, για να τον φέρει πίσω από τον Ιησού» (Κατά Λουκάν, 23: 26).

Ένα ακόμη συγκλονιστικό «γεγονός», που διέφυγε τών Ρωμαίων και τών ιστορικών: Η σταύρωση τού Ιησού επέφερε μαζική…ανάσταση και…παρέλαση…νεκρών! Όταν χάνεται το μέτρο, όλα είναι δυνατά…

«Και τα μνήματα άνοιξαν, και πολλά σώματα αγίων που είχαν πεθάνει αναστήθηκαν· κι αφού βγήκαν από τα μνήματα ύστερα από την ανάστασή του, μπήκαν μέσα στην άγια πόλη, και εμφανίστηκαν σε πολλούς» (Κατά Ματθαίον, 27: 52-53).

Η «ανάσταση» τού Ιησού, συνοδεύεται από πλήθος αντιφατικών αναφορών τών Ευαγγελιστών, οι οποίοι υποτίθεται ότι έζησαν τα «γεγονότα» από κοντά. Έτσι, π.χ. δεν μπορούν να συμφωνήσουν ούτε σε στοιχειώδη σημεία, όπως στο τι πρωταντίκρυσε ο πρώτος επισκέπτης (πέραν τού ότι δεν συμφωνούν ακόμη και στο ποιος ήταν αυτός!), που πήγε στον τάφο τού «αναστηθέντα» πλέον Ιησού…

– «Και αφού πέρασε το Σάββατο, κατά τα χαράματα της πρώτης ημέρας τής εβδομάδας, ήρθε η Μαρία η Μαγδαληνή, και η άλλη Μαρία, για να δουν τον τάφο. Και ξάφνου, έγινε μεγάλος σεισμός· επειδή, ένας άγγελος του Κυρίου κατεβαίνοντας από τον ουρανό, ήρθε και αποκύλισε την πέτρα από τη θύρα, και καθόταν επάνω σ’ αυτή» (Κατά Ματθαίον, 28: 1-2).

– «Και αφού πέρασε το Σάββατο, η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία, η μητέρα τού Ιακώβου, και η Σαλώμη, αγόρασαν αρώματα, για νά ‘ρθουν να τον αλείψουν… Και όταν μπήκαν στο μνήμα, είδαν έναν νεανία να κάθεται στα δεξιά, ντυμένον με άσπρη στολή· και τρόμαξαν» (Κατά Μάρκον, 16: 1-5).

– «Και την πρώτη ημέρα τής εβδομάδας, ενώ ακόμα ήταν βαθιά χαράματα, ήρθαν στο μνήμα, φέρνοντας τα αρώματα που ετοίμασαν· και μερικές άλλες γυναίκες ήσαν μαζί τους. Βρήκαν, όμως, την πέτρα αποκυλισμένη από το μνήμα. Και όταν μπήκαν μέσα δεν βρήκαν το σώμα τού Κυρίου Ιησού. Και ενώ ήσαν σε απορία για τούτο, ξάφνου, δύο άνδρες με ιμάτια αστραφτερά στάθηκαν μπροστά τους» (Κατά Λουκάν, 16: 1-4).

– «Και την πρώτη ημέρα τής εβδομάδας, η Μαρία η Μαγδαληνή έρχεται το πρωί στο μνήμα, ενώ ακόμα ήταν σκοτάδι, και βλέπει την πέτρα σηκωμένη από το μνήμα. Τρέχει, λοιπόν, και έρχεται στον Σίμωνα Πέτρο, και στον άλλον μαθητή, τον οποίο αγαπούσε ο Ιησούς, και τους λέει: “Σήκωσαν τον Κύριο από το μνήμα, και δεν ξέρουμε πού τον έβαλαν”» (Κατά Ιωάννην, 20: 1-2).

