ΒΑΤΙΚΑΝΟ: ΑΓΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ - Banco Vaticana

ΣΤΑ ΠΛΟΚΑΜΙΑ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ

Διασυνδέσεις με τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και τη Σικελική Μαφία, με τις μεγαλύτερες τράπεζες και επιχειρήσεις του Κόσμου. Η πολυεθνική του Βατικανού κατηγορείται.

BANCO BATICANO

Τα σκάνδαλα της «Αγίας» Τράπεζας

Πίσω από την αναμφισβήτητα σεβάσμια φυσιογνωμία του γηραιού Ποντίφικα, όπως την είδαμε πριν από λίγο καιρό στην Αθήνα, κρύβονται αιώνες ιστορικά αποδεδειγμένου σκοταδισμού, καταπίεσης και εγκλημάτων εις βάρος αλλόθρησκων λαών. Η απαρίθμησή τους θα απαιτούσε τεράστια έκταση – δεν θα την επιχειρήσουμε λοιπόν. Εξάλλου δεν είναι το θέμα μας αυτό. Άντ’ αυτού θα επιχειρήσουμε μια γρήγορη κατάδυση σε μερικές από τις πιο σκοτεινές σελίδες της οικονομικής ιστορίας του σύγχρονου Βατικανού και του γιγάντιου τραπεζικού μηχανισμού του πίσω από το προκάλυμμα της Αγίας έδρας και της ανά τη Γη φιλανθρωπίας θησαυρίζει, μη έχοντας να ζηλέψει τίποτε από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές αυτού του μάταιου κόσμου.

Ανάμεσα στο πλήθος των καταγγελιών που έχουν κατά καιρούς δει το φως της δημοσιότητας εις βάρος της Τράπεζας του Βατικανού, όπως είναι το «παρατσούκλι» του IOR (IstitutoperleOperedeReligioni- Ινστιτούτο Θρησκευτικών εργασιών), επίσημου τραπεζικού βραχίονα της Αγίας Έδρας, επιλέξαμε μόνο τρεις :

1.την εμπλοκή του στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με τη διασπάθιση του πλούτου των εβραίων, τσιγγάνων και ορθοδόξων (κυρίως Σέρβων και Ουκρανών) και τη χρησιμοποίηση μέρους του για την απόδραση εκατοντάδων αξιωματικών των ναζιστών στη Λατινική Αμερική – καταγγελία η οποία επανήλθε αυτόν τον καιρό στην επικαιρότητα μετά τη νέα αγωγή που κατέθεσαν Σέρβοι επιζώντες στις ΗΠΑ.

2.Τη συμμετοχή του στη δημιουργία της μασονικής στοάς P2 στην Ιταλία τη δεκαετία του ’70 και τη στήριξη αντικομουνιστικών δραστηριοτήτων σε όλο τον κόσμο – τα στοιχεία αποκαλύφθηκαν το 1982 με το τρομερό σκάνδαλο της «θυγατρικής» της BancoAmbrosiano, που απετέλεσε και το μεγαλύτερο στη μακραίωνη ιστορία του Βατικανού και από πολλές απόψεις παραμένει ως σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικο – οικονομικά αστυνομικά μυστήρια του αιώνα μας

3.Το σκάνδαλο της διασπάθισης των τεραστίων εσόδων της οργάνωσης της ( αγίας μετά το θάνατό της ) Μητέρας Τερέζας, τα οποία μπορεί να μην έφθασαν ποτέ στους φτωχούς αλλά σίγουρα «ζεσταίνουν» τα θησαυροφυλάκια της BancoVaticano…. Ας πάμε όπως λίγο πίσω:

Εν αρχή ην ο Μουσολίνι. 

Όταν αναφέρονται στο Βατικανό οι περισσότεροι άνθρωποι σκέπτονται αυτομάτως ένα θρησκευτικό οργανισμό – τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία -, αγνοώντας ότι το Βατικανό εν είναι παρά η τελευταία «μετεμψύχωση» του παπικού κράτους που ήδη από τον 6ο μ.Χ. αιώνα υπήρξε defacto πολιτικός κυρίαρχος της Ρώμης και των γύρω περιοχών, για να φθάσει τον 16ο αιώνα να ελέγχει ολόκληρη την κεντρική Ιταλία. Το καθεστώς αυτό άλλαξε το 1870 με την ενοποίηση της Ιταλίας υπό τον βασιλιά Βίκτωρα Εμμανουήλ Β’, οπότε το Βατικανό περιορίστηκε στις σημερινές διαστάσεις του ρωμαϊκού «κράτους εν κράτη». 

