Έγγραφο της CIA από το 1983 αποκαλύπτει σχέδιο για την Συρία

Έγγραφο της CIA από το 1983 αποκαλύπτει σχέδιο για την καταστροφή της Συρίας

Καθώς η Συριακή κρίση εισέρχεται στον έκτο χρόνο της, η διοίκηση του Ντόναλντ Τραμπ μοιάζει κάθε μέρα όλο και περισσότερο με την κυβέρνηση Ομπάμα. Με το καθεστώς Τραμπ να αρνείται να ανοίξει χρήσιμο διάλογο με τη Ρωσία σχετικά με τη Συρία, την προφανή αντι-Ιρανική και φιλο-Ισραηλινή θέση του, καθώς και την υποστήριξη ενός πολύ αμφισβητήσιμου σχεδίου «ασφαλούς ζώνης» για τη Συρία, οι πιθανότητες μιας ορθολογικής πολιτικής των ΗΠΑ σε σχέση με τη Συρία έχει όλο και λιγότερες πιθανότητες ύπαρξης καθώς ο χρόνος προχωρά.

Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι η διοίκηση Τραμπ είναι προφανώς έτοιμη να συνεχίσει τον πόλεμο του Ομπάμα κατά του καθεστώτος ενάντια στο λαό της Συρίας, ένα παράδειγμα ομαλής μετάβασης, θα πρέπει επίσης να υπενθυμίσουμε ότι το σχέδιο για την καταστροφή της Συρίας δεν άρχισε με τον Ομπάμα, αλλά με την κυβέρνηση Μπους.

Ακόμη και τώρα, καθώς ο κόσμος περιμένει τη συνέχιση του Συριακού πολέμου μέσα από μια δημοκρατική και ρεπουμπλικανική διοίκηση, η γένεση αυτού του πολέμου πηγαίνει πίσω στη διοίκηση των Ρεπουμπλικάνων του Μπους, γεγονός που αποδεικνύει ότι υπάρχει πράγματι ένα ευρύτερο πρόγραμμα και πρωταρχική υποδομή ενός ολιγαρχικού βαθύ κράτους διατεθειμένο να κινειθεί προς τα εμπρός, ανεξάρτητα από το ποιό κόμμα είναι φαινομενικά στην εξουσία.

Ο δημοσιογράφος Seymour Hersh έγραψε στο άρθρο του “Η Ανακατεύθυνση” στον New Yorker τον Μάρτιο του 2007:

Για να υπονομεύσει το Ιράν, το οποίο είναι κυρίως Σιιτικό, η κυβέρνηση Μπους έχει αποφασίσει, στην πραγματικότητα, να αναμορφώσει τις προτεραιότητές της στη Μέση Ανατολή. Στο Λίβανο, η (αμερικανική) διοίκηση έχει συνεργαστεί με την κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας, που είναι Σουνίτες, σε μυστικές επιχειρήσεις που έχουν ως στόχο να αποδυναμώσουν τη Χεζμπολάχ, την Σιιτική οργάνωση που υποστηρίζεται από το Ιράν. Οι ΗΠΑ έχουν επίσης λάβει μέρος σε μυστικές επιχειρήσεις με στόχο το Ιράν και τη σύμμαχό του Συρία. Ένα υποπροϊόν των δραστηριοτήτων αυτών ήταν η εντατικοποίηση των Σουνιτικών εξτρεμιστικών ομάδων που ασπάζονται ένα μαχητική όραμα του Ισλάμ και είναι εχθρικές προς την Αμερική και συμπαθητικές προς την Αλ Κάιντα.

“Εξτρεμιστικές ομάδες που ασπάζονται ένα μαχητικό όραμα του Ισλάμ» που είναι «εχθρικοί προς την Αμερική και συμπαθητικοί προς την Αλ-Κάιντα» είναι ο ορισμός των λεγόμενων “ανταρτών” που αφέθηκαν στη Συρία το 2011. Ομοίως, το γεγονός ότι τόσο το Ιράν και η Χεζμπολάχ, που είναι φυσικοί εχθροί της αλ Κάιντα και τέτοιων ριζοσπαστικών σουνιτικών ομάδων, συμμετέχουν στη μάχη κατά της ISIS και άλλων σχετικών τρομοκρατικών οργανώσεων στη Συρία, αποδεικνύει την ορθότητα του άρθρου σε ένα άλλο επίπεδο.