Μπορεί ένας άνθρωπος να πεθάνει με δύο διαφορετικούς…τρόπους; Εξαρτάται από ποιο βιβλίο τής Αγίας Γραφής, διαβάζει κάποιος…

– «Τότε, ο Ιούδας, αυτός που τον παρέδωσε, βλέποντας ότι καταδικάστηκε, αφού μεταμελήθηκε επέστρεψε στους πρεσβύτερους τα 30 αργύρια…και ρίχνοντας τα αργύρια μέσα στον ναό, αναχώρησε· και φεύγοντας κρεμάστηκε» (Κατά Ματθαίον, 27: 3-5).

– «Ο Ιούδας, λοιπόν, απέκτησε ένα χωράφι από τον μισθό τής αδικίας, και αφού έπεσε μπρούμυτα, σχίστηκε στο μέσον, και ξεχύθηκαν όλα τα εντόσθιά του» (Πράξεις Αποστόλων, 1: 18).

Η «θεόπνευστη» Αγία Γραφή προσφέρει το δικαίωμα τής ελεύθερης επιλογής, ανάμεσα σε δύο διαφορετικές εκδοχές που αφορούν το ίδιο «γεγονός»: Ο Ιησούς εμφανίζεται στον Παύλο με την μορφή φωτός, ο οποίος από φανατικός διώκτης χριστιανών, μεταμορφώνεται, πλέον, σε μια στιγμή, σε φανατικό…χριστιανό… Ας δούμε τώρα πως περιγράφεται αυτό το «θαύμα», μέσα σε δύο κεφάλαια τού ίδιου βιβλίου, όσον αφορά το τι έβλεπαν και άκουγαν, τόσο ο Παύλος, όσο κι αυτοί που ήταν μαζί του…

– «Και καθώς πορευόταν, πλησίαζε στη Δαμασκό, και ξαφνικά άστραψε γύρω του φως από τον ουρανό· και πέφτοντας κάτω στη γη, άκουσε μια φωνή να του λέει: “Σαούλ, Σαούλ, γιατί με καταδιώκεις;”. Και είπε: “Ποιος είσαι, Κύριε;”. Και ο Κύριος είπε: “Εγώ είμαι ο Ιησούς, τον οποίο εσύ καταδιώκεις· είναι σκληρό σε σένα να κλωτσάς σε καρφιά”. Εκείνος δε τρέμοντας, και ενώ έγινε έκθαμβος, είπε: “Κύριε, τι θέλεις να κάνω;”. Και ο Κύριος του είπε: “Σήκω, και μπες μέσα στην πόλη, και θα σου λαληθεί τι πρέπει να κάνεις”. Και οι άνδρες, που τον συνόδευαν, στέκονταν άφωνοι, ακούγοντας μεν τη φωνή, χωρίς όμως να βλέπουν κανέναν» (Πράξεις Αποστόλων, 9: 3-7).

– «Πορευόμουν στη Δαμασκό, για να φέρω δεμένους στην Ιερουσαλήμ και εκείνους που ήσαν εκεί, για να τιμωρηθούν. Και οδοιπορώντας, ενώ πλησίαζα στη Δαμασκό, κατά το μεσημέρι, άστραψε ξαφνικά γύρω μου πολύ φως από τον ουρανό· και έπεσα στο έδαφος, και άκουσα μια φωνή, που μου έλεγε: “Σαούλ, Σαούλ, γιατί με καταδιώκεις;”. Και εγώ αποκρίθηκα: “Ποιος είσαι, Κύριε;”. Και μου είπε: “Εγώ είμαι ο Ιησούς ο Ναζωραίος, που εσύ καταδιώκεις”. Αυτοί που ήσαν μαζί μου είδαν μεν το φως, και φοβήθηκαν υπερβολικά· τη φωνή, όμως, εκείνου που μου μιλούσε, δεν άκουσαν» (Πράξεις Αποστόλων, 22: 5-9).

Το πετσόκομμα τής ψωλής (περιτομή), αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την…«σωτηρία», ή όχι; Ποιος θα μάς «διαφωτίσει»;…

– «Αν δεν κάνετε την περιτομή, σύμφωνα με τη συνήθεια του Μωυσή, δεν μπορείτε να σωθείτε» (Πράξεις Αποστόλων, 15: 1).

