ΔΥΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ το ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ και η ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ - ΝΑΖΙ
Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πετρελαϊκός Πόλεμος 1914-1918 -- Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πετρελαϊκός Πόλεμος 1939-1945
Εισαγωγή
Θέλω σε αυτό το κείμενο να περιγράψω γιατί το πετρέλαιο, χωρίς να είναι η μόνη, ήταν η βασική αιτία της εκδήλωσης του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου (1914-1918), τον οποίο μπορούμε να ονομάσουμε και Πρώτο Παγκόσμιο Πετρελαϊκό Πόλεμο.
Τα βασικά στρατόπεδα σε αυτόν τον πόλεμο ήταν Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία από την μία πλευρά, οι ‘σύμμαχοι’, και Γερμανία, Αυστροουγγαρία και Ιταλία από την άλλη πλευρά, οι ‘δυνάμεις του άξονα’, όπως φαίνεται στον παρακάτω πρόχειρο χάρτη.
Να διευκρινίσω ότι η Ιταλία ήταν σύμμαχος της Γερμανίας και της Αυστροουγγαρίας, αλλά επέλεξε να μην πάρει επισήμως μέρος στον πόλεμο κατά την έναρξη του το 1914. Στην συνέχεια, το 1915, οι Άγγλοι και οι Γάλλοι υποσχέθηκαν στην Ιταλία κάποια εδάφη ως ανταλλάγματα σε περίπτωση που αποφάσιζε να συμμαχήσει μαζί τους, και η Ιταλία μπήκε στον πόλεμο στο πλευρό της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας.
Η Βρετανική και Γερμανική Αυτοκρατορία
Η Μεγάλη Βρετανία ήταν εκείνη την εποχή αυτό που είναι σήμερα οι ΗΠΑ, και εκτεινόταν από τον Καναδά και την Ανατολική Αφρική, ως την Ινδία και την Αυστραλία (βλέπε πράσινο χρώμα στον παρακάτω χάρτη).
Μετά όμως από την νίκη της επί της Γαλλίας το 1871, η Γερμανία είχε εισέλθει στο κλαμπ των μεγάλων δυνάμεων, και με μία βιομηχανία που κάλπαζε, άρχισε να αποτελεί για την Αγγλία το αντίπαλο δέος. Ήταν κατά κάποιο τρόπο αυτό που σήμερα είναι η Κίνα για τις ΗΠΑ.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα στις σχέσεις Αγγλίας - Γερμανίας ήταν η προσπάθεια της Γερμανίας να εντάξει στην σφαίρα επιρροής της την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ώστε να επεκταθεί στην Μέση Ανατολή και τον Περσικό Κόλπο. Εκείνη την εποχή, παρόλο που η παραπαίουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε χάσει τα περισσότερα εδάφη της και ήταν υπό διάλυση, εκτείνονταν ακόμη μέχρι το σημερινό Ιράκ και τον Περσικό Κόλπο, όπως φαίνεται στον παρακάτω χάρτη.
Η συμμαχία της Γερμανικής Αυτοκρατορίας με την Αυστροουγγαρία, την Ιταλία και την Οθωμανική Αυτοκρατορία, έθετε σε μεγάλο κίνδυνο τα συμφέρονται της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.
Στον παρακάτω χάρτη μπορείτε να δείτε γιατί αυτή η συμμαχία ήταν τόσο μεγάλο πρόβλημα για τους Άγγλους.
Βλέπετε στο παραπάνω πρόχειρο κόκκινο διάγραμμα, ότι ο άξονας Γερμανική Αυτοκρατορία, Αυστροουγγαρία, Ιταλία, και Οθωμανική Αυτοκρατορία, αποτελούσε ένα ενιαίο μπλοκ, που εκτεινόταν από την Βόρεια Ευρώπη μέχρι τον Περσικό Κόλπο, γιατί η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε τότε στην κατοχή της το Ιράκ και την Συρία, αλλά και ένα μεγάλο μέρος των Βαλκανίων. Από τους δύο παρακάτω χάρτες, φαίνεται ότι η Γερμανία μπορούσε να ενωθεί με τον Περσικό Κόλπο μέσω της συμμαχίας της με την Αυστροουγγαρία και την Οθωμανική Αυτοκρατορία (κόκκινες γραμμές).
Βαλκάνια 1912
Μέση Ανατολή 1912
Αυτό όχι μόνο έθετε σε κίνδυνο την πλουσιότερη σε πετρέλαιο περιοχή του κόσμου, τον Περσικό Κόλπο, όχι μόνο έθετε σε κίνδυνο την δεύτερη πλουσιότερη σε πετρέλαιο περιοχή του κόσμου, την περιοχή της Κασπίας Θάλασσας στην οποία κυριαρχούσαν οι Ρώσοι, αλλά έφερνε και τους Γερμανούς σε απόσταση αναπνοής από την Διώρυγα του Σουέζ και την Ινδία.
Η Διώρυγα του Σουέζ και η Αίγυπτος ελέγχονταν από τους Άγγλους, και ήταν καθοριστικής σημασίας για την πρόσβαση στην σημαντικότερη αποικία τους, την Ινδία, αφού μείωνε την απόσταση ανάμεσα στην Αγγλία και την Ινδία περίπου στο μισό όπως μπορείτε να δείτε στον παρακάτω χάρτη.
Η Διώρυγα του Σουέζ (μαύρος κύκλος) είχε εγκαινιασθεί μερικές δεκαετίες νωρίτερα, το 1869.
Η Συμμαχία Αγγλίας-Γαλλίας-Ρωσίας
Μπροστά στον Γερμανικό κίνδυνο, οι Άγγλοι προσπάθησαν και κατάφεραν να κλείσουν τις όχι μικρές διαφορές που είχαν με τους Γάλλους και τους Ρώσους, ώστε να σχηματίσουν ένα συνασπισμό απέναντι στους Γερμανούς και στους συμμάχους τους.
Ο βασικότερος λόγος των συγκρούσεων ανάμεσα στους Γάλλους και στους Άγγλους ήταν οι αποικίες τους στην Αφρική.
Στον παρακάτω χάρτη μπορείτε να δείτε την Αφρική πριν ξεσπάσει ο Α Παγκόσμιος Πόλεμος το 1914. Μόνο δύο χώρες, η Λιβερία και η Αιθιοπία, δεν ήταν αποικίες ή προτεκτοράτα κάποιων Ευρωπαϊκών χωρών, και την μερίδα του λέοντος είχαν η Γαλλία (κίτρινο χρώμα) και η Αγγλία (κόκκινο χρώμα).
Θορυβημένοι λοιπόν οι Γάλλοι και οι Άγγλοι από την ραγδαία άνοδο της Γερμανίας και την επέκταση της προς τον Περσικό Κόλπο, έσπευσαν ξεκινώντας το 1904 να κλείσουν τις διαφορές τους με μία σειρά συμφωνιών, τις Entente Cordiale, όπως θα διαβάσετε στο παρακάτω Wikipedia link. (https://en.wikipedia.org/)
Όπως θα διαβάσετε στις δύο πρώτες παραγράφους του παραπάνω link, η Αγγλία και η Γαλλία έκλεισαν μία διαμάχη 1.000 χρόνων με αυτές τις συμφωνίες, κάνοντας αμοιβαίες υποχωρήσεις. Μεταξύ άλλων, με αυτές τις συμφωνίες οι Άγγλοι δέχθηκαν την κυριαρχία των Γάλλων στο Μαρόκο, το οποίο ήταν σημαντικό για τον έλεγχο του Πορθμού του Γιβραλτάρ, και οι Γάλλοι δέχθηκαν τον έλεγχο των Άγγλων στην Αίγυπτο, η οποία ήταν σημαντική για τον έλεγχο της Διώρυγας του Σουέζ (γραμμές 1 και 2 στην παρακάτω φωτογραφία).
Επίσης με την συμμαχία τους με τους Άγγλους και τους Ρώσους, οι Γάλλοι ήλπιζαν να πάρουν εκδίκηση από τους Γερμανούς για την ήττα τους το 1871, και να αποκτήσουν και πάλι την περιοχή της Αλσατίας και της Λωρραίνης που είχαν χάσει σε εκείνον τον πόλεμο. Η περιοχή της Αλσατίας και της Λωρραίνης ήταν πολύ πλούσια σε κάρβουνο και μεταλλεύματα. Το κάρβουνο ήταν για τον 19ο αιώνα ότι το πετρέλαιο για τον 20ο. Πράγματι, μετά την ήττα των Γερμανών το 1918, οι Γάλλοι πήραν πίσω αυτές τις περιοχές με το πλούσιο υπέδαφος.
Επίσης, με την Sykes-Picot Agreement, οι Άγγλοι και οι Ρώσοι υποσχέθηκαν να δώσουν στους Γάλλους ένα τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Μέση Ανατολή. Πιο συγκεκριμένα οι Άγγλοι θα έπαιρναν το πλούσιο σε πετρέλαιο Ιράκ, και οι Γάλλοι θα έπαιρναν την Συρία. Για την ακρίβεια δεν υπήρχε εκείνη την εποχή Ιράκ και Συρία. Ιράκ ονομάστηκε αργότερα η περιοχή που σύμφωνα με την Sykes-Picot Agreement θα πήγαινε στους Άγγλους, και Συρία ονομάστηκε αργότερα η περιοχή που σύμφωνα με την ίδια συμφωνία θα πήγαινε στους Γάλλους. Στον παρακάτω πρόχειρο χάρτη φαίνεται η Sykes-Picot Agreement.
Αυτός είναι και ο λόγος που οι στρατιώτες του ISIS (Islamic State of Iraq and Syria) ισχυρίζονται ότι σπάνε την Sykes-Picot Agreement ενώνοντας την Συρία και το Ιράκ. Για την Sykes-Picot Agreement βλέπε παρακάτω Wikipedia link. (https://en.wikipedia.org/)
Επίσης με την Anglo-Russian Entente το 1907, οι Άγγλοι και οι Ρώσοι έκλεισαν τις διαμάχες τους για τον έλεγχο του Ιράν, του Αφγανιστάν και του Θιβέτ στην Κεντρική Ασία, που ήταν διαμάχες αιώνων.(https://en.wikipedia.org)
Όπως θα διαβάσετε στο παραπάνω Wikipedia link, το 1907 οι Άγγλοι και οι Ρώσοι συμφώνησαν να μοιράσουν το Ιράν, το Αφγανιστάν και το Θιβέτ σε ζώνες επιρροής, ώστε να παύσουν οι μεταξύ τους διαμάχες. Αυτή η συμφωνία επέτρεπε στους Άγγλους και στους Ρώσους να σταματήσουν τον μεταξύ τους ανταγωνισμό και να αντιμετωπίσουν από κοινού τους Γερμανούς και τους Οθωμανούς που αποτελούσαν απειλή για τον έλεγχο του Περσικού Κόλπου και της Κασπίας Θάλασσας.
Οι Ρώσοι από την συμμαχία τους με τους Γάλλους και τους Άγγλους δεν ήθελαν απλά να προστατεύσουν την πλούσια σε πετρέλαιο περιοχή της Κασπίας Θάλασσας από την Οθωμανική και Γερμανική απειλή, αλλά ήλπιζαν σε περίπτωση νίκης να προσαρτήσουν στην Ρωσική Αυτοκρατορία την Κωνσταντινούπολη με τον Βόσπορο και τα Δαρδανέλια, που ελέγχονταν από τους Οθωμανούς, και που θα έβγαζαν το Ρωσικό Ναυτικό από την Μαύρη Θάλασσα στο Αιγαίο Πέλαγος και την Μεσόγειο Θάλασσα.
Όπως μπορείτε να διαβάσετε στο παρακάτω Wikipedia link, με την Constantinople Agreement, οι Άγγλοι, οι Ρώσοι και οι Γάλλοι συμφώνησαν ότι σε περίπτωση νίκης, ο έλεγχος της Κωνσταντινούπολης και των Στενών θα περνούσε στον έλεγχο των Ρώσων. (https://en.wikipedia.org/)
Τελικά όμως παρόλο που οι σύμμαχοι κέρδισαν τον πόλεμο, οι Ρώσσοι δεν πήραν την Κωνσταντινούπολη και τα Στενά, γιατί το 1917 η Ρωσία κατέρρευσε και αποχώρησε από τον πόλεμο, αφού εισήλθε σε έναν σκληρό εμφύλιο ανάμεσα στους Κομμουνιστές και στους Τσαρικούς.
Με την Anglo-Russian Entente το 1907, μοιράζοντας το Ιράν σε ζώνες επιρροής, οι Άγγλοι θα είχαν τον έλεγχο του Περσικού Κόλπου και οι Ρώσοι της Κασπίας Θάλασσας. Όπως βλέπετε στον παρακάτω χάρτη, το Ιράν είναι η περιοχή ανάμεσα στον Περσικό Κόλπο και την Κασπία Θάλασσα. Μία περιοχή πολύ πλούσια και η ίδια σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο, αφού το Ιράν είναι η 2η και 4η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο σε αποθέματα φυσικού αερίου και πετρελαίου αντίστοιχα. Εκείνη την εποχή ωστόσο το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής πετρελαίου προερχόταν από τον Ιράκ και το Μπακού, αφού μόλις το 1908 είχε ανακαλυφθεί πετρέλαιο στο Ιράν.
Οι συμμαχίες ανάμεσα στις Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία, δημιούργησαν μία συμμαχία που περικύκλωνε την Γερμανία και τους συμμάχους της.
Ο Ρόλος των Βαλκανίων στον Πρώτο Παγκόσμιο Πετρελαϊκό Πόλεμο
Ένας από τους λόγους που υπήρχε τόσο μεγάλη ένταση στα Βαλκάνια πριν την εκδήλωση του Α Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν ότι τα Βαλκάνια συνέδεαν την Γερμανία με την Οθωμανική Αυτοκρατορία και τον Περσικό Κόλπο μέσω της συμμάχου της Γερμανίας, της Αυτοκρατορίας της Αυστροουγγαρίας.
Ο παρακάτω χάρτης εμφανίζει τα Βαλκάνια πριν τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913.
Όπως φαίνεται από τον παραπάνω χάρτη, πριν από τους Βαλκανικούς Πολέμους το 1912-1913, δεν υπήρχε κάτι που να εμποδίζει την Γερμανία να συνδεθεί σιδηροδρομικά με τον Περσικό Κόλπο μέσω των συμμάχων της (Γερμανία-Αυστροουγγαρία-Οθωμανική Αυτοκρατορία-Περσικός Κόλπος).