Ωστόσο, ενώ ακόμα και οι διασυνδέσεις μεταξύ των σχεδίων για την καταστροφή της Συρίας και της κυβέρνησης Μπους είναι γενικά άγνωστες, αυτό που είναι ακόμη λιγότερο γνωστό είναι το γεγονός ότι υπήρχε ένα σχέδιο για να καταστρέψουν τη Συρία ήδη από το 1983.

Τα έγγραφα που περιέχονται στα Εθνικά Αρχεία των ΗΠΑ και έχουν συνταχθεί από τη CIA αποκαλύπτουν ένα σχέδιο για να καταστρέψει την Συριακή κυβέρνηση που πηγαίνει πίσω δεκαετίες. Ένα τέτοιο έγγραφο με τίτλο ”Bringing Real Muscle To Bear In Syria”, γραμμένο από τον αξιωματικό της CIA Graham Fuller, είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικό.

Σε αυτό το έγγραφο, ο Fuller έγραψε:

Η Συρία προς το παρόν έχει ένα κλείδωμα στα συμφέροντα των ΗΠΑ, τόσο στο Λίβανο όσο και στον Κόλπο – με το κλείσιμο των αγωγών του Ιράκ απειλεί με αυτόν τον τρόπο την Ιρακινή διεθνοποίηση του [Ιρανο-Ιρακινού] πολέμου. Οι ΗΠΑ θα πρέπει να εξετάσουν έντονα την κλιμάκωση των πιέσεων εναντίον του Άσαντ [Sr.] μέσω συγκεκαλυμμένης ενορχήστρωσης ταυτόχρονων στρατιωτικών απειλών κατά της Συρίας από τρία συνοριακά κράτη εχθρικά προς τη Συρία: το Ιράκ, το Ισραήλ και την Τουρκία.


(ΣΧΟΛΙΟΝ: ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ: Η ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΑΠΕΙΛΗ ΑΠΟ ΤΟΥΡΚΙΑ - ΑΛΒΑΝΙΑ- ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ-ΙΤΑΛΙΑ-ΓΕΡΜΑΝΙΑ


ΕΠΙΣΗΣ: το Δυτικό Ιράκ στεγάζει σήμερα το μυστηριωδώς χρηματοδοτούμενο Ισλαμικό Κράτος στα σύνορα μεταξύ Ιράκ και Συρίας.


ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΦΥΤΕΨΑΝ ΟΙ ΗΠΑ-ΡΩΣΙΑ ΣΤΑ ΒΟΡΕΙΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!...)

Ακόμα και ήδη από το 1983, ο πατέρας του Προέδρου της Συρίας Μπασάρ αλ-Άσαντ, Χαφέζ Ασαντ, θεωρούνταν ως μια αλογόμυγα στα σχέδια των δυτικών ιμπεριαλιστών που επιδίωκαν να αποδυναμώσουν τόσο τους Ιρακινούς όσο και τους Ιρανούς και να επεκτείνουν την ηγεμονία πάνω από τη Μέση Ανατολή και την Περσία. Το έγγραφο δείχνει ότι ο Άσαντ και ως εκ τούτου η Συρία αντιπροσώπευε μια αντίσταση στον δυτικό ιμπεριαλισμό, μια απειλή για το Ισραήλ, και ότι ο Άσαντ ο ίδιος γνώριζε καλά το παιχνίδι που οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ισραήλ και τα άλλα μέλη του δυτικού ιμπεριαλιστική συνασπισμού προσπαθούσαν να παίξουν εναντίον του. Η έκθεση αναφέρει:

Η Συρία εξακολουθεί να διατηρεί ένα κλείδωμα σε δύο βασικά συμφέροντα των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή:

@– Η Συριακή άρνηση να αποσύρει τα στρατεύματά της από τον Λίβανο εξασφαλίζει Ισραηλινή κατοχή στο Νότο

