Η συνέχεια του αγώνα της 25ης Μαρτίου 1821

Οι έμποροι της φτώχειας, του τρόμου και η απόγνωση της ανθρωπότητας -η συνέχεια του αγώνα της 25ης Μαρτίου 1821-

Η πολιτική οφείλει να χρησιμοποιεί ως εργαλεία τα διδάγματα της Ιστορίας και τις διαχρονικές πολιτιστικές συνεισφορές των Λαών, για να είναι αποτελεσματική, δίκαιη προς όφελος της ανθρωπότητας. Ο Ελληνικός Λαός κληρονόμησε τον μεγαλύτερο πολιτισμό εις την παγκόσμια ιστορία.

Δεν ευθύνεται όμως.... για αυτό, αλλά και ούτε γιατί οι πρόγονοι μας δοξάζονται διαχρονικά ως μοναδικοί θεμελιωτές της πορείας της ανθρωπότητας. Ευθύνεται όμως για τις ολέθριες πολιτικές επιλογές του, για τα ανεπανόρθωτα λάθη των Πολιτικών Ηγεσιών του. Ολέθρια λάθη τα οποία έχουν προκαλέσει τεράστιες ζημίες εις το Έθνος, αλλά ουδεμία ζημία σε άλλους Λαούς. Οι Έλληνες δεν είναι σωβινιστές, διότι ως Λαός δεν συνειδητοποιήσαμε ποτέ το μέγεθος και την ανεκτίμητη αξία της κληρονομιάς των προγόνων μας, αλλά ούτε μαθαίνουμε από τα λάθη μας τα οποία επαναλαμβάνομε. Η ψευτο-υπερηφάνεια η οποία προβάλλεται εις το προσκήνιο της καθημερινότητάς μας είναι το γλειφιτζούρι των αποτυχιών μας.

Η μεγάλη κρίση που εδώ και 7 χρόνια βιώνει ο Λαός μας, μοναδική εις την σύγχρονη Ιστορία του, όπως έχει επανειλημμένως τονισθεί από τον γράφοντα, δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι κρίση που....... προκάλεσε η ανεύθυνη συμπεριφορά του πολιτικού συστήματος, ο κομματισμός και οι πολιτικές του ηγεσίες πού πληρώνει και πάλιν ο Λαός και ουδείς άλλος.

Κάθε κρίση είναι αντιμετωπίσιμη, όταν όμως γνωρίζει κανείς τα πραγματικά αίτια και τους υπαίτιους αυτής. Δυστυχώς όμως δεν συμβαίνει αυτό εις την χώρα μας. Τουναντίον για τον αποπροσανατολισμό του Λαού μας χρησιμοποιείται και πάλιν μία μεθοδική και αστείρευτη προπαγάνδα.

Μεταξύ άλλων ισχυρίζεται ακόμη ότι η απάθεια και παραλυσία του Λαού οφείλεται δήθεν σε «αεροψεκασμό», ένα νέο γλειφιτζούρι, και όχι εις την έντονη πλύση εγκεφάλου που υφίσταται καθημερινώς από μηχανισμούς του καταρρέοντος σάπιου πολιτικού συστήματος.

Από την έναρξη της κρίσης ο Λαός μας βομβαρδίζεται σφοδρότητα με συναισθήματα ενοχής, αλλά και με άκρως ταπεινωτικές προσβολές της Πατρίδος και της Ιστορίας του. Η αφέλεια και η εσωστρέφεια του, για τις οποίες ανέκαθεν χαρακτηρίζεται, τον εμποδίζει να αντιληφθεί τα επικίνδυνα παιχνίδια που παίζονται εις βάρος του από παράγοντες του πολιτικού συστήματος με τις οδηγίες της Ε.Ε. και των Θεσμών. Ήρθε όμως η ώρα να αντιδράσει και να δώσει τώρα ένα μάθημα Ιστορίας εις τους αδέσποτους και ανιστόρητους εθνοκτόνους, αλλά και τους Gauleiter της Ε.Ε. και των Θεσμών οι οποίοι εγκαταστάθηκαν εις την Ελλάδα.