Με τους Βαλκανικούς Πολέμους όμως, η Ελλάδα, η Σερβία, και η Βουλγαρία, προσάρτησαν στα εδάφη τους όλα σχεδόν τα Ευρωπαϊκά εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Όπως φαίνεται στον παρακάτω χάρτη, η Ελλάδα, η Σερβία και η Ρουμανία, χώρες που ήταν στον πλευρό των συμμάχων στον ΑΠΠ, σχημάτισαν ένα τείχος ανάμεσα στην Αυστροουγγαρία και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, καθιστώντας μία σιδηροδρομική σύνδεση της Γερμανίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αδύνατη. Η Βουλγαρία τελικά ήταν στο πλευρό της Γερμανίας στον ΑΠΠ.
Δεν είναι επομένως τυχαίο ότι ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος ξεκίνησε στις 28 Ιουλίου 1914 με την Αυστροουγγαρία να κηρύσσει τον πόλεμο στην Σερβία, αφού η Baghdad Railway, η σιδηροδρομική γραμμή που θα ένωνε την Γερμανία με τον Περσικό Κόλπο θα περνούσε από εδάφη που μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους πέρασαν στον έλεγχο της Σερβίας. Ο παρακάτω χάρτης εμφανίζει τα Βαλκάνια σήμερα.
Δεν είναι επίσης σύμπτωση ότι οι Βαλκανικοί Πόλεμοι ξέσπασαν το 1912-1913, και ο Α' Παγκόσμιος Πετρελαϊκός Πόλεμος το 1914.
Όταν λέω ότι ο πόλεμος στα Βαλκάνια δεν ήταν τυχαίος, δεν εννοώ ότι η Ελλάδα, η Σερβία και η Βουλγαρία επιτέθηκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία προκειμένου να εμποδίσουν την σύνδεση της Γερμανίας με τον Περσικό Κόλπο. Οι χώρες αυτές πράγματι ήθελαν τα Ευρωπαϊκά εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, βοηθήθηκαν από τις μεγάλες δυνάμεις που ήθελαν να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα, και τα Οθωμανικά εδάφη ήταν απλά η ανταμοιβή τους.
Όπως θα διαβάσετε στο τμήμα ‘Reactions Among the Great Powers During the Wars’ του παρακάτω Wikipedia link, η Γερμανία ήταν ήδη πάρα πολύ αναμεμιγμένη με τα εσωτερικά θέματα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και αντίθετη σε οποιαδήποτε επίθεση εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά επειδή ήταν φανερό ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν θα μπορούσε να κρατήσει για πολύ τα Ευρωπαϊκά εδάφη της από την Ελλάδα, την Σερβία και την Βουλγαρία, η Γερμανία υποστήριζε και την Βουλγαρία από το αντίπαλο στρατόπεδο, την Balkan League όπως λεγόταν ο συνασπισμός Ελλάδας, Σερβίας, Βουλγαρίας. Πράγματι η Βουλγαρία όταν ξέσπασε ο πόλεμος ήταν στο στρατόπεδο της Γερμανίας. {https://en.wikipedia.org/}
Στο ίδιο Wikipedia link, θα διαβάσετε ότι η Ρωσία ήταν ο βασικός υποκινητής των Βαλκανικών χωρών εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, κάτι απόλυτα φυσιολογικό αν λάβουμε υπόψη μας ότι η Ρωσία ήθελε να σταματήσει την επέλαση των Γερμανών προς την Κασπία, και επίσης να αποκτήσει τον έλεγχο της Κωνσταντινούπολης και των Στενών, προκειμένου να εξασφαλίσει απρόσκοπτη πρόσβαση στη Μεσόγειο για το Ρωσικό Ναυτικό.
Στο ίδιο link θα διαβάσετε ότι η Αυστροουγγαρία δεν ήθελε την επέκταση στα Βαλκάνια των χωρών της Balkan League, ενώ η Αγγλία παρόλο που υποστήριζε συνήθως την Οθωμανική Αυτοκρατορία, επιθυμούσε την προέλαση των χωρών της Balkan League. Για την Γαλλία το link λέει ότι είχε ενημερώσει την σύμμαχο της Ρωσία ότι δεν θα μπορούσε να βοηθήσει σε περίπτωση σύρραξης. Αυτά λέει η Wikipedia για τις αντιδράσεις των μεγάλων δυνάμεων στους Βαλκανικούς Πολέμους.
Οι αντιδράσεις της Γερμανίας και της Ρωσίας είναι ακριβώς αυτές που θα περίμενε κανείς σύμφωνα με τις γεωπολιτικές τους επιδιώξεις. Η περίπτωση της Αγγλίας ήταν λίγο πιο σύνθετη. Οι Άγγλοι από την μία πλευρά ανησυχούσαν για την επέλαση των Γερμανών στην Μέση Ανατολή και την Ινδία, και από την άλλη ανησυχούσαν για την επέλαση των Ρώσων μέσω του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων στην Μεσόγειο, που θα ήταν απειλή για την διώρυγα του Σουέζ, και τον θαλάσσιο διάδρομο που ένωνε την Μεσόγειο με τον Ινδικό Ωκεανό και την Ινδία.
Ο παρακάτω χάρτης εμφανίζει το δίλλημα που αντιμετώπιζε η Αγγλία. Οι μωβ γραμμές απεικονίζουν τον κίνδυνο της Γερμανικής επέλασης προς τον Περσικό Κόλπο και την Ινδία, και οι κόκκινες γραμμές απεικονίζουν τον κίνδυνο της Ρωσικής επέλασης προς την διώρυγα του Σουέζ και την Αίγυπτο.
Οι Άγγλοι θεωρούσαν την παραπαίουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία ως μικρότερη απειλή από το Ρωσικό Ναυτικό στην Μεσόγειο, και κατά συνέπεια προτιμούσαν τον έλεγχο της Κωνσταντινούπολης και των Στενών από τους Οθωμανούς. Μπροστά όμως στον Γερμανικό κίνδυνο αναγκάστηκαν να αποδεχθούν τον Ρωσικό έλεγχο της Κωνσταντινούπολης σε περίπτωση νίκης. Όπως ήδη είπα, με την Constantinople Agreement, η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία συμφώνησαν στον Ρωσικό έλεγχο της Πόλης και των Στενών σε περίπτωση νίκης.
Ένας παράγοντας που βοήθησε τους Άγγλους να ξεπεράσουν τις ανησυχίες τους για τους Ρώσους, ήταν ότι γύρω στο 1880 είχαν πάρει τον έλεγχο της Αιγύπτου και της Διώρυγας του Σουέζ, και ένοιωθαν πιο σίγουροι ότι θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν μία Ρωσική επέκταση στην Μεσόγειο.
Πριν κλείσω το τμήμα για τα Βαλκάνια, θέλω να προσθέσω ότι το τείχος που δημιουργούσαν εναντίον της Γερμανίας και της Baghdad Railway η Ελλάδα και η Σερβία το 1914, το οποίο δεν επέτρεπε την σιδηροδρομική σύνδεση της Γερμανίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ήταν στην θέση του 80 περίπου χρόνια μετά, όταν οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι ήθελαν να περάσουν ένα δίκτυο αγωγών, τον AMBO (Albanian Macedonian Bulgarian Oil Corporation) Pipeline, που θα ένωνε ενεργειακά το Μπακού του Αζερμπαϊτζάν με την Αδριατική Θάλασσα και την Ιταλία.
Το τείχος αυτό έσπασε με την ανεξαρτητοποίηση των Σκοπίων το 1991, και την επίθεση του ΝΑΤΟ στην Σερβία το 1998, που οδήγησε στην αυτονόμηση του Κοσόβου, όπως έλεγα σε ένα κείμενο που είχα ανεβάσει παλιότερα.
Βλέπε επίσης ‘Οι 3 Πόλεμοι για τον Αγωγό Baku-Ceyhan’ http://tinyurl.com/q95hsra
Ο Αραβικός Εθνικισμός
Προκειμένου να εμποδίσουν την ένωση Γερμανίας-Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στα Βαλκάνια, οι σύμμαχοι όπως είπα ξεσήκωσαν τις χώρες της Balkan League, Ελλάδα, Σερβία, Βουλγαρία, με την Ρωσία να έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο λόγω της δεσπόζουσας παρουσίας της στην περιοχή. Ταυτόχρονα, οι Άγγλοι οργάνωσαν και ξεσήκωσαν τους Άραβες εναντίον των Οθωμανών, προκειμένου να τους απωθήσουν από τον Ιράκ και την Συρία και να τους αποκόψουν από τον Περσικό Κόλπο.
Οι σύμμαχοι επομένως χρησιμοποίησαν και τον Βαλκανικό και τον Αραβικό εθνικισμό στα Βαλκάνια και στον Περσικό Κόλπο αντίστοιχα, προκειμένου να εμποδίσουν την κάθοδο των Γερμανών στον Περσικό Κόλπο και στην Κασπία Θάλασσα, και πράγματι κατάφεραν να μπλοκάρουν την ένωση Γερμανίας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στα Βαλκάνια (μαύρη γραμμή), και να αποκόψουν τους Οθωμανούς από τον Περσικό Κόλπο (κόκκινη γραμμή).
Ο Παράγοντας Πετρέλαιο στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο
Από τα παραπάνω νομίζω προκύπτει ότι η βασική αιτία του Α Παγκοσμίου Πολέμου ήταν η επιθυμία των Γερμανών να επεκταθούν μέσω της Αυστροουγγαρίας, της Βουλγαρίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον Περσικό Κόλπο, κάτι που αποτελούσε απειλή για τα συμφέροντα των Άγγλων και των Ρώσων στην περιοχή.
Φυσικά δεν είναι σύμπτωση ότι λίγο πριν το ξέσπασμα του Α Παγκοσμίου Πετρελαϊκού Πολέμου οι πετρελαιοκινητήρες άρχισαν να αντικαθιστούν τους κινητήρες που δούλευαν με κάρβουνο, κάτι που αύξησε δραματικά την γεωπολιτική σημασία των πλούσιων σε πετρέλαιο περιοχών, καθώς και η Αγγλία και η Γερμανία ήταν πολύ πλούσιες σε κάρβουνο αλλά πολύ φτωχές σε πετρέλαιο.
Στο τμήμα ‘Lord of the Admiralty’ του παρακάτω Wikipedia link, θα διαβάσετε ότι ως επικεφαλής του Βρετανικού Ναυτικού το 1911, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ έδωσε εντολή να αντικατασταθούν οι κινητέρες των πλοίων, ώστε τα πλοία να κινούνται με πετρέλαιο και όχι με κάρβουνο, ώστε να εξασφαλίσουν μεγαλύτερη ταχύτητα, αλλά και να σταματήσει ο καπνός να προδίδει την θέση τους. Σύντομα η χρησιμοποίηση των πετρελαιοκινητήρων έγινε ο κανόνας, και ο 20ος αιώνας έγινε ο αιώνας του πετρελαίου. {https://en.wikipedia.org/}
Ο σημαντικός ρόλος του πετρελαίου φαίνεται και από το εξής. Ενώ οι Άγγλοι με τους Ρώσους και τους Γάλλους είχαν διαμάχες αιώνων για τις αποικίες τους, μόλις οι Γερμανοί απείλησαν να έρθουν σε απόσταση βολής από το πετρέλαιο του Περσικού και της Κασπίας, τα άφησαν όλα στην άκρη, και συμμάχησαν εναντίον των Γερμανών, ο καθένας για τους δικούς του λόγους φυσικά.
Ένας λόγος που κατάφεραν οι Άγγλοι να τα βρουν με τους Ρώσους, ήταν ότι οι Ρώσοι δεν είχαν τόσο μεγάλη ανάγκη των Περσικό Κόλπο, λόγω των πλούσιων κοιτασμάτων πετρελαίου της Κασπίας που είχαν στον έλεγχο τους. Κατάφεραν λοιπόν να έρθουν σε μία συμφωνία με τους Άγγλους ώστε να αντιμετωπίσουν από κοινού τους Γερμανούς και τους Οθωμανούς, που φάνταζαν απειλητικοί και για την περιοχή του Περσικού Κόλπου και για την περιοχή της Κασπίας Θάλασσας. Γι’αυτό και συμφώνησαν να μοιράσουν σε σφαίρες επιρροής το Ιράν (την Περσία), που είναι η περιοχή ανάμεσα στον Περσικό Κόλπο και στην Κασπία Θάλασσα, όταν αποφάσισαν ότι ήθελαν να αντιμετωπίσουν από κοινού τους Γερμανούς.
Η Σιδηροδρομική Γραμμή Βερολίνου-Βαγδάτης
Επειδή η σημασία της Σιδηροδρομικής Γραμμής Βερολίνου-Βαγδάτης (Baghdad Railway) για την εκδήλωση του ΑΠΠ είναι αδιαμφισβήτητη, θέλω να αναφέρω κάποια επιπλέον πράγματα γι’ αυτήν. Αυτή η σιδηροδρομική γραμμή θα συνέδεε το Βερολίνο με την Βαγδάτη αρχικά, και στην συνέχεια με την Μπάσρα του σημερινού Ιράκ στον Περσικό Κόλπο, όπως βλέπετε στις παρακάτω πρόχειρες κόκκινες γραμμές.
Όπως είπα το σχέδιο ήταν η γραμμή να επεκταθεί στην Μπάσρα του Ιράκ. Το Ιράκ είναι η γνωστή Μεσοποταμία, και η περιοχή πήρε το όνομα της επειδή βρίσκεται ανάμεσα στους ποταμούς Τίγρη και Ευφράτη, που εκβάλλουν στον Περσικό Κόλπο.
Παρόλο που η Baghdad Railway θα χρησιμοποιούσε εδάφη που σήμερα είναι Γερμανία-Τσεχία-Αυστρία-Ουγγαρία-Σερβία-Βουλγαρία-Τουρκία-Συρία-Ιράκ, οι παραπάνω κόκκινες γραμμές στους χάρτες δεν είναι ακριβείς.
Κάποιοι λένε ότι αυτή η σιδηροδρομική γραμμή ήταν η αιτία που ξέσπασε ο Α Παγκόσμιος Πόλεμος, επειδή θα συνέδεε την Γερμανία με τον Περσικό Κόλπο, και θα την έφερνε και πολύ κοντά στην Κασπία. Άλλοι ισχυρίζονται ότι ήταν ένας μόνο από τους λόγους. Έχω την αίσθηση ότι δεν είναι το θέμα η σιδηροδρομική γραμμή αυτή καθαυτή, αλλά η προσπάθεια της Γερμανίας να αποκτήσει πρόσβαση στον Περσικό Κόλπο.
Το αν η Γερμανία θα το επιχειρούσε με την Baghdad Railway ή με κάποιον άλλο τρόπο είναι νομίζω δευτερευούσης σημασίας. Επειδή όμως όπως και να έχει η σημασία αυτής της γραμμής είναι αδιαμφισβήτητη, θα αναφέρω μερικά αποσπάσματα από την Wikipedia για να το καταδείξω.