@– Το Συριακό κλείσιμο του Ιρακινού αγωγού ήταν ένας βασικός παράγοντας στο να φέρει το Ιράκ στα γόνατά του οικονομικά, εξωθώντας το προς επικίνδυνη διεθνοποίηση του πολέμου στον Κόλπο

Διπλωματικές πρωτοβουλίες μέχρι σήμερα είχαν μικρή επίδραση στον Άσαντ ο οποίος έχει υπολογίσει μέχρι τώρα σωστά το παιχνίδι των δυνάμεων στην περιοχή και κατέληξε στο συμπέρασμα μόνο ασθενώς παρατάσσονται εναντίον του. Αν οι ΗΠΑ είναι να χαλιναγωγήσουν τον αλλοιωτικό ρόλο της Συρίας, αυτό μπορεί να συμβεί μόνο μέσα από άσκηση πραγματικών μυών (δυνάμεων) που θα αποτελέσουν ζωτική απειλή για τη θέση και την ισχύ του Άσαντ.

Ο συγγραφέας, στη συνέχεια, παρουσιάζει ένα πρόγραμμα που ακούγεται παράξενα παρόμοιο με αυτά που τώρα συζητείται δημοσίως από δυτικά και συγκεκριμένα αμερικανικά χρηματοδοτούμενα think-tanks και ιδιωτικές μη κυβερνητικές οργανώσεις που ανεπίσημα στηρίζουν την αμερικανική πολιτική.

Ο Fuller γράφει:

Οι ΗΠΑ θα πρέπει να εξετάσουν έντονα να κλιμακώσουν τις πιέσεις εναντίον του Άσαντ [Sr.] μέσω συγκεκαλυμμένης ενορχήστρωσης ταυτόχρονων στρατιωτικών απειλών κατά της Συρίας από τρία συνοριακά κράτη εχθρικά προς τη Συρία: το Ιράκ, το Ισραήλ και την Τουρκία. Το Ιράκ, που θεωρείται ότι είναι όλο και πιο απελπισμένο στον πόλεμο του Κόλπου, θα αναλάβει περιορισμένη στρατιωτικές (αέρας) επιχειρήσεις εναντίον της Συρίας, με μοναδικό στόχο το άνοιγμα του αγωγού. Παρά το γεγονός ότι το άνοιγμα του πολέμου σε ένα δεύτερο μέτωπο κατά της Συρίας ενέχει σημαντικούς κινδύνους για το Ιράκ, η Συρία θα αντιμετωπίσει επίσης δύο μέτωπα, δεδομένου ότι ήδη σε μεγάλο βαθμό ασχολείται με την Μπεκάα στο Γκολάν και στη διατήρηση του ελέγχου πάνω από ένα εχθρικό και ανήσυχο πληθυσμό στο εσωτερικό της Συρίας.

Το Ισραήλ θα αυξήσει ταυτόχρονα τις εντάσεις κατά μήκος των συνόρων του Λιβάνου και της Συρίας χωρίς πραγματικά να πάει σε πόλεμο. Η Τουρκία, εξοργισμένη από την υποστήριξη της Συρίας στην αρμενική τρομοκρατία, στους Κούρδοι του Ιράκ σε παραμεθόριες περιοχές των Κούρδων της Τουρκίας και στους Τούρκους τρομοκράτες που λειτουργούν έξω από τη βόρεια Συρία, έχει συχνά σκεφτεί την έναρξη μονομερών στρατιωτικών επιχειρήσεων κατά τρομοκρατικών στρατοπέδων στη βόρεια Συρία. Σχεδόν όλα τα αραβικά κράτη θα έχουν συμπάθεια για το Ιράκ.

Αντιμέτωπος με τρία εμπόλεμα μέτωπα, ο Άσαντ θα μπορούσε πιθανότατα να αναγκαστεί να εγκαταλείψει την πολιτική του για το κλείσιμο του αγωγού. Μια τέτοια παραχώρηση θα ανακουφίσει την οικονομική πίεση στο Ιράκ, και ίσως να αναγκάσει το Ιράν να επανεξετάσει φέρνοντας τον πόλεμο στο τέλος του. Θα ήταν ένα οξυμένο πλήγμα για το γόητρο της Συρίας και θα μπορούσε να επηρεάσει την εξίσωση των δυνάμεων στο Λίβανο.