Η Ιστορία είναι ο οδηγός της ανθρωπότητας, ομιλεί από μόνη της, χωρίς χειραγώγηση. Όσο περισσότερο εντείνεται η κρίση τόσο εντονότερα κραυγάζει εναντίον των εμπόρων της φτώχειας και του τρόμου που ευθύνονται για την απόγνωση της ανθρωπότητας, αλλά και του Ελληνικού Λαού. Βαρύτατο είναι το τίμημα που πλήρωσε το Ελληνικό Έθνος. Η διαμάχη εις τους κόλπους της Χριστιανοσύνης και το Μεγάλο Σχίσμα (1054), που είχε ως συνέπεια τον αφελληνισμό 6 εκατομμυρίων Ελλήνων της Νοτίου Ιταλίας και Σικελίας (Magna Grecia). Αλλά και η διοργάνωση 26 ληστρικών Σταυροφοριών των Αγγλοσαξόνων κατά της πλούσιας Βυζαντινής Αυτοκρατορίας που οδήγησαν εις την εξασθένηση και την υποταγή της εις τους Οθωμανούς.

Η τραγωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής, ως συνέπεια των λαθών της Πολιτικής Ηγεσίας αλλά και της στήριξης του Κεμάλ κυρίως από την Γερμανία.

Η αντιπαράθεση των Αγγλοσαξόνων με την Σοβιετική Ένωση, με την λήξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, για το μοίρασμα του «οικοπέδου των Βαλκανίων», η οποία ως ήταν αναμενόμενο, οδήγησε σε μία νέα τραγωδία του Εμφυλίου, από την οποία δεν συνήλθε ακόμη η Πατρίδα μας. Η άρνηση τους για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, με όλες τις συνέπειες. Και τέλος η ενθάρρυνση τρίτων να αμφισβητούνε την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας.

Δεν ανεχόμαστε άλλο πια τις συμπεριφορές των αλαζόνων και αυτοαποκαλούμενων «ευφυών και ηθικολόγων» π.χ. μιζαδόρων και διαφθορέων Αγγλοσαξόνων, οι οποίοι δυστυχώς χαίρουν του θαυμασμού παραγόντων του πολιτικού συστήματος, αλλά και μέρους της σιωπούσας πνευματικής ηγεσίας της χώρας μας. Οι οποίοι επί εκατονταετηρίδες καταληστεύουν και λεηλατούνε κυριολεκτικά, μέχρις αιμορραγίας την Αφρική, Μέση Ανατολή, Ασία, Λατινική Αμερική και διεξήγαγαν το μεγαλύτερο δουλεμπόριο ανθρώπων εις την Ιστορία της ανθρωπότητας, με πρωταγωνίστρια την Ολλανδία.

Είναι αυτοί οι οποίοι ευθύνονται για τους 2 Παγκόσμιους Πολέμους, εξαιτίας της γεωπολιτικής αντιπαλότητας τους, και αιματοκύλησαν την ανθρωπότητα. Για τις επιθέσεις κατά του Ισλάμ, αλλά και τις εγκληματικές επεμβάσεις των εις την Ινδοκίνα, Βιετνάμ, Κούβα, Κονγκό, Αίγυπτο, Χιλή, Αφγανιστάν, Ιράν, Ιράκ, Παλαιστίνη, Σομαλία, Σουδάν, Λιβύη, Συρία και σε πολλές άλλες χώρες. Και τέλος με την Παγκοσμιοποίηση, η οποία αποτελεί δικό τους εφεύρημα και τερατούργημα, χρησιμοποιούν τώρα το τεράστιο δίχτυο των ισχυρότατων Πολυεθνικών Εταιρειών των, οι οποίες με τις μίζες διαφθείρουν τους πολιτικούς για να διαλύουν και να τρομοκρατούνε τις φτωχοποιημένες κοινωνίες, να ελέγχουν τις Κυβερνήσεις και Κοινοβούλια, τις οικονομίες όλων των χωρών του πλανήτη, καταβάλλοντας μόλις 1% φόρο. Αποκομίζοντας φορολογικά οφέλη τρισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως, και δεκάδες τρισεκατομμύρια από το εμπόριο. Ενώ οι Μητρικές Εταιρίες, που έχουν την έδρα τους εις τις Αγγλοσαξονικές χώρες, δεν δημοσιεύουν, ως οφείλουν, τα ονόματα των ιδιοκτητών και μεγαλομετόχων!