Όπως θα διαβάσετε στην πρώτη παράγραφο του παρακάτω link της Wikipedia, η κατασκευή της Baghdad Railway ξεκίνησε το 1903 και ολοκληρώθηκε το 1940, και σαν στόχο είχε την σύνδεση της Γερμανικής Αυτοκρατορίας με τον Περσικό Κόλπο, στον οποίο οι Γερμανοί ήθελαν να αποκτήσουν ένα λιμάνι. Η κατασκευή της γραμμής λοιπόν άρχισε το 1903, και η συμμαχία Αγγλίας-Γαλλίας και Αγγλίας-Ρωσίας έλαβαν χώρα το 1904 και 1907 αντίστοιχα. {https://en.wikipedia.org}
Στο τέλος της 3ης παραγράφου του παρακάτω Wikipedia link, θα διαβάσετε ότι οι Γερμανοί είχαν κατορθώσει να αγοράσουν κοιτάσματα πετρελαίου στο σημερινό Ιράκ (τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία), και με μία γραμμή ως την Μπάσρα, θα μπορούσαν να αποφεύγουν την Διώρυγα του Σούεζ που ήταν υπό Αγγλικό έλεγχο. {https://en.wikipedia.org/}
Γράφει συγκεκριμένα η Wikipedia:
“The Germans gained access to and ownership of oil fields in Iraq, and with a line to the port of Basra would have gained better access to the eastern parts of the German colonial empire, by avoiding the Suez Canal”.
Στην αρχή της 4ης παραγράφου του παραπάνω link θα διαβάσετε ότι αυτή η σιδηροδρομική γραμμή είχε γίνει αντικείμενο διεθνών εντάσεων στα χρόνια που προηγήθηκαν του Α Παγκοσμίου Πολέμου.
Λέει συγκεκριμένα η Wikipedia:
“The railway became a source of international disputes during the years immediately preceding World War”.
Επίσης στην πρώτη παράγραφο του τμήματος “Overview” του παρακάτω link, η Wikipedia αναφέρει ότι αν είχε κατασκευαστεί νωρίτερα αυτή η σιδηροδρομική γραμμή, η Γερμανία θα μπορούσε να πουλάει τα προϊόντα της στην Ασία και ταυτόχρονα να προμηθεύεται πετρέλαιο από τον Περσικό Κόλπο, αποφεύγοντας το Βρετανικό Ναυτικό που κυριαρχούσε στις θάλασσες. Η γραμμή επομένως θα είχε δύο σκοπούς προσθέτω εγώ. Πρώτον να τροφοδοτεί την Γερμανική βιομηχανία και τον Γερμανικό στρατό με πετρέλαιο, και στη συνέχεια να στέλνει τα Γερμανικά προϊόντα στην Μέση Ανατολή, και από τον Περσικό Κόλπο να τα εξάγει και στην υπόλοιπη Ασία. {https://en.wikipedia.org/}
Στην 2η παράγραφο του ίδιου link, η Wikipedia λέει ότι η σιδηροδρομική αυτή γραμμή απειλούσε και την Ρωσία, αφού η γραμμή αυτή έφερνε την Γερμανική Αυτοκρατορία κοντά στον Καύκασο.
Ο Καύκασος είναι η οροσειρά που ενώνει την Κασπία με την Μαύρη Θάλασσα. {https://en.wikipedia.org}
Επίσης στην αρχή της 4ης παραγράφου του παρακάτω link η Wikipedia αναφέρεται ότι ήδη από το 1871 οι γεωλόγοι είχαν ανακαλύψει την ύπαρξη πλούσιων και υψηλής ποιότητας κοιτασμάτων πετρελαίου στην Μεσοποταμία, την περιοχή του σημερινού Ιράκ, που ήταν τότε έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορείας. Έλεγαν επίσης λέει η Wikipedia οι γεωλόγοι, ότι ήταν δύσκολη η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων λόγω των φτωχών συγκοινωνιακών δικτύων της περιοχής {https://en.wikipedia.org/}
Επίσης στην προτελευταία παράγραφο του τμήματος “The Baghdad Concession” του παρακάτω link, αναφέρεται ότι μετά το 1903 υπήρχε ανησυχία στην Γαλλία, την Ρωσία και την Βρετανία για τις επιπτώσεις της σιδηροδρομικής γραμμής Βερολίνου-Βαγδάτης, αφού θα διευκόλυνε την επικοινωνία της Γερμανίας με τις αποικίες της στην Αφρική (σημερινή Ρουάντα, Μπουρούντι, Τανζανία και Ναμίμπια), και θα ενδυνάμωνε τις σχέσεις της Γερμανικής Αυτοκρατορίας με την Οθωμανική Αυτοκρατορία ανατρέποντας την ισορροπία των δυνάμεων. (http://en.wikipedia.org)
Στην πρώτη γραμμή του τμήματος “After the War” του παραπάνω Wikipedia link, αναφέρεται ότι μετά το τέλος του πολέμου, με την υπογραφή της Συνθήκης των Βερσαλλιών, αφαιρέθηκαν από την Γερμανία όλα τα δικαιώματα που είχε επί της Baghdad Railway (η Deutsche Bank ήταν ένας βασικός μέτοχος). (http://en.wikipedia)
Στην τελευταία γραμμή της 3ης παραγράφου του παρακάτω Wikipedia link, αναφέρεται ότι υπήρχαν διαπραγματεύσεις ανάμεσα στους Γερμανούς και τους Άγγλους λίγο πριν ξεσπάσει ο Α Παγκόσμιος Πόλεμος, και είχαν συμφωνήσει να υπάρχουν κάποιοι Άγγλοι στο διοικητικό συμβούλιο, ώστε να διασφαλιστεί ότι δεν θα έφτανε η σιδηροδρομική γραμμή μέχρι τον Περσικό Κόλπο.
(https://en.wikipedia)
Και σαν να μην ήταν αρκετή η ένταση που δημιουργούσε το πετρέλαιο του Μπακού και του Ιράκ, το 1908 ανακαλύφθηκε πετρέλαιο και στο Ιράν όπως μπορείτε να διαβάσετε στο παρακάτω Wikipedia link. (en.wikipedia)
Το ότι δεν έχω ασχοληθεί καθόλου με την βασίλισσα του πετρελαίου την Σαουδική Αραβία, οφείλεται στο ότι τα πρώτα κοιτάσματα στην Σαουδική Αραβία ανακαλύφθηκαν το 1938. Όπως βλέπετε στον παρακάτω χάρτη, στις αρχές του Α Παγκοσμίου Πετρελαϊκού Πολέμου, το εσωτερικό της Αραβικής Χερσονήσου (Σαουδική Αραβία σήμερα), δεν ελεγχόταν από καμία μεγάλη δύναμη, γιατί δεν είχε ακόμη ανακαλυφθεί πετρέλαιο στις ερήμους της Αραβικής Χερσονήσου.
Οι Άγγλοι και οι Οθωμανοί ήλεγχαν μόνο τις εξωτερικές πλευρές της Αραβικής Χερσονήσου, ώστε να έχουν τον έλεγχο των θαλάσσιων διαδρόμων. Όπως μπορείτε να διαβάσετε στο παρακάτω Wikipedia link, η επικρατούσα άποψη ήταν ότι δεν υπήρχε πετρέλαιο στην περιοχή.
(https://en.wikipedia.org)
Στο τμήμα ‘Discovery of Oil’ του παρακάτω Wikipedia link θα διαβάσετε ότι το πρώτο κοίτασμα στην Σαουδική Αραβία ανακαλύφθηκε το 1938.(en.wikipedia.org)
Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πετρελαϊκός Πόλεμος 1939-1945
Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πετρελαϊκός Πόλεμος δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ένα γεγονός ανεξάρτητο από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πετρελαϊκό Πόλεμο. Μετά την νίκη τους, οι σύμμαχοι επέβαλλαν εξοντωτικούς όρους στην Γερμανία. Όπως ήταν αναμενόμενο, μόλις η Γερμανία ξαναβρήκε τις δυνάμεις της ‘χτύπησε’.
Ο ΒΠΠ δεν είναι το θέμα αυτού του κειμένου, αλλά θέλω να αναφέρω μία από τις μάχες που σε μεγάλο βαθμό έκριναν την έκβαση του, την Μάχη του Στάλινγκραντ (μπλε κύκλος στον χάρτη).
Το Στάλινγκραντ μετονομάστηκε αργότερα σε Βόλγκογκραντ.
Όπως μπορείτε να δείτε στον χάρτη, αν ο Χίτλερ δεν είχε ηττηθεί στην Μάχη του Στάλινγκραντ, θα είχε προχωρήσει και θα είχε βάλει στο χέρι το πετρέλαιο του Μπακού, εξασφαλίζοντας την πολυπόθητη γι’ αυτόν αυτονομία της Βέρμαχτ σε πετρέλαιο. Εκείνη την εποχή ήταν σύνηθες να ξεμένουν οι στρατοί από καύσιμα.
Με το πετρέλαιο του Μπακού, ο Χίτλερ θα μπορούσε να εξαπολύσει μία επίθεση κατά των Άγγλων στον Περσικό Κόλπο, και αν αποκτούσε τον έλεγχο της Κασπίας και του Περσικού Κόλπου, ο πόλεμος στην Ευρώπη και στην Αφρική θα είχε τελειώσει. Έχασε όμως από τους Σοβιετικούς στο Στάλινγκραντ, και ο έλεγχος της Κασπίας και του Περσικού παρέμεινε υπό τον έλεγχο των Συμμάχων.
Το πετρέλαιο ήταν άλλωστε και ο λόγος που ο Χίτλερ στράφηκε εναντίον των συμμάχων του των Ρώσων το 1941, οι οποίοι όπως θα διαβάσετε στο τμήμα ‘Later Events and Total Trade’ του παρακάτω Wikipedia link, για την περίοδο 1940-1941, μέχρι την στιγμή που ο Χίτλερ έσπασε τις συμφωνίες τους και τους επιτέθηκε, είχαν προμηθεύσει τον Χίτλερ με 900.000 τόνους πετρελαίου. (https://en.wikipedia.)
Στο τέλος της πρώτης παραγράφου του ίδιου link, θα διαβάσετε ότι οι Κομμουνιστές είχαν τηρήσει τις συμφωνίες τους με τους Ναζί στο ακέραιο μέχρι την στιγμή που ο Χίτλερ στράφηκε εναντίον τους. Λέει συγκεκριμένα η Wikipedia:
“The Soviets fulfilled their obligations to the letter right up until the invasion, wanting to avoid provoking Germany. All these agreements were terminated when Germany invaded the Soviet Union in June 1941, in violation of the treaties between the two countries.”
Το πρόβλημα ήταν ότι το πετρέλαιο με το οποίο προμήθευαν οι Κομμουνιστές τον Χίτλερ δεν ήταν αρκετό για έναν στρατό που πολεμούσε σε όλο τον κόσμο, και ο Χίτλερ θεώρησε ότι δεν είχε άλλη επιλογή από το να επιτεθεί στην Ρωσία και να αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο του πετρελαίου της.
Στην δεύτερη παράγραφο του παρακάτω link της encyclopedia.com, θα διαβάσετε για την οικονομική συμφωνία ανάμεσα στους Ναζί και στους Κομμουνιστές, που υπογράφτηκε στις 20 Αυγούστου 1939 από τους Karl Schnurre και Yevgeny Babarin, σύμφωνα με την οποία οι Κομμουνιστές θα τροφοδοτούσαν τους Ναζί με πρώτες ύλες (πετρέλαιο, σίδηρο κτλ), και οι Ναζί θα προμήθευαν τους Κομμουνιστές με Γερμανικά βιομηχανικά προϊόντα. (http://www.encyclopedia)
Για το πως οι Κομμουνιστές τροφοδοτούσαν την Ναζιστική πολεμική μηχανή μέχρι την στιγμή που ο Χίτλερ επιτέθηκε στην Ρωσία, μπορείτε να διαβάσετε και στο παρακάτω link του Μαρξιστικού site (marxist.org) : (marxists.org)
Στην 5η παράγραφο του παρακάτω άρθρου του Βρετανικού Guardian, μπορείτε να διαβάσετε ότι η συμφωνία των Γερμανών με τους Σοβιετικούς εκτεινόταν και στον οικονομικό τομέα, με την Γερμανία να έχει αναλάβει να προμηθεύει την Ρωσία με στρατιωτικό υλικό, και την Ρωσία να προμηθεύει την Γερμανία με πρώτες ύλες όπως πετρέλαιο (theguardian.com)
Για την σημασία της οικονομικής συμφωνίας ανάμεσα στους Ναζί και στους Κομμουνιστές μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο του ιστορικού Heinrich Schwendemann στην παρακάτω διεύθυνση, με τίτλο ‘German-Soviet Economic Relations at the Time of the Hitler-Stalin Pact 1939-1941’: (www.persee.fr)
Ομοιότητες του Α Παγκοσμίου Πετρελαϊκού Πολέμου με τους Πετρελαϊκούς Πολέμους του 2014
Σήμερα, 100 χρόνια μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πετρελαϊκό Πόλεμο του 1914, παρατηρούμε τους πετρελαϊκούς πολέμους στην Συρία και στο Ιράκ, στην Λιβύη και στην Ουκρανία, και βλέπουμε ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει. Οι πόλεμοι στην Ουκρανία, στην Συρία, στο Ιράκ, και στην Λιβύη, είναι οι πρώτες φλόγες του Τρίτου Παγκοσμίου Πετρελαϊκού Πολέμου, που όλοι φυσικά ελπίζουν ότι δεν θα εξελιχθούν σε μία μεγάλη πυρκαγιά όπως συνέβη στους Παγκοσμίους Πετρελαϊκούς Πολέμους του παρελθόντος.
Εφόσον όμως οι πόλεμοι έχουν ήδη εκδηλωθεί σε τρεις ηπείρους, Λιβύη στην Αφρική, Ουκρανία στην Ευρώπη, και Συρία-Ιράκ στην Ασία, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ήδη πρόκειται ήδη για έναν μικρό παγκόσμιο πετρελαϊκό πόλεμο.
Η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Κασπία Θάλασσα και στον Περσικό Κόλπο είναι ακριβώς η ίδια με αυτήν που επικρατούσε το 1914, πριν από 100 χρόνια. Η διαφορά είναι ότι τους Άγγλους έχουν αντικαταστήσει οι Αμερικάνοι, και τους Γερμανούς έχουν αντικαταστήσει οι Κινέζοι. Στον ΑΠΠ, ήταν το Βρετανικό Ναυτικό που κυριαρχούσε στις θάλασσες, και ήταν η Γερμανία που προσπαθούσε να εκμεταλλευτεί το γεωγραφικό της πλεονέκτημα προκειμένου να συνδεθεί σιδηροδρομικά, μέσω της Baghdad Railway (μαύρη γραμμή), με τον Περσικό Κόλπο, αποφεύγοντας το Βρετανικό Ναυτικό που κυριαρχούσε στις θάλασσες, αφού η Γερμανία είχε το πλεονέκτημα να είναι πολύ πιο κοντά στον Περσικό Κόλπο και την Κασπία Θάλασσα από τους Άγγλους.