– «Προσέξτε, εγώ ο Παύλος σάς λέω ότι, αν κάνετε την περιτομή, ο Χριστός δεν θα σας ωφελήσει σε τίποτε» (Προς Γαλάτες, 5: 2).

Η πίστη τού ενός, «σώζει» αυτομάτως ολόκληρη την οικογένεια…

«Πίστεψε στον Κύριο Ιησού Χριστό, και θα σωθείς, εσύ και η οικογένειά σου» (Πράξεις Αποστόλων, 16: 31).

Ο λόγος τού Κυρίου, αυξάνεται και δυναμώνει με την καύση βιβλίων…

«Πολλοί, μάλιστα, και από εκείνους που έκαναν μαγείες, φέρνοντας τα βιβλία τους, τα κατέκαιγαν μπροστά σε όλους… Έτσι ισχυρά αύξανε και δυνάμωνε ο λόγος τού Κυρίου» (Πράξεις Αποστόλων, 19: 19-20).

[Σημείωση: Ως βιβλία μαγείας, θεωρούνται από τούς αμόρφωτους και σκοταδιστές Ιουδαιοχριστιανούς, κυρίως τα φιλοσοφικά και επιστημονικά συγγράμματα (και ειδικά τών Ελλήνων)!]

Η συλλογική ευθύνη τού «προπατορικού αμαρτήματος»…

«Διαμέσου ενός ανθρώπου η αμαρτία μπήκε μέσα στον κόσμο, και με την αμαρτία ο θάνατος, και με τον τρόπο αυτό ο θάνατος πέρασε μέσα σε όλους τούς ανθρώπους, για τον λόγο ότι όλοι αμάρτησαν» (Προς Ρωμαίους, 5: 12).

Οι θέσεις τού Παύλου -και πραγματικού ιδρυτή τού Χριστιανισμού- για την δουλεία… Βοήθα φτωχέ να μην σου μοιάσω…

– «Κλήθηκες δούλος; Μη σε μέλει…» (Προς Κορινθίους Α’, 7: 21).

– «Οι δούλοι, υπακούτε στους κατά σάρκα κυρίους σας με φόβο και τρόμο…» (Προς Εφεσίους, 6: 5).

– «Όσοι είναι κάτω από ζυγό δουλείας, ας θεωρούν τούς κυρίους τους άξιους κάθε τιμής, για να μη δυσφημείται το όνομα τού Θεού και η διδασκαλία…» (Προς Τιμόθεον Α’, 6: 20).

– «Τους δούλους να τους νουθετείς να υποτάσσονται στους δικούς τους κυρίους, να τους ευαρεστούν σε όλα, να μη αντιμιλούν…» (Προς Τίτον, 2: 9).

Ο Παύλος είναι υπέρ ή κατά τού γάμου;

«Προς τους αγάμους και προς τις χήρες, όμως, λέω: Είναι καλό σ’ αυτούς αν μείνουν όπως και εγώ. αλλά, αν δεν εγκρατεύονται, ας έρθουν σε γάμο· επειδή, είναι καλύτερο νάρθουν σε γάμο, παρά να εξάπτονται… Όμως, και αν έρθεις σε γάμο, δεν αμάρτησες· και αν η παρθένα έρθει σε γάμο, δεν αμάρτησε· αλλά, οι άνθρωποι αυτής τής κατηγορίας θα έχουν θλίψη στη σάρκα τους· και εγώ σας λυπάμαι» (Προς Κορινθίους Α’, 7: 8-9, 28).

Ήταν «λίγο» μισογύνης ο Παύλος, ή είναι ιδέα μας;…

– «Είναι καλό στον άνθρωπο να μη αγγίζει γυναίκα. Για τις πορνείες, όμως, κάθε ένας ας έχει τη δική του γυναίκα… Η γυναίκα είναι δεσμευμένη διαμέσου τού νόμου για όσον καιρό ζει ο άνδρας της…» (Προς Κορινθίους Α’, 7: 1-2, 39).