Ο Ελληνικός Λαός οφείλει να γνωρίζει ότι από την αρχή της κρίσης όλοι οι διεθνείς αναλυτές υποστηρίζουν την άποψη, ότι το χρέος της χώρας μας δεν είναι βιώσιμο και μη εξυπηρετήσιμο εις το αιώνα τον άπαντα. Αυτή ήταν και η άποψη του Dominique Strauss-Kahn ο οποίος συνέστησε την τότε Ελληνική Κυβέρνηση να αρνηθεί την εξυπηρέτηση του. Για την άποψη αυτή ο Strauss-Kahn αποπέμφθηκε(19.05.11) αμέσως από την Ηγεσία του ΔΝΤ, ενώ η Ελληνική Κυβέρνηση υπό την πίεση των Αγγλοσαξόνων Δανειστών δέχθηκε την επιβολή της ΤΡΟΙΚΑ/Θεσμών με τα θανατηφόρα Μνημόνια. Υπό την απειλή ότι η αποπομπή από το Ευρώ και η επιστροφή εις την Δραχμή θα είναι καταστρεπτική για την Ελλάδα. Όμως η εμμονή των Δανειστών να επιβάλλουν συνεχώς νέα Μνημόνια, αποδεικνύει τελείως το αντίθετο: ότι επιδιώκουν σκόπιμα την δυσθεώρητη αύξηση του χρέους της Ελλάδος, την ολοσχερή φτωχοποίηση του Λαού μας, για να υποτάξουν την Πατρίδα μας, να εκποιήσουν όλη την χώρα, τα Ιστορικά Μνημεία, τον εθνικό πλούτο, ΑΟΖ, πετρέλαιο, αέριο κ.α. και να μετατρέψουν τους Έλληνες σε κολλήγους της απαξιωμένης Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Όμως οι έμποροι της φτώχειας και του τρόμου οφείλουν να γνωρίζουν ότι ουδείς Λαός πεθαίνει από τις συνέπειες μίας οικονομικής κρίσης. Φέτος η Πατρίδα μας εορτάζει την 196η Επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821. Εμείς οι Έλληνες οφείλουμε όχι μόνον τιμή και σεβασμό εις τους ήρωες του 21, αλλά και την έμπρακτη απόδειξη και Ιερό Όρκο ότι τώρα θα υπερασπισθούμε την Πατρίδα μας κατά της νέας κατοχής, με κάθε μέσο και προς πάσα κατεύθυνση. Με το Λάβαρο των Αγωνιστών του 21, για να ξαναβρούμε τον εαυτόν μας και την αξιοπρέπειά μας.

Ο Νίτσε και οι ‘Ελληνες

Πιο επίκαιρος από ποτέ ο Φρειδερίκος Νίτσε. Στο πρώτο του βιβλίο, με τίτλο <<Η Γέννηση της Τραγωδίας>> (1872) και συγκεκριμένα στο κεφάλαιο 15,ο Νίτσε κάνει μία ιδιαίτερα μνεία στο ελληνικό έθνος αποδεικνύοντας ότι ο Νίτσε είναι πολύ μπροστά από την εποχή του.

Διαβάστε το χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο:

«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες.

Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.

Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του.

Μα ποιοι, επιτέλους, είναι αυτοί των οποίων η ιστορική αίγλη υπήρξε τόσο εφήμερη, οι θεσμοί τους τόσο περιορισμένοι, τα ήθη τους αμφίβολα έως απαράδεκτα, και οι οποίοι απαιτούν μια εξαίρετη θέση ανάμεσα στα έθνη, μια θέση πάνω από το πλήθος.

Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ' αυτούς.

Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.

Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».

Μάρτιος 2017

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

Ο αρθρογράφος κρητικής (Μαριού Ν. Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά εις την Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας και επί 30-ετίας Διπλωματούχος Ξεναγός για όλη την Ελληνική Επικράτεια.