Σήμερα στη θέση της Γερμανίας είναι η Κίνα, η οποία προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το γεωγραφικό της πλεονέκτημα προκειμένου να συνδεθεί στον Περσικό Κόλπο και την Κασπία Θάλασσα από την ξηρά, αποφεύγοντας το Αμερικανικό Ναυτικό. Λόγω βέβαια της τεχνολογικής εξέλιξης, η Κίνα δεν προσπαθεί να συνδεθεί σε αυτές τις περιοχές με σιδηροδρομικές γραμμές αλλά με αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Οι Κινέζοι έχουν ήδη συνδεθεί με την Κασπία Θάλασσα, μέσω ενός δικτύου αγωγών που τους συνδέει με το πλούσιο σε πετρέλαιο Καζακστάν, και με το πλούσιο σε φυσικό αέριο Τουρκμενιστάν ( κόκκινες γραμμές), και φιλοδοξούν να συνδεθούν με αγωγούς και με το πλούσιο και σε πετρέλαιο και σε φυσικό αέριο Ιράν στον Περσικό Κόλπο. Αυτό είναι που κάνει μάλιστα και το φτωχό σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο Αφγανιστάν σημαντικό, το ότι δηλαδή βρίσκεται ανάμεσα στην Κίνα και στο Ιράν, και σίγουρα αυτό έπαιξε ρόλο στην επέμβαση των Αμερικανών στο Αφγανιστάν.
Βλέπε επίσης ‘Κίνα-Ρωσία-Ιράν vs ΗΠΑ’, http://tinyurl.com/nu2bouz
Η Συμμαχία Αγγλίας-Γαλλίας-Ρωσίας
Μπροστά στον Γερμανικό κίνδυνο, οι Άγγλοι προσπάθησαν και κατάφεραν να κλείσουν τις όχι μικρές διαφορές που είχαν με τους Γάλλους και τους Ρώσους, ώστε να σχηματίσουν ένα συνασπισμό απέναντι στους Γερμανούς και στους συμμάχους τους.
Ο βασικότερος λόγος των συγκρούσεων ανάμεσα στους Γάλλους και στους Άγγλους ήταν οι αποικίες τους στην Αφρική.
Στον παρακάτω χάρτη μπορείτε να δείτε την Αφρική πριν ξεσπάσει ο Α Παγκόσμιος Πόλεμος το 1914. Μόνο δύο χώρες, η Λιβερία και η Αιθιοπία, δεν ήταν αποικίες ή προτεκτοράτα κάποιων Ευρωπαϊκών χωρών, και την μερίδα του λέοντος είχαν η Γαλλία (κίτρινο χρώμα) και η Αγγλία (κόκκινο χρώμα).
Θορυβημένοι λοιπόν οι Γάλλοι και οι Άγγλοι από την ραγδαία άνοδο της Γερμανίας και την επέκταση της προς τον Περσικό Κόλπο, έσπευσαν ξεκινώντας το 1904 να κλείσουν τις διαφορές τους με μία σειρά συμφωνιών, τις Entente Cordiale, όπως θα διαβάσετε στο παρακάτω Wikipedia link. (https://en.wikipedia.org/)
Όπως θα διαβάσετε στις δύο πρώτες παραγράφους του παραπάνω link, η Αγγλία και η Γαλλία έκλεισαν μία διαμάχη 1.000 χρόνων με αυτές τις συμφωνίες, κάνοντας αμοιβαίες υποχωρήσεις. Μεταξύ άλλων, με αυτές τις συμφωνίες οι Άγγλοι δέχθηκαν την κυριαρχία των Γάλλων στο Μαρόκο, το οποίο ήταν σημαντικό για τον έλεγχο του Πορθμού του Γιβραλτάρ, και οι Γάλλοι δέχθηκαν τον έλεγχο των Άγγλων στην Αίγυπτο, η οποία ήταν σημαντική για τον έλεγχο της Διώρυγας του Σουέζ (γραμμές 1 και 2 στην παρακάτω φωτογραφία).
Επίσης με την συμμαχία τους με τους Άγγλους και τους Ρώσους, οι Γάλλοι ήλπιζαν να πάρουν εκδίκηση από τους Γερμανούς για την ήττα τους το 1871, και να αποκτήσουν και πάλι την περιοχή της Αλσατίας και της Λωρραίνης που είχαν χάσει σε εκείνον τον πόλεμο. Η περιοχή της Αλσατίας και της Λωρραίνης ήταν πολύ πλούσια σε κάρβουνο και μεταλλεύματα. Το κάρβουνο ήταν για τον 19ο αιώνα ότι το πετρέλαιο για τον 20ο. Πράγματι, μετά την ήττα των Γερμανών το 1918, οι Γάλλοι πήραν πίσω αυτές τις περιοχές με το πλούσιο υπέδαφος.
Επίσης, με την Sykes-Picot Agreement, οι Άγγλοι και οι Ρώσοι υποσχέθηκαν να δώσουν στους Γάλλους ένα τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Μέση Ανατολή. Πιο συγκεκριμένα οι Άγγλοι θα έπαιρναν το πλούσιο σε πετρέλαιο Ιράκ, και οι Γάλλοι θα έπαιρναν την Συρία. Για την ακρίβεια δεν υπήρχε εκείνη την εποχή Ιράκ και Συρία. Ιράκ ονομάστηκε αργότερα η περιοχή που σύμφωνα με την Sykes-Picot Agreement θα πήγαινε στους Άγγλους, και Συρία ονομάστηκε αργότερα η περιοχή που σύμφωνα με την ίδια συμφωνία θα πήγαινε στους Γάλλους. Στον παρακάτω πρόχειρο χάρτη φαίνεται η Sykes-Picot Agreement.
Αυτός είναι και ο λόγος που οι στρατιώτες του ISIS (Islamic State of Iraq and Syria) ισχυρίζονται ότι σπάνε την Sykes-Picot Agreement ενώνοντας την Συρία και το Ιράκ. Για την Sykes-Picot Agreement βλέπε παρακάτω Wikipedia link. (https://en.wikipedia.org/)
Επίσης με την Anglo-Russian Entente το 1907, οι Άγγλοι και οι Ρώσοι έκλεισαν τις διαμάχες τους για τον έλεγχο του Ιράν, του Αφγανιστάν και του Θιβέτ στην Κεντρική Ασία, που ήταν διαμάχες αιώνων.(https://en.wikipedia.org)
Όπως θα διαβάσετε στο παραπάνω Wikipedia link, το 1907 οι Άγγλοι και οι Ρώσοι συμφώνησαν να μοιράσουν το Ιράν, το Αφγανιστάν και το Θιβέτ σε ζώνες επιρροής, ώστε να παύσουν οι μεταξύ τους διαμάχες. Αυτή η συμφωνία επέτρεπε στους Άγγλους και στους Ρώσους να σταματήσουν τον μεταξύ τους ανταγωνισμό και να αντιμετωπίσουν από κοινού τους Γερμανούς και τους Οθωμανούς που αποτελούσαν απειλή για τον έλεγχο του Περσικού Κόλπου και της Κασπίας Θάλασσας.
Οι Ρώσοι από την συμμαχία τους με τους Γάλλους και τους Άγγλους δεν ήθελαν απλά να προστατεύσουν την πλούσια σε πετρέλαιο περιοχή της Κασπίας Θάλασσας από την Οθωμανική και Γερμανική απειλή, αλλά ήλπιζαν σε περίπτωση νίκης να προσαρτήσουν στην Ρωσική Αυτοκρατορία την Κωνσταντινούπολη με τον Βόσπορο και τα Δαρδανέλια, που ελέγχονταν από τους Οθωμανούς, και που θα έβγαζαν το Ρωσικό Ναυτικό από την Μαύρη Θάλασσα στο Αιγαίο Πέλαγος και την Μεσόγειο Θάλασσα.
Όπως μπορείτε να διαβάσετε στο παρακάτω Wikipedia link, με την Constantinople Agreement, οι Άγγλοι, οι Ρώσοι και οι Γάλλοι συμφώνησαν ότι σε περίπτωση νίκης, ο έλεγχος της Κωνσταντινούπολης και των Στενών θα περνούσε στον έλεγχο των Ρώσων. (https://en.wikipedia.org/)
Τελικά όμως παρόλο που οι σύμμαχοι κέρδισαν τον πόλεμο, οι Ρώσσοι δεν πήραν την Κωνσταντινούπολη και τα Στενά, γιατί το 1917 η Ρωσία κατέρρευσε και αποχώρησε από τον πόλεμο, αφού εισήλθε σε έναν σκληρό εμφύλιο ανάμεσα στους Κομμουνιστές και στους Τσαρικούς.
Με την Anglo-Russian Entente το 1907, μοιράζοντας το Ιράν σε ζώνες επιρροής, οι Άγγλοι θα είχαν τον έλεγχο του Περσικού Κόλπου και οι Ρώσοι της Κασπίας Θάλασσας. Όπως βλέπετε στον παρακάτω χάρτη, το Ιράν είναι η περιοχή ανάμεσα στον Περσικό Κόλπο και την Κασπία Θάλασσα. Μία περιοχή πολύ πλούσια και η ίδια σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο, αφού το Ιράν είναι η 2η και 4η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο σε αποθέματα φυσικού αερίου και πετρελαίου αντίστοιχα. Εκείνη την εποχή ωστόσο το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής πετρελαίου προερχόταν από τον Ιράκ και το Μπακού, αφού μόλις το 1908 είχε ανακαλυφθεί πετρέλαιο στο Ιράν.
Οι συμμαχίες ανάμεσα στις Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία, δημιούργησαν μία συμμαχία που περικύκλωνε την Γερμανία και τους συμμάχους της.
Ο Ρόλος των Βαλκανίων στον Πρώτο Παγκόσμιο Πετρελαϊκό Πόλεμο
Ένας από τους λόγους που υπήρχε τόσο μεγάλη ένταση στα Βαλκάνια πριν την εκδήλωση του Α Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν ότι τα Βαλκάνια συνέδεαν την Γερμανία με την Οθωμανική Αυτοκρατορία και τον Περσικό Κόλπο μέσω της συμμάχου της Γερμανίας, της Αυτοκρατορίας της Αυστροουγγαρίας.
Ο παρακάτω χάρτης εμφανίζει τα Βαλκάνια πριν τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913.
Όπως φαίνεται από τον παραπάνω χάρτη, πριν από τους Βαλκανικούς Πολέμους το 1912-1913, δεν υπήρχε κάτι που να εμποδίζει την Γερμανία να συνδεθεί σιδηροδρομικά με τον Περσικό Κόλπο μέσω των συμμάχων της (Γερμανία-Αυστροουγγαρία-Οθωμανική Αυτοκρατορία-Περσικός Κόλπος).
Με τους Βαλκανικούς Πολέμους όμως, η Ελλάδα, η Σερβία, και η Βουλγαρία, προσάρτησαν στα εδάφη τους όλα σχεδόν τα Ευρωπαϊκά εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Όπως φαίνεται στον παρακάτω χάρτη, η Ελλάδα, η Σερβία και η Ρουμανία, χώρες που ήταν στον πλευρό των συμμάχων στον ΑΠΠ, σχημάτισαν ένα τείχος ανάμεσα στην Αυστροουγγαρία και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, καθιστώντας μία σιδηροδρομική σύνδεση της Γερμανίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αδύνατη. Η Βουλγαρία τελικά ήταν στο πλευρό της Γερμανίας στον ΑΠΠ.
Δεν είναι επομένως τυχαίο ότι ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος ξεκίνησε στις 28 Ιουλίου 1914 με την Αυστροουγγαρία να κηρύσσει τον πόλεμο στην Σερβία, αφού η Baghdad Railway, η σιδηροδρομική γραμμή που θα ένωνε την Γερμανία με τον Περσικό Κόλπο θα περνούσε από εδάφη που μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους πέρασαν στον έλεγχο της Σερβίας. Ο παρακάτω χάρτης εμφανίζει τα Βαλκάνια σήμερα.
Δεν είναι επίσης σύμπτωση ότι οι Βαλκανικοί Πόλεμοι ξέσπασαν το 1912-1913, και ο Α' Παγκόσμιος Πετρελαϊκός Πόλεμος το 1914.
Όταν λέω ότι ο πόλεμος στα Βαλκάνια δεν ήταν τυχαίος, δεν εννοώ ότι η Ελλάδα, η Σερβία και η Βουλγαρία επιτέθηκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία προκειμένου να εμποδίσουν την σύνδεση της Γερμανίας με τον Περσικό Κόλπο. Οι χώρες αυτές πράγματι ήθελαν τα Ευρωπαϊκά εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, βοηθήθηκαν από τις μεγάλες δυνάμεις που ήθελαν να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα, και τα Οθωμανικά εδάφη ήταν απλά η ανταμοιβή τους.
Όπως θα διαβάσετε στο τμήμα ‘Reactions Among the Great Powers During the Wars’ του παρακάτω Wikipedia link, η Γερμανία ήταν ήδη πάρα πολύ αναμεμιγμένη με τα εσωτερικά θέματα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και αντίθετη σε οποιαδήποτε επίθεση εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά επειδή ήταν φανερό ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν θα μπορούσε να κρατήσει για πολύ τα Ευρωπαϊκά εδάφη της από την Ελλάδα, την Σερβία και την Βουλγαρία, η Γερμανία υποστήριζε και την Βουλγαρία από το αντίπαλο στρατόπεδο, την Balkan League όπως λεγόταν ο συνασπισμός Ελλάδας, Σερβίας, Βουλγαρίας. Πράγματι η Βουλγαρία όταν ξέσπασε ο πόλεμος ήταν στο στρατόπεδο της Γερμανίας. {https://en.wikipedia.org/}
Στο ίδιο Wikipedia link, θα διαβάσετε ότι η Ρωσία ήταν ο βασικός υποκινητής των Βαλκανικών χωρών εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, κάτι απόλυτα φυσιολογικό αν λάβουμε υπόψη μας ότι η Ρωσία ήθελε να σταματήσει την επέλαση των Γερμανών προς την Κασπία, και επίσης να αποκτήσει τον έλεγχο της Κωνσταντινούπολης και των Στενών, προκειμένου να εξασφαλίσει απρόσκοπτη πρόσβαση στη Μεσόγειο για το Ρωσικό Ναυτικό.