Πενήντα χρόνια αργότερα ο Μπενίτο Μουσολίνι υπέγραψε όμως την περίφημη Συνθήκη (ή Κονκορδάτο) του Λατερανού που αναγνώρισε την κυριαρχία του Βατικανού και του παρέσχε τεράστια οικονομική αποζημίωση για τις εκτάσεις του οι οποίες είχαν κατασχεθεί (σε σημερινά χρήματα περίπου 100 εκατ. Δολάρια) ενώ παραχωρήθηκε πλήρης φοροαπαλλαγή σε όλες τις επενδύσεις του εντός Ιταλίας. Λίγα χρόνια αργότερα, ο τότε πάπας Πίος ΙΑ’ που πρόσφατα παραλίγο να αγιοποιηθεί ! υπέγραψε αντίστοιχο κονκορδάτο με την ναζιστική Γερμανία, με το οποίο άρχισε και η επίσημη συνεργασία Βερολίνου – Βατικανού. Μεταξύ άλλων περιελάμβανε και τον περίφημο Kirchensteur, ένα πρόσθετο φόρο εισοδήματος προς όφελος της εκκλησίας, που μόνο το 1943 απέφερε στην Τράπεζα του Βατικανού περίπου 100εκατ. Δολάρια

«Ξέπλυμα χρυσού και δολαρίων». 

Την ίδια περίοδο το Βατικανό αποδεδειγμένα «ξεπλένει» το χρυσό και τοποθετεί σε ελβετικές και αμερικανικές (κυρίως) τράπεζες των εβραίων (αλλά και των ορθοδόξων, τουλάχιστον σύμφωνα με την επιχειρηματολογία κατήγορών του ) που μαρτύρησαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Κροατίας, συγκεντρώνοντας δισεκατομμύρια δολάρια. 

Σύμφωνα με την αγωγή (στηριγμένη σε επίσημα έγγραφα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ) που κατέθεσαν το 1999 δύο επιζώντες Σέρβοι και η οποία συζητήθηκε για πρώτη φορά πριν από μερικές εβδομάδες, το Βατικανό έχει «ξεπλύνει» ως και 2 δις. Δολάρια μόνο από τα λάφυρα του στρατοπέδου Γιανόσεβατς. Όσο για τον χρυσό των εβραίων, είναι γνωστό ότι η υπόθεση έληξε πριν από 2 χρόνια με την καταβολή τεράστιων αποζημιώσεων από ελβετικές, γερμανικές και αμερικανικές τράπεζες, υπό τον όρο της πλήρους συγκάλυψης του ρόλου του Βατικανού, το οποίο ουσιαστικά προστατεύθηκε από όλους τους εμπλεκόμενους …εξίσου αποδεδειγμένο είναι ότι μεγάλο μέρος αυτών των χρημάτων χρησιμοποιήθηκε για την φυγή εκατοντάδων ναζιστών εγκληματιών πολέμου προς την Λατινική Αμερική μέσω της λεγόμενης «γραμμής των ποντικιών». Χαρακτηριστική περίπτωση είναι ο «χασάπης της Λυών» Κλάους Μπάρμπι, ο οποίος έφθασε στο Μπουένος Άιρες ντυμένος φραγκισκανός μοναχός, όπως και ο περιβόητος δρ Μέγκελε…

Η «τράπεζα» του Αλ Καπόνε. 

Ας επιστρέψουμε όμως στην IOR. Ιδρύθηκε το 1942 ακριβώς για την διαχείριση αυτών των «βρώμικων» χρημάτων, αλλά αποτελεί στην ουσία διάδοχο της πρώτης επίσημης παπικής τράπεζας, της Διοίκησης Θρησκευτικών Εργασιών, που είχε ιδρυθεί το 1887. Ο πρώτος πρόεδρος της IOΡ είναι μια οικονομική ιδιοφυΐα ονόματι Μπερναντίνο Νογκάρα, ο άνθρωπος που πραγματικά έβαλε το Βατικανό στον κόσμο των «bigbussines”. Για να αποδεχθεί το πόστο που του πρόσφερε ο Πίος, ο Νογκάρα απαίτησε να επιτραπούν στην τράπεζα η χορήγηση δανείων με ανταγωνιστικά επιτόκια – κάτι που ως τότε απαγορεύονταν στο Βατικανό – και η πλήρης επενδυτική αυτονομία. Μόλις του δόθηκε, ο Νογκάρα ανέπτυξε επενδυτικούς δεσμούς με τους μεγαλύτερους τραπεζικούς οργανισμούς της εποχής – της MorganGuaranty, CreditSuisse, ChaseManhattan και ContinentallIllinois, την αγαπημένη τράπεζα του Αλ Καπόνε…. Σύντομα το Βατικανό άρχισε να επενδύει στο εξωτερικό, αποκτώντας μεγάλα μερίδια σε επιχειρήσεις χαλυβουργίας, ασφαλιστικές και αγροτικές, αλλά και μερίδιο 15% στον κατασκευαστικό γίγαντα immobiliare. Ταυτόχρονα, μέσω της ChaseManhattan, αποκτά μετοχικά μερίδια σε αμερικανικά επιχειρηματικά μεγαθήρια όπως οι GeneralMotors, GulfOil, BethlehemSteel, TWA, IBM κ.α.