Έτσι, ο Fuller περιγράφει ότι όχι μόνο θα αναγκαστεί η Συρία να ανοίξει εκ νέου τον αγωγό συμφερόντων εκείνη τη στιγμή, αλλά ότι θα ήταν ένα περιφερειακό ωστικό κύμα επηρεάζοντας την διευθέτηση των δυνάμεων μέσα και γύρω από το Λίβανο, την αποδυνάμωση του κύρους του Συριακού κράτους και, κατά πάσα πιθανότητα, την ψυχολογική κατάσταση του προέδρου της Συρίας και του Συριακού λαού, καθώς και ένα μήνυμα προς το Ιράν.

Το έγγραφο συνεχίζει:

Μια τέτοια απειλή πρέπει να είναι κυρίως στρατιωτικής φύσης. Προς το παρόν υπάρχουν τρία σχετικά εχθρικά στοιχεία γύρω από τα σύνορα της Συρίας: το Ισραήλ, το Ιράκ και η Τουρκία. Προσεκτική σκέψη θα πρέπει να δοθεί στην ενορχήστρωση μιας αξιόπιστης στρατιωτικής απειλής εναντίον της Συρίας, προκειμένου να προκαλέσει τουλάχιστον κάποια μέτρια αλλαγή στις πολιτικές της.

Αυτό το έγγραφο προτείνει σοβαρή εξέταση της χρησιμοποίησης και των τριών κρατών – ενεργώντας ανεξάρτητα – για να ασκήσει την απαραίτητη απειλή. Η χρήση οποιουδήποτε κράτους μεμονωμένα δεν μπορεί να δημιουργήσει μια τέτοια αξιόπιστη απειλή.

Η στρατηγική που προτείνεται εδώ από τη CIA είναι σχεδόν πανομοιότυπη με εκείνη που συζητείται απόthink tanks του βαθέως κράτους, όπως το Brookings Institution σήμερα.

Για παράδειγμα, στο έγγραφο του Brookings “Middle East Memo #21: Saving Syria: Assessing Options For Regime Change”, λέει:

Η συμμετοχή της Τουρκίας θα είναι ζωτικής σημασίας για την επιτυχία, και η Ουάσιγκτον θα πρέπει να ενθαρρύνει τους Τούρκους να διαδραματίσουν έναν πιο χρήσιμο ρόλο από ό, τι μέχρι τώρα. Ενώ η Άγκυρα έχει χάσει κάθε υπομονή με τη Δαμασκό, έχει λάβει λίγα συγκεκριμένα μέτρα που θα αυξήσουν την πίεση στον Άσαντ (και συνεπώς να ανταγωνιστούν την Τεχεράνη). Η τουρκική πολιτική προς την Συριακή αντιπολίτευση έχει στην πραγματικότητα εργαστεί σε αντίθετους σκοπούς με αμερικανικές προσπάθειες να προωθηθεί μια ευρεία, ενιαία εθνική οργάνωση. Με το βλέμμα στραμμένο στα δικά της εγχώρια κουρδικά της διλήμματα, η Άγκυρα έχει απογοητευτικές προσπάθειες για την ενσωμάτωση των Κούρδων της Συρίας σε ένα ευρύτερο πλαίσιο αντιπολίτευσης. Επιπλέον, έχει απροκάλυπτα ευνοήσει τη Συριακή Μουσουλμανική Αδελφότητα πάνω από όλες τις άλλες ομάδες αντιπολίτευσης. Η Ουάσιγκτον πρέπει να εντυπώσει στην Τουρκία την ανάγκη να είναι πιο ελαστική σε νόμιμες κουρδικές πολιτικές και πολιτιστικές απαιτήσεις σε μια μετά-Άσαντ Συρία, και να είναι λιγότερο επίμονη στην υπεροχή της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.