Στο ίδιο link θα διαβάσετε ότι η Αυστροουγγαρία δεν ήθελε την επέκταση στα Βαλκάνια των χωρών της Balkan League, ενώ η Αγγλία παρόλο που υποστήριζε συνήθως την Οθωμανική Αυτοκρατορία, επιθυμούσε την προέλαση των χωρών της Balkan League. Για την Γαλλία το link λέει ότι είχε ενημερώσει την σύμμαχο της Ρωσία ότι δεν θα μπορούσε να βοηθήσει σε περίπτωση σύρραξης. Αυτά λέει η Wikipedia για τις αντιδράσεις των μεγάλων δυνάμεων στους Βαλκανικούς Πολέμους.
Οι αντιδράσεις της Γερμανίας και της Ρωσίας είναι ακριβώς αυτές που θα περίμενε κανείς σύμφωνα με τις γεωπολιτικές τους επιδιώξεις. Η περίπτωση της Αγγλίας ήταν λίγο πιο σύνθετη. Οι Άγγλοι από την μία πλευρά ανησυχούσαν για την επέλαση των Γερμανών στην Μέση Ανατολή και την Ινδία, και από την άλλη ανησυχούσαν για την επέλαση των Ρώσων μέσω του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων στην Μεσόγειο, που θα ήταν απειλή για την διώρυγα του Σουέζ, και τον θαλάσσιο διάδρομο που ένωνε την Μεσόγειο με τον Ινδικό Ωκεανό και την Ινδία.
Ο παρακάτω χάρτης εμφανίζει το δίλλημα που αντιμετώπιζε η Αγγλία. Οι μωβ γραμμές απεικονίζουν τον κίνδυνο της Γερμανικής επέλασης προς τον Περσικό Κόλπο και την Ινδία, και οι κόκκινες γραμμές απεικονίζουν τον κίνδυνο της Ρωσικής επέλασης προς την διώρυγα του Σουέζ και την Αίγυπτο.
Οι Άγγλοι θεωρούσαν την παραπαίουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία ως μικρότερη απειλή από το Ρωσικό Ναυτικό στην Μεσόγειο, και κατά συνέπεια προτιμούσαν τον έλεγχο της Κωνσταντινούπολης και των Στενών από τους Οθωμανούς. Μπροστά όμως στον Γερμανικό κίνδυνο αναγκάστηκαν να αποδεχθούν τον Ρωσικό έλεγχο της Κωνσταντινούπολης σε περίπτωση νίκης. Όπως ήδη είπα, με την Constantinople Agreement, η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία συμφώνησαν στον Ρωσικό έλεγχο της Πόλης και των Στενών σε περίπτωση νίκης.
Ένας παράγοντας που βοήθησε τους Άγγλους να ξεπεράσουν τις ανησυχίες τους για τους Ρώσους, ήταν ότι γύρω στο 1880 είχαν πάρει τον έλεγχο της Αιγύπτου και της Διώρυγας του Σουέζ, και ένοιωθαν πιο σίγουροι ότι θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν μία Ρωσική επέκταση στην Μεσόγειο.
Πριν κλείσω το τμήμα για τα Βαλκάνια, θέλω να προσθέσω ότι το τείχος που δημιουργούσαν εναντίον της Γερμανίας και της Baghdad Railway η Ελλάδα και η Σερβία το 1914, το οποίο δεν επέτρεπε την σιδηροδρομική σύνδεση της Γερμανίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ήταν στην θέση του 80 περίπου χρόνια μετά, όταν οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι ήθελαν να περάσουν ένα δίκτυο αγωγών, τον AMBO (Albanian Macedonian Bulgarian Oil Corporation) Pipeline, που θα ένωνε ενεργειακά το Μπακού του Αζερμπαϊτζάν με την Αδριατική Θάλασσα και την Ιταλία.
Το τείχος αυτό έσπασε με την ανεξαρτητοποίηση των Σκοπίων το 1991, και την επίθεση του ΝΑΤΟ στην Σερβία το 1998, που οδήγησε στην αυτονόμηση του Κοσόβου, όπως έλεγα σε ένα κείμενο που είχα ανεβάσει παλιότερα.
Βλέπε επίσης ‘Οι 3 Πόλεμοι για τον Αγωγό Baku-Ceyhan’ http://tinyurl.com/q95hsra
Ο Αραβικός Εθνικισμός
Προκειμένου να εμποδίσουν την ένωση Γερμανίας-Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στα Βαλκάνια, οι σύμμαχοι όπως είπα ξεσήκωσαν τις χώρες της Balkan League, Ελλάδα, Σερβία, Βουλγαρία, με την Ρωσία να έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο λόγω της δεσπόζουσας παρουσίας της στην περιοχή. Ταυτόχρονα, οι Άγγλοι οργάνωσαν και ξεσήκωσαν τους Άραβες εναντίον των Οθωμανών, προκειμένου να τους απωθήσουν από τον Ιράκ και την Συρία και να τους αποκόψουν από τον Περσικό Κόλπο.
Οι σύμμαχοι επομένως χρησιμοποίησαν και τον Βαλκανικό και τον Αραβικό εθνικισμό στα Βαλκάνια και στον Περσικό Κόλπο αντίστοιχα, προκειμένου να εμποδίσουν την κάθοδο των Γερμανών στον Περσικό Κόλπο και στην Κασπία Θάλασσα, και πράγματι κατάφεραν να μπλοκάρουν την ένωση Γερμανίας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στα Βαλκάνια (μαύρη γραμμή), και να αποκόψουν τους Οθωμανούς από τον Περσικό Κόλπο (κόκκινη γραμμή).
Ο Παράγοντας Πετρέλαιο στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο
Από τα παραπάνω νομίζω προκύπτει ότι η βασική αιτία του Α Παγκοσμίου Πολέμου ήταν η επιθυμία των Γερμανών να επεκταθούν μέσω της Αυστροουγγαρίας, της Βουλγαρίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον Περσικό Κόλπο, κάτι που αποτελούσε απειλή για τα συμφέροντα των Άγγλων και των Ρώσων στην περιοχή.
Φυσικά δεν είναι σύμπτωση ότι λίγο πριν το ξέσπασμα του Α Παγκοσμίου Πετρελαϊκού Πολέμου οι πετρελαιοκινητήρες άρχισαν να αντικαθιστούν τους κινητήρες που δούλευαν με κάρβουνο, κάτι που αύξησε δραματικά την γεωπολιτική σημασία των πλούσιων σε πετρέλαιο περιοχών, καθώς και η Αγγλία και η Γερμανία ήταν πολύ πλούσιες σε κάρβουνο αλλά πολύ φτωχές σε πετρέλαιο.
Στο τμήμα ‘Lord of the Admiralty’ του παρακάτω Wikipedia link, θα διαβάσετε ότι ως επικεφαλής του Βρετανικού Ναυτικού το 1911, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ έδωσε εντολή να αντικατασταθούν οι κινητέρες των πλοίων, ώστε τα πλοία να κινούνται με πετρέλαιο και όχι με κάρβουνο, ώστε να εξασφαλίσουν μεγαλύτερη ταχύτητα, αλλά και να σταματήσει ο καπνός να προδίδει την θέση τους. Σύντομα η χρησιμοποίηση των πετρελαιοκινητήρων έγινε ο κανόνας, και ο 20ος αιώνας έγινε ο αιώνας του πετρελαίου. {https://en.wikipedia.org/}
Ο σημαντικός ρόλος του πετρελαίου φαίνεται και από το εξής. Ενώ οι Άγγλοι με τους Ρώσους και τους Γάλλους είχαν διαμάχες αιώνων για τις αποικίες τους, μόλις οι Γερμανοί απείλησαν να έρθουν σε απόσταση βολής από το πετρέλαιο του Περσικού και της Κασπίας, τα άφησαν όλα στην άκρη, και συμμάχησαν εναντίον των Γερμανών, ο καθένας για τους δικούς του λόγους φυσικά.
Ένας λόγος που κατάφεραν οι Άγγλοι να τα βρουν με τους Ρώσους, ήταν ότι οι Ρώσοι δεν είχαν τόσο μεγάλη ανάγκη των Περσικό Κόλπο, λόγω των πλούσιων κοιτασμάτων πετρελαίου της Κασπίας που είχαν στον έλεγχο τους. Κατάφεραν λοιπόν να έρθουν σε μία συμφωνία με τους Άγγλους ώστε να αντιμετωπίσουν από κοινού τους Γερμανούς και τους Οθωμανούς, που φάνταζαν απειλητικοί και για την περιοχή του Περσικού Κόλπου και για την περιοχή της Κασπίας Θάλασσας. Γι’αυτό και συμφώνησαν να μοιράσουν σε σφαίρες επιρροής το Ιράν (την Περσία), που είναι η περιοχή ανάμεσα στον Περσικό Κόλπο και στην Κασπία Θάλασσα, όταν αποφάσισαν ότι ήθελαν να αντιμετωπίσουν από κοινού τους Γερμανούς.
Η Σιδηροδρομική Γραμμή Βερολίνου-Βαγδάτης
Επειδή η σημασία της Σιδηροδρομικής Γραμμής Βερολίνου-Βαγδάτης (Baghdad Railway) για την εκδήλωση του ΑΠΠ είναι αδιαμφισβήτητη, θέλω να αναφέρω κάποια επιπλέον πράγματα γι’ αυτήν. Αυτή η σιδηροδρομική γραμμή θα συνέδεε το Βερολίνο με την Βαγδάτη αρχικά, και στην συνέχεια με την Μπάσρα του σημερινού Ιράκ στον Περσικό Κόλπο, όπως βλέπετε στις παρακάτω πρόχειρες κόκκινες γραμμές.
Όπως είπα το σχέδιο ήταν η γραμμή να επεκταθεί στην Μπάσρα του Ιράκ. Το Ιράκ είναι η γνωστή Μεσοποταμία, και η περιοχή πήρε το όνομα της επειδή βρίσκεται ανάμεσα στους ποταμούς Τίγρη και Ευφράτη, που εκβάλλουν στον Περσικό Κόλπο.
Παρόλο που η Baghdad Railway θα χρησιμοποιούσε εδάφη που σήμερα είναι Γερμανία-Τσεχία-Αυστρία-Ουγγαρία-Σερβία-Βουλγαρία-Τουρκία-Συρία-Ιράκ, οι παραπάνω κόκκινες γραμμές στους χάρτες δεν είναι ακριβείς.
Κάποιοι λένε ότι αυτή η σιδηροδρομική γραμμή ήταν η αιτία που ξέσπασε ο Α Παγκόσμιος Πόλεμος, επειδή θα συνέδεε την Γερμανία με τον Περσικό Κόλπο, και θα την έφερνε και πολύ κοντά στην Κασπία. Άλλοι ισχυρίζονται ότι ήταν ένας μόνο από τους λόγους. Έχω την αίσθηση ότι δεν είναι το θέμα η σιδηροδρομική γραμμή αυτή καθαυτή, αλλά η προσπάθεια της Γερμανίας να αποκτήσει πρόσβαση στον Περσικό Κόλπο.
Το αν η Γερμανία θα το επιχειρούσε με την Baghdad Railway ή με κάποιον άλλο τρόπο είναι νομίζω δευτερευούσης σημασίας. Επειδή όμως όπως και να έχει η σημασία αυτής της γραμμής είναι αδιαμφισβήτητη, θα αναφέρω μερικά αποσπάσματα από την Wikipedia για να το καταδείξω.
Όπως θα διαβάσετε στην πρώτη παράγραφο του παρακάτω link της Wikipedia, η κατασκευή της Baghdad Railway ξεκίνησε το 1903 και ολοκληρώθηκε το 1940, και σαν στόχο είχε την σύνδεση της Γερμανικής Αυτοκρατορίας με τον Περσικό Κόλπο, στον οποίο οι Γερμανοί ήθελαν να αποκτήσουν ένα λιμάνι. Η κατασκευή της γραμμής λοιπόν άρχισε το 1903, και η συμμαχία Αγγλίας-Γαλλίας και Αγγλίας-Ρωσίας έλαβαν χώρα το 1904 και 1907 αντίστοιχα. {https://en.wikipedia.org}
Στο τέλος της 3ης παραγράφου του παρακάτω Wikipedia link, θα διαβάσετε ότι οι Γερμανοί είχαν κατορθώσει να αγοράσουν κοιτάσματα πετρελαίου στο σημερινό Ιράκ (τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία), και με μία γραμμή ως την Μπάσρα, θα μπορούσαν να αποφεύγουν την Διώρυγα του Σούεζ που ήταν υπό Αγγλικό έλεγχο. {https://en.wikipedia.org/}
Γράφει συγκεκριμένα η Wikipedia:
“The Germans gained access to and ownership of oil fields in Iraq, and with a line to the port of Basra would have gained better access to the eastern parts of the German colonial empire, by avoiding the Suez Canal”.
Στην αρχή της 4ης παραγράφου του παραπάνω link θα διαβάσετε ότι αυτή η σιδηροδρομική γραμμή είχε γίνει αντικείμενο διεθνών εντάσεων στα χρόνια που προηγήθηκαν του Α Παγκοσμίου Πολέμου.
Λέει συγκεκριμένα η Wikipedia:
“The railway became a source of international disputes during the years immediately preceding World War”.
Επίσης στην πρώτη παράγραφο του τμήματος “Overview” του παρακάτω link, η Wikipedia αναφέρει ότι αν είχε κατασκευαστεί νωρίτερα αυτή η σιδηροδρομική γραμμή, η Γερμανία θα μπορούσε να πουλάει τα προϊόντα της στην Ασία και ταυτόχρονα να προμηθεύεται πετρέλαιο από τον Περσικό Κόλπο, αποφεύγοντας το Βρετανικό Ναυτικό που κυριαρχούσε στις θάλασσες. Η γραμμή επομένως θα είχε δύο σκοπούς προσθέτω εγώ. Πρώτον να τροφοδοτεί την Γερμανική βιομηχανία και τον Γερμανικό στρατό με πετρέλαιο, και στη συνέχεια να στέλνει τα Γερμανικά προϊόντα στην Μέση Ανατολή, και από τον Περσικό Κόλπο να τα εξάγει και στην υπόλοιπη Ασία. {https://en.wikipedia.org/}
Στην 2η παράγραφο του ίδιου link, η Wikipedia λέει ότι η σιδηροδρομική αυτή γραμμή απειλούσε και την Ρωσία, αφού η γραμμή αυτή έφερνε την Γερμανική Αυτοκρατορία κοντά στον Καύκασο.