Το μουσολινικό αφορολόγητο και η δοσολογία του Μόρο. 

Το 1962, 4 χρόνια μετά το θάνατο του Νογκάρα, η τότε Ιταλική κυβέρνηση θορυβείται από την έκταση των δραστηριοτήτων της IORκαι επιχειρεί να άρει το μουσολινικό αφορολόγητο αλλά αναγκάζεται να υποχωρήσει όταν το Βατικανό απειλεί να μεταφέρει όλες του τις οικονομικές δραστηριότητες εκτός Ιταλικού εδάφους….Πολλά χρόνια αργότερα ο Αλντο Μόρο επιχειρεί να επαναφέρει το θέμα, αλλά αποτυγχάνει παταγωδώς να «περάσει» σχετικό νομοσχέδιο και λίγο αργότερα δολοφονείται από τις ερυθρές Ταξιαρχίες…

Επένδυση στον πόλεμο του Βιετνάμ. 

Ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 50 η ουσιαστική διαχείριση της IOR έχει περάσει στα χέρια μιας ομάδας οικονομικών εγκεφάλων που ονομάζονται “uominidicofidenza” (άνθρωποι εμπιστοσύνης) και δεν είναι απαραιτήτως καθολικοί…Το 1969 καλείται σε αυτή την ομάδα ο διαβόητος σικελός μαφιόζος Μάικλ Σιντόνα, στενός φίλος από το 1960 του πάπα Παύλου Στ’ και άνθρωπος εμπιστοσύνης της οικογένειας Γκαμπίνο, της μεγαλύτερης μαφιόζικης φαμίλιας στις ΗΠΑ, η οποία τον έχει τοποθετήσει και στην ιεραρχία του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Μαζί με τον τραπεζίτη και στέλεχος της IOR πρίγκιπα Μάσιμο Σπάντα, χρησιμοποιώντας (και ξεπλένοντας) χρήματα τόσο της IOR όσο και της αμερικανικής μαφίας. Ο Σιντόνα αρχίζει αμέσως μαζικές εξαγορές εκτός Ιταλίας, με ιδιαίτερη έμφαση στις τράπεζες. Η ιταλική κοινή γνώμη είναι ανάστατη, αφού βλέπουν το φως της δημοσιότητας πληροφορίες για επενδύσεις του Βατικανού σε πολεμικές βιομηχανίες (εν μέσω του πολέμου του Βιετνάμ)…ακόμη και σε φαρμακευτική εταιρία που παρασκευάζει αντισυλληπτικά χάπια !. Ο Σιντόνα «βλέπει τα σκούρα» και αρχίζει να συνεργάζεται με έναν άλλον πρωταγωνιστή της ιστορίας μας τον Αμερικανό – επίσκοπο τότε Πολ Μαρσίνκους, ο οποίος το 1971 αναλαμβάνει και επίσημα την ηγεσία της IOR. Μαζί οι 2 άνδρες μετατρέπουν την BancoVaticana σε παγκόσμια οικονομική αυτοκρατορία, μέσω τραπεζών σε όλο τον κόσμο (Ευρώπη, Νότια Αμρική, Καραϊβική και φυσικά ΗΠΑ).

Ο Αλμπίνο Λουτσιάνι, ο Λεχ Βαλέσα και ο Κάρολος Βοϊτίλα. 