Ορισμένες φωνές στην Ουάσινγκτον και την Ιερουσαλήμ διερευνούν κατά πόσο το Ισραήλ θα μπορούσε να συμβάλει στον εξαναγκασμό των Συριακών ελίτ για να απομακρύνουν τον Άσαντ. Οι Ισραηλινοί έχουν τον πιο τρομερό στρατό της περιοχής, εντυπωσιακές υπηρεσίες πληροφοριών, και έντονα συμφέροντα στη Συρία. Επιπλέον, οι υπηρεσίες πληροφοριών του Ισραήλ έχουν μια ισχυρή γνώση της Συρίας, καθώς και περιουσιακά στοιχεία εντός του Συριακού καθεστώτος που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να ανατρέψουν τη βάση της εξουσίας του καθεστώτος και να πιέσουν για την απομάκρυνση του Άσαντ.

Το Ισραήλ θα μπορούσε να τοποθετήσει δυνάμεις πάνω ή κοντά στα υψώματα του Γκολάν και, με τον τρόπο αυτό, θα μπορούσαν να εκτρέψουν τις δυνάμεις του καθεστώτος από την καταστολή της αντιπολίτευσης. Αυτή η τοποθέτηση μπορεί να πλάσει φόβους στο καθεστώς του Άσαντ για έναν πολυ-μετωπικό πόλεμο, ιδιαίτερα αν η Τουρκία είναι διατεθειμένη να κάνει το ίδιο στα σύνορά της και αν η Συριακή αντιπολίτευση τροφοδοτείται σταθερά με όπλα και κατάρτιση. Μια τέτοια κινητοποίηση θα μπορούσε ίσως να πείσει την στρατιωτική ηγεσία της Συρίας να εκδιώξει τον Άσαντ προκειμένου να διατηρηθεί η ίδια. Υποστηρικτές υποστηρίζουν ότι αυτή η πρόσθετη πίεση θα μπορούσε να ανατρέψει την ισορροπία ενάντια στον Άσαντ στο εσωτερικό της Συρίας, αν άλλες δυνάμεις έχουν ευθυγραμμιστεί σωστά.

Ενώ η Συρία δεν είναι σε σύγκρουση με το Ιράκ σήμερα, αφού καταστράφηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες το 2003, το Δυτικό Ιράκ στεγάζει σήμερα το μυστηριωδώς χρηματοδοτούμενο Ισλαμικό Κράτος στα σύνορα μεταξύ Ιράκ και Συρίας.

Τούτου λεχθέντος, αυτό το σχέδιο δεν συζητείται απλώς, αλλά υλοποιείται όπως μπορεί κανείς να δει καθαρά από το γεγονός ότι το Ισραήλ ξεκινά συχνά αεροπορικές επιδρομές κατά του Συριακού στρατού, η Τουρκία συνεχίζει να διοχετεύσει την ISIS και συναφείς τρομοκράτες στη Συρία μέσω του εδάφους της, και η ISIS συνεχίζει να παρουσιάζει τον εαυτό της στρατιωτικά ως ένα Ανατολικό μέτωπο. Ως αποτέλεσμα, ο ”πολυ-μέτωπος” πόλεμος που οραματίστηκε και γράφτηκε από τη CIA το 1983 και συζητήθηκε από το Brookings το 2012 έχει αποδώσει καρπούς και είναι σε πλήρη εξέλιξη και σήμερα.

Το μονοπάτι της τεκμηρίωσης και ο τρόπος με τον οποίο η πρωταρχική ατζέντα της παγκόσμιας ηγεμονίας για λογαριασμό εταιρικών χρηματοδοτούμενων συμφερόντων συνέχισαν με γοργούς ρυθμούς ανεξαρτήτως κόμματος και απρόσκοπτα μέσω των Ρεπουμπλικανικών και Δημοκρατικών διοικήσεων, χρησιμεύει για να αποδείξει ότι η αλλαγή σε κόμματα και προσωπικότητες δεν κάνει τίποτα για να σταματήσει την επίθεση του ιμπεριαλισμού, τον πόλεμο, και την καταστροφή που διεξάγεται σε όλο τον κόσμο σήμερα και στα σοβαρά από το 2001.

http://www.activistpost.com/2017/03/1983-cia-document-reveals-plan-to-destroy-syria.html