Ο Καύκασος είναι η οροσειρά που ενώνει την Κασπία με την Μαύρη Θάλασσα. {https://en.wikipedia.org}
Επίσης στην αρχή της 4ης παραγράφου του παρακάτω link η Wikipedia αναφέρεται ότι ήδη από το 1871 οι γεωλόγοι είχαν ανακαλύψει την ύπαρξη πλούσιων και υψηλής ποιότητας κοιτασμάτων πετρελαίου στην Μεσοποταμία, την περιοχή του σημερινού Ιράκ, που ήταν τότε έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορείας. Έλεγαν επίσης λέει η Wikipedia οι γεωλόγοι, ότι ήταν δύσκολη η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων λόγω των φτωχών συγκοινωνιακών δικτύων της περιοχής {https://en.wikipedia.org/}
Επίσης στην προτελευταία παράγραφο του τμήματος “The Baghdad Concession” του παρακάτω link, αναφέρεται ότι μετά το 1903 υπήρχε ανησυχία στην Γαλλία, την Ρωσία και την Βρετανία για τις επιπτώσεις της σιδηροδρομικής γραμμής Βερολίνου-Βαγδάτης, αφού θα διευκόλυνε την επικοινωνία της Γερμανίας με τις αποικίες της στην Αφρική (σημερινή Ρουάντα, Μπουρούντι, Τανζανία και Ναμίμπια), και θα ενδυνάμωνε τις σχέσεις της Γερμανικής Αυτοκρατορίας με την Οθωμανική Αυτοκρατορία ανατρέποντας την ισορροπία των δυνάμεων. (http://en.wikipedia.org)
Στην πρώτη γραμμή του τμήματος “After the War” του παραπάνω Wikipedia link, αναφέρεται ότι μετά το τέλος του πολέμου, με την υπογραφή της Συνθήκης των Βερσαλλιών, αφαιρέθηκαν από την Γερμανία όλα τα δικαιώματα που είχε επί της Baghdad Railway (η Deutsche Bank ήταν ένας βασικός μέτοχος). (http://en.wikipedia)
Στην τελευταία γραμμή της 3ης παραγράφου του παρακάτω Wikipedia link, αναφέρεται ότι υπήρχαν διαπραγματεύσεις ανάμεσα στους Γερμανούς και τους Άγγλους λίγο πριν ξεσπάσει ο Α Παγκόσμιος Πόλεμος, και είχαν συμφωνήσει να υπάρχουν κάποιοι Άγγλοι στο διοικητικό συμβούλιο, ώστε να διασφαλιστεί ότι δεν θα έφτανε η σιδηροδρομική γραμμή μέχρι τον Περσικό Κόλπο.
Και σαν να μην ήταν αρκετή η ένταση που δημιουργούσε το πετρέλαιο του Μπακού και του Ιράκ, το 1908 ανακαλύφθηκε πετρέλαιο και στο Ιράν όπως μπορείτε να διαβάσετε στο παρακάτω Wikipedia link. (en.wikipedia)
Το ότι δεν έχω ασχοληθεί καθόλου με την βασίλισσα του πετρελαίου την Σαουδική Αραβία, οφείλεται στο ότι τα πρώτα κοιτάσματα στην Σαουδική Αραβία ανακαλύφθηκαν το 1938. Όπως βλέπετε στον παρακάτω χάρτη, στις αρχές του Α Παγκοσμίου Πετρελαϊκού Πολέμου, το εσωτερικό της Αραβικής Χερσονήσου (Σαουδική Αραβία σήμερα), δεν ελεγχόταν από καμία μεγάλη δύναμη, γιατί δεν είχε ακόμη ανακαλυφθεί πετρέλαιο στις ερήμους της Αραβικής Χερσονήσου.
Οι Άγγλοι και οι Οθωμανοί ήλεγχαν μόνο τις εξωτερικές πλευρές της Αραβικής Χερσονήσου, ώστε να έχουν τον έλεγχο των θαλάσσιων διαδρόμων. Όπως μπορείτε να διαβάσετε στο παρακάτω Wikipedia link, η επικρατούσα άποψη ήταν ότι δεν υπήρχε πετρέλαιο στην περιοχή.
(https://en.wikipedia.org)
Στο τμήμα ‘Discovery of Oil’ του παρακάτω Wikipedia link θα διαβάσετε ότι το πρώτο κοίτασμα στην Σαουδική Αραβία ανακαλύφθηκε το 1938.(en.wikipedia.org)
******************************
Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πετρελαϊκός Πόλεμος 1939-1945
Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πετρελαϊκός Πόλεμος δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ένα γεγονός ανεξάρτητο από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πετρελαϊκό Πόλεμο. Μετά την νίκη τους, οι σύμμαχοι επέβαλλαν εξοντωτικούς όρους στην Γερμανία. Όπως ήταν αναμενόμενο, μόλις η Γερμανία ξαναβρήκε τις δυνάμεις της ‘χτύπησε’.
Ο ΒΠΠ δεν είναι το θέμα αυτού του κειμένου, αλλά θέλω να αναφέρω μία από τις μάχες που σε μεγάλο βαθμό έκριναν την έκβαση του, την Μάχη του Στάλινγκραντ (μπλε κύκλος στον χάρτη).
Το Στάλινγκραντ μετονομάστηκε αργότερα σε Βόλγκογκραντ.
Όπως μπορείτε να δείτε στον χάρτη, αν ο Χίτλερ δεν είχε ηττηθεί στην Μάχη του Στάλινγκραντ, θα είχε προχωρήσει και θα είχε βάλει στο χέρι το πετρέλαιο του Μπακού, εξασφαλίζοντας την πολυπόθητη γι’ αυτόν αυτονομία της Βέρμαχτ σε πετρέλαιο. Εκείνη την εποχή ήταν σύνηθες να ξεμένουν οι στρατοί από καύσιμα.
Με το πετρέλαιο του Μπακού, ο Χίτλερ θα μπορούσε να εξαπολύσει μία επίθεση κατά των Άγγλων στον Περσικό Κόλπο, και αν αποκτούσε τον έλεγχο της Κασπίας και του Περσικού Κόλπου, ο πόλεμος στην Ευρώπη και στην Αφρική θα είχε τελειώσει. Έχασε όμως από τους Σοβιετικούς στο Στάλινγκραντ, και ο έλεγχος της Κασπίας και του Περσικού παρέμεινε υπό τον έλεγχο των Συμμάχων.
Το πετρέλαιο ήταν άλλωστε και ο λόγος που ο Χίτλερ στράφηκε εναντίον των συμμάχων του των Ρώσων το 1941, οι οποίοι όπως θα διαβάσετε στο τμήμα ‘Later Events and Total Trade’ του παρακάτω Wikipedia link, για την περίοδο 1940-1941, μέχρι την στιγμή που ο Χίτλερ έσπασε τις συμφωνίες τους και τους επιτέθηκε, είχαν προμηθεύσει τον Χίτλερ με 900.000 τόνους πετρελαίου. (https://en.wikipedia.)
Στο τέλος της πρώτης παραγράφου του ίδιου link, θα διαβάσετε ότι οι Κομμουνιστές είχαν τηρήσει τις συμφωνίες τους με τους Ναζί στο ακέραιο μέχρι την στιγμή που ο Χίτλερ στράφηκε εναντίον τους. Λέει συγκεκριμένα η Wikipedia:
“The Soviets fulfilled their obligations to the letter right up until the invasion, wanting to avoid provoking Germany. All these agreements were terminated when Germany invaded the Soviet Union in June 1941, in violation of the treaties between the two countries.”
Το πρόβλημα ήταν ότι το πετρέλαιο με το οποίο προμήθευαν οι Κομμουνιστές τον Χίτλερ δεν ήταν αρκετό για έναν στρατό που πολεμούσε σε όλο τον κόσμο, και ο Χίτλερ θεώρησε ότι δεν είχε άλλη επιλογή από το να επιτεθεί στην Ρωσία και να αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο του πετρελαίου της.
Στην δεύτερη παράγραφο του παρακάτω link της encyclopedia.com, θα διαβάσετε για την οικονομική συμφωνία ανάμεσα στους Ναζί και στους Κομμουνιστές, που υπογράφτηκε στις 20 Αυγούστου 1939 από τους Karl Schnurre και Yevgeny Babarin, σύμφωνα με την οποία οι Κομμουνιστές θα τροφοδοτούσαν τους Ναζί με πρώτες ύλες (πετρέλαιο, σίδηρο κτλ), και οι Ναζί θα προμήθευαν τους Κομμουνιστές με Γερμανικά βιομηχανικά προϊόντα. (http://www.encyclopedia)
Για το πως οι Κομμουνιστές τροφοδοτούσαν την Ναζιστική πολεμική μηχανή μέχρι την στιγμή που ο Χίτλερ επιτέθηκε στην Ρωσία, μπορείτε να διαβάσετε και στο παρακάτω link του Μαρξιστικού site (marxist.org) : (marxists.org)
Στην 5η παράγραφο του παρακάτω άρθρου του Βρετανικού Guardian, μπορείτε να διαβάσετε ότι η συμφωνία των Γερμανών με τους Σοβιετικούς εκτεινόταν και στον οικονομικό τομέα, με την Γερμανία να έχει αναλάβει να προμηθεύει την Ρωσία με στρατιωτικό υλικό, και την Ρωσία να προμηθεύει την Γερμανία με πρώτες ύλες όπως πετρέλαιο (theguardian.com)
Για την σημασία της οικονομικής συμφωνίας ανάμεσα στους Ναζί και στους Κομμουνιστές μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο του ιστορικού Heinrich Schwendemann στην παρακάτω διεύθυνση, με τίτλο ‘German-Soviet Economic Relations at the Time of the Hitler-Stalin Pact 1939-1941’: (www.persee.fr)
*****************************
Ομοιότητες του Α Παγκοσμίου Πετρελαϊκού Πολέμου με τους Πετρελαϊκούς Πολέμους του 2014
Σήμερα, 100 χρόνια μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πετρελαϊκό Πόλεμο του 1914, παρατηρούμε τους πετρελαϊκούς πολέμους στην Συρία και στο Ιράκ, στην Λιβύη και στην Ουκρανία, και βλέπουμε ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει. Οι πόλεμοι στην Ουκρανία, στην Συρία, στο Ιράκ, και στην Λιβύη, είναι οι πρώτες φλόγες του Τρίτου Παγκοσμίου Πετρελαϊκού Πολέμου, που όλοι φυσικά ελπίζουν ότι δεν θα εξελιχθούν σε μία μεγάλη πυρκαγιά όπως συνέβη στους Παγκοσμίους Πετρελαϊκούς Πολέμους του παρελθόντος.
Εφόσον όμως οι πόλεμοι έχουν ήδη εκδηλωθεί σε τρεις ηπείρους, Λιβύη στην Αφρική, Ουκρανία στην Ευρώπη, και Συρία-Ιράκ στην Ασία, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ήδη πρόκειται ήδη για έναν μικρό παγκόσμιο πετρελαϊκό πόλεμο.
Η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Κασπία Θάλασσα και στον Περσικό Κόλπο είναι ακριβώς η ίδια με αυτήν που επικρατούσε το 1914, πριν από 100 χρόνια. Η διαφορά είναι ότι τους Άγγλους έχουν αντικαταστήσει οι Αμερικάνοι, και τους Γερμανούς έχουν αντικαταστήσει οι Κινέζοι. Στον ΑΠΠ, ήταν το Βρετανικό Ναυτικό που κυριαρχούσε στις θάλασσες, και ήταν η Γερμανία που προσπαθούσε να εκμεταλλευτεί το γεωγραφικό της πλεονέκτημα προκειμένου να συνδεθεί σιδηροδρομικά, μέσω της Baghdad Railway (μαύρη γραμμή), με τον Περσικό Κόλπο, αποφεύγοντας το Βρετανικό Ναυτικό που κυριαρχούσε στις θάλασσες, αφού η Γερμανία είχε το πλεονέκτημα να είναι πολύ πιο κοντά στον Περσικό Κόλπο και την Κασπία Θάλασσα από τους Άγγλους.
Σήμερα στη θέση της Γερμανίας είναι η Κίνα, η οποία προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το γεωγραφικό της πλεονέκτημα προκειμένου να συνδεθεί στον Περσικό Κόλπο και την Κασπία Θάλασσα από την ξηρά, αποφεύγοντας το Αμερικανικό Ναυτικό. Λόγω βέβαια της τεχνολογικής εξέλιξης, η Κίνα δεν προσπαθεί να συνδεθεί σε αυτές τις περιοχές με σιδηροδρομικές γραμμές αλλά με αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Οι Κινέζοι έχουν ήδη συνδεθεί με την Κασπία Θάλασσα, μέσω ενός δικτύου αγωγών που τους συνδέει με το πλούσιο σε πετρέλαιο Καζακστάν, και με το πλούσιο σε φυσικό αέριο Τουρκμενιστάν ( κόκκινες γραμμές), και φιλοδοξούν να συνδεθούν με αγωγούς και με το πλούσιο και σε πετρέλαιο και σε φυσικό αέριο Ιράν στον Περσικό Κόλπο. Αυτό είναι που κάνει μάλιστα και το φτωχό σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο Αφγανιστάν σημαντικό, το ότι δηλαδή βρίσκεται ανάμεσα στην Κίνα και στο Ιράν, και σίγουρα αυτό έπαιξε ρόλο στην επέμβαση των Αμερικανών στο Αφγανιστάν.
Βλέπε επίσης ‘Κίνα-Ρωσία-Ιράν vs ΗΠΑ’, http://tinyurl.com/nu2bouz
και ‘Γιατί Έγινε ο Πόλεμος στο Αφγανιστάν’, http://tinyurl.com/ovfe9xt
Η άλλη ομοιότητα ανάμεσα στον πόλεμο του 1914 και στους πολέμους του 2014, είναι η Baghdad Railway τότε, και οι αγωγοί φυσικού αερίου Κατάρ-Τουρκίας και Ιράν-Συρίας τώρα. Το 1914 η Γερμανία ήθελε να κατασκευάσει την Baghdad Railway προκειμένου να συνδεθεί με τον Περσικό Κόλπο, ώστε να έχει πρόσβαση στο πετρέλαιο (μαύρη γραμμή στον παρακάτω χάρτη), αλλά η Ελλάδα και η Σερβία σχημάτιζαν ένα τείχος μπροστά της. Ή για να είμαι πιο ακριβής, δεν την εμπόδιζε τίποτα μέχρι το 1912, οπότε και ξέσπασαν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, και η Ελλάδα με την Σερβία απορρόφησαν τα Οθωμανικά εδάφη και ύψωσαν ένα τείχος μπροστά της.