Τα πάντα πηγαίνουν καλά ως το 1978 οπότε ανακηρύσσεται πάπας ο Αλμπίνο Λουτσιάνι, κατά κόσμον Ιωάννης Παύλος Α’, ο οποίος εξοργίζεται με την έκταση που έχουν λάβει τα πράγματα, εν μέσω τρομερών φημών για εμπλοκή σε εμπόριο όπλων, ναρκωτικών κ.α., και επιχειρεί να ελέγξει τα οικονομικά της IOR. 33 ημέρες μετά την ενθρόνισή του ο αυστηρός πάπας πεθαίνει στο κρεβάτι του από καρδιακή προσβολή (σύμφωνα με το επίσημο ανακοινωθέν που ωστόσο έχει αμφισβητηθεί η ακρίβειά του) και τη θέση του παίρνει ο σημερινός πάπας Κάρολος Βοϊτίλα, πολωνικής καταγωγής. Ο νέος ποντίφικας αποφεύγει τα «λάθη» του μακαρίτη προκατόχου του και σιωπά για τα πεπραγμένα της IOR. Σε αντάλλαγμα περισσότερα από 100 εκατ. Δολάρια της IOR οδεύουν προς το πολωνικό συνδικάτο «αλληλεγγύη» του Λέχ Βαλέσα, αιχμή του δόρατος κατά της δικτατορίας Γιαρουζέλσκι στην Πολωνία. Αυτή τη χρηματοδότηση πολλοί την έχουν συσχετίσει και με την απόπειρα δολοφονίας (ενορχηστρωμένη κατά πολλούς) από την KGB μέσω των βουλγαρικών μυστικών υπηρεσιών ) του Ιωάννη Παύλου Β’ το 1981

Η παγκόσμια αυτοκρατορία της τράπεζας του Βατικανού εξαπλώνεται από την ευρώπη και τις ΗΠΑ ως τη Νότια Αμερική. Οι καταγγελίες και οι φήμες ομιλούν για την ανάμειξή της σε εμπόριο όπλων, ναρκωτικών και σε ξέπλυμα χρήματος. Και από τα δισεκατομμύρια του ταμείου της Μητέρας Τερέζας, λένε, δεν έφθασε ούτε δραχμή στην Αφρική.

Η μασονική στοά P2. 

Κάπου εδώ πρέπει να γνωρίσουμε ακόμη 2 πρωταγωνιστές της υπόθεσης και φίλους του Σιντόνα : ο πρώτος είναι ο Ρομπέρτο Κάλβι, στέλεχος της «βρωμοδουλειάς» της IOR– ιδίως όσον αφορά το ξέπλυμα χρήματος εντός Ιταλίας. Από το 1974 όμως με την παγκόσμια ύφεση, το πράγμα αλλάζει : η οικονομική αυτοκρατορία του Σιντόνα, στημένη γύρω από την Αμερικανική τράπεζα FranklinNational καταρρέει, τα χρήματα που του είχε εμπιστευθεί η IOR (πάνω από 250 εκατ. Δολάρια) εξαφανίζοναι και «ο άνθρωπος εμπιστοσύνης» στρέφεται στο Κάλβι και στον Abrosiano που όμως αρνούνται να τον «σώσουν». Ο Σιντόνα αναγκάζεται να εγκαταλείψει την Ιταλία όπου καταδικάζεται το 1976 για 23 οικονομικά αδικήματα, συλλαμβάνεται δύο χρόνια αργότερα στις ΗΠΑ, ελευθερώνεται με εγγύηση και…εξαφανίζεται από προσώπου Γης.

Μαύρη τρύπα 1,2 δις. Δολαρίων. 

Και ο Κάλβι όμως πληρώνει ακριβά την αχαριστία του. Το 1981, και ενώ ο ιταλικός Τύπος αρχίζει σιγά σιγά να αποκαλύπτει το ρόλο της Ρ2, η τράπεζα του αποκαλύπτει μια «μαύρη τρύπα» 1,2 δις. Δολαρίων. Εν μέσω αποκαλύψεων για δεκάδες εταιρίες «φαντάσματα» της Ambrosiano στον Παναμά και στη Λατινική Αμερική, η IOR αναγκάζεται να εκτεθεί, παραδεχόμενη την εμπλοκή της στην υπόθεση και εγγυώμενη όλα τα χρέη τους που αγγίζουν πλέον το 1 δις. Δολάρια. Αρχίζει επίσημη κοινοβουλευτική έρευνα με τη συμμετοχή της κεντρικής τράπεζας, ένα μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ambrosiano δολοφονείται στον δρόμο και ο Κάλβι αρχίζει να «σπάει». «Πίσω από τα δάνεια στον Παναμά βρίσκεται το Βατικανό – ο Πάπας» λέει στον Τύπο, ενώ αποκαλύπτει σε συνεργάτες του ότι η ισπανική υπερκαθολική οργάνωση «Opus Dei», με στενότατους δεσμούς με το σημερινό Πάπα – ετοιμάζεται να καλύψει τη «μαύρη τρύπα». Λίγες μέρες αργότερα βρίσκεται κρεμασμένος από την γέφυρα Βλαψκφριαρ («μαύρος μοναχός»…) του Λονδίνου. Παρά την εκταφή του το 1998, η επίσημη εκδοχή κάνει λόγο γι αυτοκτονία.