– «Κεφαλή της γυναίκας, είναι ο άνδρας… Κάθε γυναίκα, όταν προσεύχεται ή προφητεύει με ακάλυπτο το κεφάλι, καταντροπιάζει τη δική της κεφαλή, δεδομένου ότι είναι ένα και το αυτό με την ξυρισμένη. Επειδή, αν δεν σκεπάζεται η γυναίκα, ας κουρέψει και τα μαλλιά της· αλλά, αν είναι αισχρό στη γυναίκα να κουρεύει τα μαλλιά της ή να ξυρίζεται, ας σκεπάζεται. Επειδή, ο άνδρας μεν δεν έχει χρέος να σκεπάζει το κεφάλι του, επειδή είναι εικόνα και δόξα τού Θεού· ενώ η γυναίκα είναι δόξα τού άνδρα. Για τον λόγο ότι, ο άνδρας δεν προέρχεται από τη γυναίκα, αλλά η γυναίκα από τον άνδρα· επειδή, δεν κτίστηκε ο άνδρας για τη γυναίκα, αλλά η γυναίκα για τον άνδρα. Γι’ αυτό, η γυναίκα έχει χρέος να έχει εξουσία επάνω στο κεφάλι της…» (Προς Κορινθίους Α’, 11: 3-10).

– «Οι γυναίκες, υποτάσσεστε στους άνδρες σας, όπως στον Κύριο· επειδή, ο άνδρας είναι η κεφαλή τής γυναίκας… Η γυναίκα, να φοβάται τον άνδρα» (Προς Εφεσίους, 5: 2, 33).

– «Η γυναίκα ας μαθαίνει μέσα σε ησυχία με κάθε υποταγή· σε γυναίκα, όμως, δεν επιτρέπω να διδάσκει ούτε να αυθεντεύει επάνω στον άνδρα, αλλά να ησυχάζει. Επειδή, ο Αδάμ πλάστηκε πρώτος, έπειτα η Εύα. Και ο Αδάμ δεν απατήθηκε· αλλά, η γυναίκα, αφού εξαπατήθηκε, διέπραξε παράβαση» (Προς Τιμόθεον Α’, 2: 11-14).

– «Η δε πραγματικά χήρα και απομονωμένη ελπίζει στον Θεό, και εμμένει στις προσευχές νύχτα και ημέρα· αυτή, όμως, που είναι δοσμένη στις ηδονές, ενώ ζει, είναι νεκρή… Ως χήρα ας καταγράφεται εκείνη που είναι όχι λιγότερο των 60 χρόνων, η οποία να υπήρξε γυναίκα ενός άνδρα… Ενώ, τις νεότερες χήρες να τις αποφεύγεις· επειδή, όταν σαρκικά κίνητρα τις στρέψουν ενάντια στον Χριστό, θέλουν να παντρεύονται· έχοντας την καταδίκη, επειδή αθέτησαν την πρώτη πίστη. Ταυτόχρονα δε, μαθαίνουν να είναι και αργόσχολες, να περιέρχονται τα σπίτια· και όχι μονάχα αργόσχολες, αλλά και φλύαρες και περίεργες, λέγοντας όσα δεν πρέπει… Αν κάποιος πιστός ή πιστή έχει χήρες, ας προμηθεύει σ’ αυτές τα αναγκαία, και ας μη επιβαρύνεται η εκκλησία· για να μπορεί να βοηθάει τις πραγματικά χήρες» (Προς Τιμόθεον Α’, 5: 5-16).

Ένα από τα ελάχιστα χωρία τής Αγίας Γραφής, όπου η «θεοπνευστία» απουσιάζει…

«Για τις παρθένες, όμως, προσταγή τού Κυρίου δεν έχω…» (Προς Κορινθίους Α’, 7: 25).

Η «προοδευτικότητα» στην Αγία Γραφή: Αν κάποια γυναίκα μείνει γεροντοκόρη, τότε ο πατέρας της μπορεί να την κάνει…γυναίκα του, χωρίς να υπάρχει καμμία αμαρτία!

«Εάν κάποιος νομίζει ότι είναι ντροπή που η κόρη του έμεινε γεροντοκόρη, και έτσι πρέπει να γίνει, ότι θέλει ας κάνει. Δεν αμαρτάνει. Ας παντρευτούν» (Προς Κορινθίους Α’, 7: 36).