Αντίστοιχα το 2011, το Σιιτικό Ιράν ήθελε να συνδεθεί με αγωγούς φυσικού αερίου και πετρελαίου με τους Σιίτες του Ιράκ και της Συρίας (πράσινη γραμμή), προκειμένου να φτάνει το φυσικό του αέριο και πετρέλαιο στην Μεσόγειο Θάλασσα. Τίποτα δεν εμπόδιζε το Ιράν, μέχρι που ξέσπασε ο χρηματοδοτούμενος από το Κατάρ, την Σαουδική Αραβία και την Τουρκία πόλεμος στο Ιράκ και στην Συρία, και υψώθηκαν μπροστά στο Ιράν οι Σουνίτες Τζιχαντιστές του ISIS.
Βλέπε επίσης ‘Ο Πόλεμος των ΗΠΑ και της Ρωσίας στην Ασία’,
http://tinyurl.com/o8z7jty
Επίσης το Κατάρ και η Τουρκία ήθελαν να κατασκευαστεί ένας αγωγός που θα μετέφερε φυσικό αέριο του Κατάρ στην Τουρκία, και από κει στην Ευρώπη (κόκκινη γραμμή), μέσω του Ιράκ και της Συρίας, αλλά υψώνονταν μπροστά τους ένα Σιιτικό τείχος από το Ιράκ και την Συρία, οπότε και ξέσπασε ο πόλεμος στο Ιράκ και στην Συρία όπως ήδη είπα.
Βλέπουμε λοιπόν ότι η κατάσταση είναι σχεδόν η ίδια με το 1914. Το 1914 τίποτα δεν μπλόκαρε την Baghdad Railway να φτάσει στον Περσικό Κόλπο, και μέσω των Βαλκανικών Πολέμων η Ελλάδα και η Σερβία υψώθηκαν μπροστά στην Baghdad Railway, και η Αυστροουγγαρία κήρυξε τον πόλεμο στην Σερβία. Το 2014 τίποτα δεν εμπόδιζε το Σιιτικό Ιράν να κατασκευάσει αγωγούς που θα το ένωναν με την Μεσόγειο μέσω των Σιιτικών Ιράκ και Συρίας, και ξέσπασαν οι πόλεμοι στο Ιράκ και στην Συρία και υψώθηκε ένα τείχος Τζιχαντιστών μπροστά στο Ιράν.
Η ιστορία είναι η ίδια και για την Ρωσία επίσης. Καθ’ όλη την διάρκεια του 20ου αιώνα, οι Ρώσοι ήλεγχαν τις πλούσιες σε πετρέλαιο χώρες της Κασπίας Θάλασσας. Αυτή ήταν η κατάσταση και στην τσαρική και στην κομμουνιστική Ρωσία.
Όπως μπορείτε να δείτε στον παραπάνω χάρτη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, οι Ρώσοι Κομμουνιστές είχαν προσαρτήσει στην Σοβιετική Ένωση και τις περιοχές της Κασπίας, αφού το πετρέλαιο τους ήταν πάρα πολύ σημαντικό για την ενεργειακή ασφάλεια της Ρωσίας. Να προσθέσω ότι οι πληθυσμοί του Καζακστάν, του Ουζμπεκιστάν, του Κιργιστάν, του Τουρκμενιστάν, του Αζερμπαϊτζάν, και του Τατζικιστάν, αποτελούνται κατά 90% περίπου από Μουσουλμάνους, οι οποίοι μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις είναι και Τουρκογενείς.
Αυτοί επομένως οι πληθυσμοί έχουν πολύ περισσότερα κοινά με τους Τούρκους παρά με τους Χριστιανούς Ρώσους, αλλά οι Ρώσοι ήταν η μεγάλη δύναμη της περιοχής, οι Ρώσοι ήταν στο στρατόπεδο των νικητών και στους δύο παγκοσμίους πολέμους, και κατά συνέπεια οι Ρώσοι πήραν υπό τον έλεγχο τους αυτούς τους Μουσουλμανικούς πληθυσμούς.
Και ευτυχώς για εμάς φυσικά, διαφορετικά θα είχαμε ένα γείτονα με τον οποίο δεν έχουμε καλές σχέσεις, την Τουρκία, ο οποίος θα ήταν και πλούσιος ενεργειακά. Άλλο αυτό όμως, και άλλο να μας πλασάρουν τους Αμερικανούς σαν κακούς και τους Ρώσους σαν καλούς. Απλά οι Ρώσοι σε αντίθεση με τους Αμερικανούς και τους Άγγλους έτυχε να είναι δίπλα στην Κασπία, και έτυχε επίσης να είναι πλούσιοι ενεργειακά, και δεν είχαν την πίεση που είχαν οι Αμερικανοί για ενέργεια.
Στο παρακάτω Wikipedia link θα διαβάσετε για την εισβολή των Ρώσων Κομμουνιστών στο Αζερμπαιτζάν το 1920. (https://en.wikipedia.org)
Στο παρακάτω Wikipedia link θα διαβάσετε για την εισβολή των Ρώσων Κομμουνιστών στην Γεωργία το 1920. (https://en.wikipedia.org)
Στο τμήμα ‘Kazakhstan under Soviet Rule’ του παρακάτω Wikipedia link, θα διαβάσετε ότι την δεκαετία του 30, πάρα πολλοί γνωστοί ποιητές, ιστορικοί, πολιτικοί και στοχαστές του Καζακστάν δολοφονήθηκαν από τους Κομμουνιστές προκειμένου να καταπιεστεί η εθνική ταυτότητα του εγχώριου πληθυσμού. (https://en.wikipedia.org)
Στο παρακάτω άρθρο του Economist για την Κεντρική Ασία, με τίτλο ‘Stalin’s Harvest’, θα διαβάσετε τα εξής:
“After the October revolution of 1917, new autonomous republics were created. In 1924 Stalin divided the region into different Soviet republics. The borders were drawn up rather arbitrarily without following strict ethnic lines or even the guidelines of geography.
The main aim was to counter the growing popularity of pan-Turkism in the region, and to avoid potential friction. Hence, the fertile Fergana Valley (formerly ruled by the Khanate of Kokand) was divided between Kyrgyzstan, Tajikistan and Uzbekistan. Some of these borders were redrawn several times until 1936. After 1991, this led to lively demarcation disputes among the newly independent countries”.
http://www.economist.com/node/16377083
Επίσης στον ΑΠΠ, ο Ρώσος Τσάρος προσπαθούσε να εμποδίσει τους Γερμανούς και τους Οθωμανούς να πλησιάσουν στο Μπακού. Στον ΒΠΠ οι Ρώσοι Κομμουνιστές προσπαθούσαν να εμποδίσουν τον Χίτλερ να πάρει τον έλεγχο του πετρελαίου του Μπακού. Να προσθέσω ότι τα πολύ πλούσια κοιτάσματα σε πετρέλαιο του Καζακστάν ανακαλύφθηκαν πολύ αργότερα.
Σήμερα, στα πρόθυρα του ΓΠΠ, μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, ο Πούτιν προσπαθεί να ελέγξει όσο μπορεί τις χώρες της Κασπίας που πλέον έχουν αποκτήσει την ανεξαρτησία τους, προκειμένου να πουλάει η Ρωσία σε υψηλότερες τιμές και σε μεγαλύτερες ποσότητες πετρέλαιο, και κυρίως φυσικό αέριο στην Ευρώπη.
Όπως έλεγα στο κείμενο μου ‘Οι 3 Πόλεμοι για τον Αγωγό Baku-Ceyhan’, ο πόλεμος Ρωσίας-Γεωργίας και Αρμενίας-Αζερμπαιτζάν, ήταν τα αντίποινα της Ρωσίας για την συνεργασία της Γεωργίας και του Αζερμπαιτζάν με τους Αμερικανούς στην κατασκευή των αγωγών Baku-Ceyhan και Baku-Supsa.
Όπως μπορείτε να δείτε στο δεύτερο μισό του παρακάτω άρθρου του Guardian, ο Πούτιν απείλησε την εθνική ακεραιότητα του Καζακστάν όταν ο δικτάτορας πρόεδρος του Καζακστάν Nursultan Nazabayev απείλησε ότι θα αποσύρει την χώρα του από την Eurasian Economic Union.
(theguardian.com)
Άλλο ένα άρθρο για τις απειλές του Πούτιν προς το Καζακστάν.
http://www.eurasianet.org/node/69771
Στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο για το πετρέλαιο, η Ρωσία ήταν στο πλευρό της χώρας που κυριαρχούσε στις θάλασσες, της Αγγλίας. Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο για το πετρέλαιο, η Ρωσία ήταν αρχικά στο πλευρό της χώρας που είχε το γεωγραφικό πλεονέκτημα, της Γερμανίας, και στην συνέχεια πέρασε στο πλευρό των χωρών που είχαν το πλεονέκτημα στις θάλασσες, των ΗΠΑ και της Αγγλίας.
Να προσθέσω ότι στην αρχή του ΒΠΠ, οι Ναζί και οι Κομμουνιστές μοίρασαν την Ανατολική Ευρώπη σε σφαίρες επιρροής και ήταν σύμμαχοι, με το περίφημο Molotov-Ribbentrop Pact. Για Molotov-Ribbentrop βλέπε παρακάτω Wikipedia link. (en.wikipedia.org)
Για την συμμαχία των Ναζιστών και των Κομμουνιστών μπορείτε να δείτε και το παρακάτω link της εγκυκλοπαίδειας Britannica.
Στην 3η παράγραφο θα διαβάσετε τα εξής:
“To this public pact of nonaggression was appended a secret protocol, also reached on August 23, 1939, which divided the whole of eastern Europe into German and Soviet spheres of influence”. (britannica.com)
Επίσης στην πρώτη παράγραφο του ίδιου link της εγκυκλοπαίδειας Britannica, θα διαβάσετε ότι ο Στάλιν οδηγήθηκε στην συμμαχία με τον Χίτλερ από μία απροθυμία των Δυτικών χωρών να συνεργαστούν με τον Στάλιν και να αντιμετωπίσουν τον Χίτλερ, αλλά και από προσωπική του προτίμηση προς στους Ναζί.
Λέει συγκεκριμένα η Britannica:
“The Western democracies’ hesitance in opposing Adolf Hitler, along with Stalin’s own inexplicable personal preference for the Nazis, also played a part in Stalin’s final choice”.
Το Molotov-Ribbentrop Pact ήταν η βασική συμφωνία, πάνω στην οποία υπογράφτηκαν και άλλες συμφωνίες, όπως η οικονομική συμφωνία που ανέφερα σε προηγούμενα τμήματα του κειμένου. Επομένως δεν θα πρέπει να παρασύρεται κάποιος και να νομίζει ότι οι Ρώσοι Κομμουνιστές ήταν καλύτεροι από τους Αμερικανούς ή τους Βρετανούς. Ήταν μάλιστα οι Κομμουνιστές σύμμαχοι με τους Ναζί μέχρι την στιγμή που ο Χίτλερ επιτέθηκε στην Ρωσία το 1941.
Και είναι πολύ εύκολο για κάποιον να παρασυρθεί κανείς από τους αντι-αμερικανούς Έλληνες Κομμουνιστές που τα παίρνουν από τους Άραβες, και από τους αντι-Αμερικανούς Έλληνες εθνικοσοσιαλιστές που τα παίρνουν από τους Ρώσους.
Σήμερα, στην αρχή του ΓΠΠ για το πετρέλαιο, η Ρωσία βρίσκεται στο πλευρό της Κίνας, της χώρας που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το γεωγραφικό της πλεονέκτημα για να ενωθεί στον Περσικό Κόλπο, και όχι στο πλευρό της χώρας που έχει το πλεονέκτημα στην θάλασσα, που είναι οι ΗΠΑ.
Το Περίφημο Ρητό για την Ιστορία που Επαναλαμβάνεται
Όταν κανείς εξετάζει τον Πρώτο Παγκόσμιο Πετρελαϊκό Πόλεμο του 1914, και τον συγκρίνει με τους πετρελαϊκούς πολέμους του 2014 εκατό χρόνια μετά, είναι απίθανο να μην του περάσει από το μυαλό η φράση ‘η ιστορία επαναλαμβάνεται’. Μία φράση που έχουμε ακούσει όλοι εκατομμύρια φορές.
Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για ένα ευφυολόγημα, εξαιρετικά ανόητο μάλιστα, γιατί στην πραγματικότητα δεν είναι η ιστορία που επαναλαμβάνεται, αλλά ο Περσικός Κόλπος και η Κασπία Θάλασσα που παραμένουν οι πλουσιότερες περιοχές του κόσμου σε ενεργειακά αποθέματα. Από την αρχή του 20ου αιώνα, όταν το πετρέλαιο αντικατέστησε το κάρβουνο, οι περιοχές του Περσικού και της Κασπίας αποτελούν την καρδιά της παγκόσμιας οικονομίας.
Στον παρακάτω χάρτη φαίνεται πόσο μικρή είναι αυτή η περιοχή πάνω στον παγκόσμιο χάρτη, και όμως σε αυτήν την μικρή γεωγραφικά περιοχή βρίσκονται θαμμένα το 50% με 65% των παγκοσμίων αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Αυτός είναι ο λόγος που οι άνθρωποι σκοτώνονταν, και θα εξακολουθήσουν να σκοτώνονται, γύρω από αυτήν την περιοχή. Αυτό δεν θα σταματήσει με ευφυολογήματα και ευχές, αλλά μόνο αν βρεθούν κάποια τεράστια αποθέματα κάπου αλλού, ώστε να μειωθεί η γεωπολιτική σημασία της περιοχής, ή αν το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο αντικατασταθούν από κάποια άλλη μορφή ενέργειας.
Επομένως η φράση ‘η ιστορία επαναλαμβάνεται’, θα πρέπει να αντικατασταθεί από την φράση ‘ο Περσικό Κόλπος και η Κασπία Θάλασσα παραμένουν η καρδιά της παγκόσμιας οικονομίας’. Δεν το λέω αυτό επειδή είναι κακό να χρησιμοποιούμε τέτοια ανόητα ευφυολογήματα.
Το πρόβλημα είναι ότι οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, οι διανοούμενοι, μιλάνε συνέχεια με τέτοια ευφυολογήματα και καθόλου για την ουσία.
Σπάνια θα μας δώσουν οι διανοούμενοι στοιχεία ώστε να μπορούμε να αναλύσουμε το πραγματικό πρόβλημα, και το ερώτημα είναι γιατί συμβαίνει αυτό?
Γιατί είναι τόσο ανούσιος ο λόγος των διανοουμένων?
Γιατί οι διανοούμενοι δεν μας βοηθούν ποτέ να σκεφτούμε?
Ο Murray Rothbard έλεγε ότι είναι ευθύνη των διανοουμένων να μας πείθουν ότι χρειαζόμαστε τους γραφειοκράτες, γιατί οι διανοούμενοι έχουν μία ειδική σχέση με το κράτος και τους γραφειοκράτες, και πολύ συχνά είναι άμεσα χρηματοδοτούμενοι από αυτούς.