Πώς αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο. 

Είναι το τέλος…Ο Μαρσίνκους «εξαφανίζεται» στα άδυτα του Βατικανού, ο Τζέλι εγκαταλείπει την χώρα, η Ρ2 αποκαλύπτεται, η Banco Ambrosiano χρεοκοπεί και το ινστιτούτο Θρησκευτικών Εργασιών αρχίζει πάλι τις Bussines, asusual, αφού πρώτα πληρώνει περίπου 400 εκατ. Δολάρια στους πιστωτές της Banco Ambrosiano, μετά τη διαμεσολάβηση της κυβέρνησης Κράξι…Πολλοί πιστεύουν ότι η διάλυση του κυκλώματος οδήγησε και στο «εξορθολογισμό» των δραστηριοτήτων της IOR και στις στροφές της προς νομιμότερες δραστηριότητες – κάτι που πολλοί αμφισβητούν με το επιχείρημα ότι όταν ελέγχεις τέτοια «χρυσωρυχεία» και διαθέτεις τις σκοτεινές διασυνδέσεις που διαθέτει αποδεδειγμένα η IOR, από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και τη σικελική Μαφία ως τις μεγαλύτερες τράπεζες και πολυεθνικές του κόσμου και μάλιστα με άφεση αμαρτιών απευθείας από τον εκπρόσωπο του Θεού επί της γης, είναι κάπως δύσκολο να τα παρατήσεις….

Ο Θησαυρός της Μητέρας Τερέζας. 

Η (γεννημένη στα Σκόπια) Αγία (πλέον) Τερέζα πέθανε το 1997, αλλά ο γιγαντιαίος φιλανθρωπικός οργανισμός που δημιούργησε δεν πέθανε μαζί της. Ζει και βασιλεύει, συγκεντρώνοντας κάθε χρόνο εκατομμύρια δολάρια από φιλανθρωπίες, που πηγαίνουν κατευθείαν στα θησαυροφυλάκια της IOR. Σύμφωνα με άρθρο του συντηρητικού Γερμανικού περιοδικού «Στερν» πριν από τρία χρόνια, στην υποτιθέμενη έδρα του οργανισμού την Καλκούτα, δεν φθάνει ούτε ένα …σεντσι από τα εκατομμύρια δολάρια που μαζεύει κάθε χρόνο η οργάνωση, ενώ τα ιδρύματα που διαφημίζονται ως επιτυχίες της (σχολεία, νοσοκομεία κ.λ.π.) απλούστατα δεν υπάρχουν ! 

Μόνο στην Γερμανία, σύμφωνα με το περιοδικό, συγκεντρώνονται κάθε χρόνο 3 εκατ. Δολάρια σε χορηγίες ενώ ο συνολικός ετήσιος τζίρος του υπολογίζεται σε περισσότερα από 100 εκατ. Δολάρια, τα περισσότερα από τα οποία προέρχονται από τις ΗΠΑ. Που πηγαίνουν όλα αυτά τα χρήματα ; σίγουρα όχι στους φτωχούς αυτού του κόσμου, λέει το «Στερν». Ούτε όμως και στις 4000 «αδελφές Τερέζες» του οργανισμού της που ζουν και εργάζονται σε συνθήκες απόλυτης πενίας και χωρίς καμία πληρωμή! 

Μια αμερικανίδα μοναχή, η Σούζα Σιλντς, δήλωσε πρόσφατα ότι από τα εκατομμύρια δολάρια που συγκεντρώθηκαν για την ανακούφιση των θυμάτων του μεγάλου λοιμού της Αιθιοπίας δεν έφθασε…δεκάρα τσακιστή στην Αφρική. Υπάρχουν καταγγελίες ότι το ίδιο συνέβη και με τη μεγάλη εκστρατεία για βοήθεια προς τα ορφανά της Ινδίας.