Αν ασθενήσετε, δεν χρειάζετε να τρέχετε σε γιατρούς. Η επιστήμη είναι περιττή. Με λίγη προσευχή, λαδάκι κι εξομολόγηση στον παπά τής ενορίας, θα είστε «περδίκια» σε χρόνο «ντε τε». Παρεμπιπτόντως, θα συγχωρεθούν και οι αμαρτίες σας…

«Ασθενεί κάποιος ανάμεσά σας; Ας προσκαλέσει τούς πρεσβύτερους της εκκλησίας, και ας προσευχηθούν επάνω του, αφού τον αλείψουν με λάδι στο όνομα του Κυρίου. Και η προσευχή με πίστη θα σώσει αυτόν που πάσχει, και ο Κύριος θα τον εγείρει· και αμαρτίες αν έπραξε, θα του συγχωρηθούν. Εξομολογείστε ο ένας στον άλλον τα πταίσματά σας, και προσεύχεστε ο ένας για τον άλλον για να γιατρευτείτε…» (Επιστολή Ιακώβου, 5: 14-16).

Οϊμέ… Τί άλλο θα διαβάσουμε σ’ αυτό «θεόπνευστο» βιβλίο; Ο Ιησούς, λέει, ήταν προορισμένος να μάς «σώσει», πριν ακόμη την…δημιουργία τού κόσμου!

«Δεν λυτρωθήκατε από τη μάταιη πατροπαράδοτη διαγωγή σας με φθαρτά, ασήμι ή χρυσάφι, αλλά με το πολύτιμο αίμα τού Χριστού, ως αμνού χωρίς ψεγάδι και χωρίς κηλίδα· ο οποίος ήταν μεν προορισμένος πριν από τη δημιουργία τού κόσμου, φανερώθηκε όμως στους έσχατους καιρούς για σας…» (Επιστολή Πέτρου Α’, 1: 18-20).

Ο Ιησούς ξέρει που κατοικεί ο…Σατανάς: Στην Πέργαμο…

«Και προς τον άγγελο της εκκλησίας στην Πέργαμο, γράψε: “Αυτά λέει εκείνος που έχει τη δίστομη, την κοφτερή ρομφαία: Ξέρω τα έργα σου, και πού κατοικείς, όπου είναι ο θρόνος τού Σατανά”…» (Αποκάλυψις, 2: 12-13).

Λοιπόν… Υπάρχουν καλά και κακά νέα… Τα καλά νέα είναι, ότι «υπάρχει» Παράδεισος. Τα κακά νέα είναι, ότι η συντριπτική πλειοψηφία τών Ιουδαιοχριστιανών θα μείνει απ’ έξω. Οι «τυχεροί», θα είναι μόνο 144.000 Εβραίοι κι αυτοί θα πρέπει απαραιτήτως να μην έχουν «μολυνθεί» με γυναίκα (άρα, εξ ορισμού οι γυναίκες μένουν κι αυτές απ’ έξω)…

«Και είδα έναν άλλον άγγελο που ανέβηκε από την ανατολή τού ήλιου, έχοντας τη σφραγίδα τού ζωντανού Θεού· και έκραξε με δυνατή φωνή προς τους τέσσερις αγγέλους, στους οποίους δόθηκε να βλάψουν τη γη και τη θάλασσα, λέγοντας: “Μη βλάψετε τη γη ούτε τη θάλασσα ούτε τα δέντρα, μέχρις ότου σφραγίσουμε τους δούλους τού Θεού μας επάνω στα μέτωπά τους”. Και άκουσα τον αριθμό των σφραγισμένων· 144.000 ήσαν σφραγισμένοι από κάθε φυλή των γιων Ισραήλ… Αυτοί είναι εκείνοι που δεν μολύνθηκαν με γυναίκες· επειδή, είναι παρθένοι» (Αποκάλυψις, 7: 2-4 & 14: 4).

http://www.pare-dose.net/4376