Είναι επομένως πολύ λογικό οι διανοούμενοι να μην είναι διατεθειμένοι να βοηθήσουν την σκέψη μας, αφού δεν είναι αυτή η δουλειά τους. Η δουλειά τους είναι να μας πείσουν ότι τα αφεντικά τους, οι γραφειοκράτες, μας είναι απαραίτητα. Και το κάνουν αυτό με πάρα πολύ μεγάλη συνέπεια, και είναι και πάρα πολύ καλοί σε αυτό.
Δεν θα πρέπει λοιπόν να απορούμε γιατί οι διανοούμενοι περιορίζονται σε ευφυολογήματα και δεν μας μιλάνε ποτέ για την ουσία.
Στις μέρες μας μάλιστα, όλοι αναρωτιούνται που ήταν οι διανοούμενοι?
Πως άφησαν οι διανοούμενοι να ξεσπάσει αυτή η κρίση?
Πολύ ανόητα ερωτήματα, αφού η κρίση ξέσπασε ακριβώς επειδή οι διανοούμενοι έκαναν πολύ καλά την δουλειά τους, και μας έπεισαν ότι μας ήταν απαραίτητοι οι εργοδότες τους οι γραφειοκράτες. Έτσι δημιουργήθηκε η κρίση.
Βλέπε ‘Πως Δημιουργούνται οι Οικονομικές Φούσκες’ (http://tinyurl)
Η Ayn Rand έλεγε ότι δεν μπορείς να απαιτείς από τους διανοούμενους να είναι ιδεολογικά ανεξάρτητοι, την στιγμή που είναι οικονομικά εξαρτημένοι από το κράτος. Εγώ να προσθέσω στους διανοούμενους και τους δημοσιογράφους, που είναι βασικοί διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Αν και όταν ο Murray Rothbard μιλούσε για διανοούμενους, εννοούσε όλους τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης, ακαδημαϊκούς, δημοσιογράφους, και γενικά οποιονδήποτε είχε την δυνατότητα να επηρεάζει την κοινή γνώμη.
Σκεφτείτε τους δικούς μας δημοσιογράφους.
Πως να είναι ιδεολογικά ανεξάρτητοι, όταν ξέρουν ότι το βασικό προσόν των περισσότερων εξ’ αυτών είναι ότι πέρασαν από την ΚΝΕ και την ΕΡΤ?
Τα Ελληνικά ΜΜΕ είναι κρατικοδίαιτα, και επομένως και οι δημοσιογράφοι δεν μπορούν να είναι ανεξάρτητοι, αφού η δουλειά τους είναι να μας πείσουν ότι οι γραφειοκράτες μας είναι απαρραίτητοι. Η συντριπτική πλειοψηφία εξ αυτών δεν θα είχε καμία τύχη αν τα ΜΜΕ ήταν πιο ελεύθερα.
Γιατί όπως έχω ξαναπεί, ένα πράγμα χρειάζεται για να υπάρξει καλή ενημέρωση. Να υπάρχουν αντίπαλα οικονομικά συμφέροντα που θα βγάζουν το ένα τα άπλυτα του άλλου στη φόρα. Στις σοσιαλιστικές οικονομίες που το κράτος είναι ο ανώτατος ρυθμιστής, κανείς δεν τολμάει να μιλήσει, αφού ο ανώτατος συντονιστής τους λέει ‘τον νου σας ρεμάλια θα σπάσετε το κλαδί πάνω στο οποίο καθόμαστε όλοι’.
Τώρα βέβαια με το διαδίκτυο όλα αυτά αλλάζουν, αφού οι διανοούμενοι έχουν απέναντι τους όλους εμάς. Ο καθένας από εμάς είναι πλέον διαμορφωτής της κοινής γνώμης. Η διαμόρφωση της κοινής γνώμης δεν είναι πια προνόμιο των διανοουμένων. Και ξέρουν πολύ καλά ότι δεν έχουν την επιχειρηματολογία να μας αντιμετωπίσουν. Αυτός είναι και ο λόγος που στις σοσιαλιστικές χώρες εξετάζουν ήδη το ενδεχόμενο να δημιουργήσουν ένα δικό τους διαδίκτυο.
Όλες οι χώρες που έχουν μεγάλη παράδοση στον σοσιαλισμό και δεν είναι μαθημένες στην ελεύθερη έκφραση της γνώμης, εξετάζουν αυτό το ενδεχόμενο. Το εξετάζουν στην Λατινική Αμερική και στην Ρωσία. Στην Κίνα μάλιστα και στην Βόρεια Κορέα δεν επιτρέπουν στους πολίτες τους να χρησιμοποιούν το διαδίκτυο.
Θα παρατηρήσετε ότι οι περισσότεροι σοσιαλιστές διανοούμενοι υποστηρίζουν τέτοιες εξελίξεις. Ο λόγος δεν είναι επειδή φοβούνται την κατασκοπία όπως λένε. Ο λόγος είναι ότι ξέρουν ότι στην εποχή του διαδικτύου θα βρουν απέναντι τους όλους τους ιδεολογικούς απογόνους του Murray Rothbard και της Ayn Rand, και ξέρουν ότι δεν μπορούν να τους αντιμετωπίσουν.
Είναι κατά κάποιον τρόπο ένας αγώνας ταχύτητας, και θα πρέπει να τους τελειώσουμε πριν προλάβουν να μας βγάλουν από την πρίζα. Και θα πρέπει να το κάνουμε όχι μόνο γιατί μας συμφέρει, αλλά και γιατί είναι εξαιρετικά διασκεδαστικό. Εγώ τουλάχιστον το βρίσκω τρομερά διασκεδαστικό.
Το πρόβλημα είναι ότι έχουν ξεσπάσει ήδη οι πρώτες φλόγες του Τρίτου Παγκοσμίου Πετρελαϊκού Πολέμου, και ο πόλεμος είναι πάντα η καλύτερη δικαιολογία προκειμένου οι σοσιαλιστές και οι κρατιστές να πάρουν υπό τον απόλυτο έλεγχο τους το κράτος.
Ήταν άλλωστε ο Α Παγκόσμιος Πετρελαϊκός Πόλεμος το 1914 που έδωσε την ευκαιρία στους κρατιστές να καταστρέψουν το Αμερικανικό οικονομικό μοντέλο των προηγούμενων αιώνων και να εισαγάγουν τα σοσιαλιστικά ιδεώδη. Άρα η νίκης μας δεν είναι καθόλου βέβαιη. Ας το διασκεδάσουμε όμως προς το παρόν και βλέπουμε.
http://iakovosal.blogspot.com
“The Western democracies’ hesitance in opposing Adolf Hitler, along with Stalin’s own inexplicable personal preference for the Nazis, also played a part in Stalin’s final choice”.
Το Molotov-Ribbentrop Pact ήταν η βασική συμφωνία, πάνω στην οποία υπογράφτηκαν και άλλες συμφωνίες, όπως η οικονομική συμφωνία που ανέφερα σε προηγούμενα τμήματα του κειμένου. Επομένως δεν θα πρέπει να παρασύρεται κάποιος και να νομίζει ότι οι Ρώσοι Κομμουνιστές ήταν καλύτεροι από τους Αμερικανούς ή τους Βρετανούς. Ήταν μάλιστα οι Κομμουνιστές σύμμαχοι με τους Ναζί μέχρι την στιγμή που ο Χίτλερ επιτέθηκε στην Ρωσία το 1941.
Και είναι πολύ εύκολο για κάποιον να παρασυρθεί κανείς από τους αντι-αμερικανούς Έλληνες Κομμουνιστές που τα παίρνουν από τους Άραβες, και από τους αντι-Αμερικανούς Έλληνες εθνικοσοσιαλιστές που τα παίρνουν από τους Ρώσους.
Σήμερα, στην αρχή του ΓΠΠ για το πετρέλαιο, η Ρωσία βρίσκεται στο πλευρό της Κίνας, της χώρας που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το γεωγραφικό της πλεονέκτημα για να ενωθεί στον Περσικό Κόλπο, και όχι στο πλευρό της χώρας που έχει το πλεονέκτημα στην θάλασσα, που είναι οι ΗΠΑ.
Το Περίφημο Ρητό για την Ιστορία που Επαναλαμβάνεται
Όταν κανείς εξετάζει τον Πρώτο Παγκόσμιο Πετρελαϊκό Πόλεμο του 1914, και τον συγκρίνει με τους πετρελαϊκούς πολέμους του 2014 εκατό χρόνια μετά, είναι απίθανο να μην του περάσει από το μυαλό η φράση ‘η ιστορία επαναλαμβάνεται’. Μία φράση που έχουμε ακούσει όλοι εκατομμύρια φορές.
Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για ένα ευφυολόγημα, εξαιρετικά ανόητο μάλιστα, γιατί στην πραγματικότητα δεν είναι η ιστορία που επαναλαμβάνεται, αλλά ο Περσικός Κόλπος και η Κασπία Θάλασσα που παραμένουν οι πλουσιότερες περιοχές του κόσμου σε ενεργειακά αποθέματα. Από την αρχή του 20ου αιώνα, όταν το πετρέλαιο αντικατέστησε το κάρβουνο, οι περιοχές του Περσικού και της Κασπίας αποτελούν την καρδιά της παγκόσμιας οικονομίας.
Στον παρακάτω χάρτη φαίνεται πόσο μικρή είναι αυτή η περιοχή πάνω στον παγκόσμιο χάρτη, και όμως σε αυτήν την μικρή γεωγραφικά περιοχή βρίσκονται θαμμένα το 50% με 65% των παγκοσμίων αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Αυτός είναι ο λόγος που οι άνθρωποι σκοτώνονταν, και θα εξακολουθήσουν να σκοτώνονται, γύρω από αυτήν την περιοχή. Αυτό δεν θα σταματήσει με ευφυολογήματα και ευχές, αλλά μόνο αν βρεθούν κάποια τεράστια αποθέματα κάπου αλλού, ώστε να μειωθεί η γεωπολιτική σημασία της περιοχής, ή αν το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο αντικατασταθούν από κάποια άλλη μορφή ενέργειας.
Επομένως η φράση ‘η ιστορία επαναλαμβάνεται’, θα πρέπει να αντικατασταθεί από την φράση ‘ο Περσικό Κόλπος και η Κασπία Θάλασσα παραμένουν η καρδιά της παγκόσμιας οικονομίας’. Δεν το λέω αυτό επειδή είναι κακό να χρησιμοποιούμε τέτοια ανόητα ευφυολογήματα.
Το πρόβλημα είναι ότι οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, οι διανοούμενοι, μιλάνε συνέχεια με τέτοια ευφυολογήματα και καθόλου για την ουσία.
Σπάνια θα μας δώσουν οι διανοούμενοι στοιχεία ώστε να μπορούμε να αναλύσουμε το πραγματικό πρόβλημα, και το ερώτημα είναι γιατί συμβαίνει αυτό?
Γιατί είναι τόσο ανούσιος ο λόγος των διανοουμένων?
Γιατί οι διανοούμενοι δεν μας βοηθούν ποτέ να σκεφτούμε?
Ο Murray Rothbard έλεγε ότι είναι ευθύνη των διανοουμένων να μας πείθουν ότι χρειαζόμαστε τους γραφειοκράτες, γιατί οι διανοούμενοι έχουν μία ειδική σχέση με το κράτος και τους γραφειοκράτες, και πολύ συχνά είναι άμεσα χρηματοδοτούμενοι από αυτούς.
Είναι επομένως πολύ λογικό οι διανοούμενοι να μην είναι διατεθειμένοι να βοηθήσουν την σκέψη μας, αφού δεν είναι αυτή η δουλειά τους. Η δουλειά τους είναι να μας πείσουν ότι τα αφεντικά τους, οι γραφειοκράτες, μας είναι απαραίτητα. Και το κάνουν αυτό με πάρα πολύ μεγάλη συνέπεια, και είναι και πάρα πολύ καλοί σε αυτό.
Δεν θα πρέπει λοιπόν να απορούμε γιατί οι διανοούμενοι περιορίζονται σε ευφυολογήματα και δεν μας μιλάνε ποτέ για την ουσία.
Στις μέρες μας μάλιστα, όλοι αναρωτιούνται που ήταν οι διανοούμενοι?
Πως άφησαν οι διανοούμενοι να ξεσπάσει αυτή η κρίση?
Πολύ ανόητα ερωτήματα, αφού η κρίση ξέσπασε ακριβώς επειδή οι διανοούμενοι έκαναν πολύ καλά την δουλειά τους, και μας έπεισαν ότι μας ήταν απαραίτητοι οι εργοδότες τους οι γραφειοκράτες. Έτσι δημιουργήθηκε η κρίση.
Βλέπε ‘Πως Δημιουργούνται οι Οικονομικές Φούσκες’ (http://tinyurl)
Η Ayn Rand έλεγε ότι δεν μπορείς να απαιτείς από τους διανοούμενους να είναι ιδεολογικά ανεξάρτητοι, την στιγμή που είναι οικονομικά εξαρτημένοι από το κράτος. Εγώ να προσθέσω στους διανοούμενους και τους δημοσιογράφους, που είναι βασικοί διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Αν και όταν ο Murray Rothbard μιλούσε για διανοούμενους, εννοούσε όλους τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης, ακαδημαϊκούς, δημοσιογράφους, και γενικά οποιονδήποτε είχε την δυνατότητα να επηρεάζει την κοινή γνώμη.
Σκεφτείτε τους δικούς μας δημοσιογράφους.
Πως να είναι ιδεολογικά ανεξάρτητοι, όταν ξέρουν ότι το βασικό προσόν των περισσότερων εξ’ αυτών είναι ότι πέρασαν από την ΚΝΕ και την ΕΡΤ?
Τα Ελληνικά ΜΜΕ είναι κρατικοδίαιτα, και επομένως και οι δημοσιογράφοι δεν μπορούν να είναι ανεξάρτητοι, αφού η δουλειά τους είναι να μας πείσουν ότι οι γραφειοκράτες μας είναι απαρραίτητοι. Η συντριπτική πλειοψηφία εξ αυτών δεν θα είχε καμία τύχη αν τα ΜΜΕ ήταν πιο ελεύθερα.
Γιατί όπως έχω ξαναπεί, ένα πράγμα χρειάζεται για να υπάρξει καλή ενημέρωση. Να υπάρχουν αντίπαλα οικονομικά συμφέροντα που θα βγάζουν το ένα τα άπλυτα του άλλου στη φόρα. Στις σοσιαλιστικές οικονομίες που το κράτος είναι ο ανώτατος ρυθμιστής, κανείς δεν τολμάει να μιλήσει, αφού ο ανώτατος συντονιστής τους λέει ‘τον νου σας ρεμάλια θα σπάσετε το κλαδί πάνω στο οποίο καθόμαστε όλοι’.
Τώρα βέβαια με το διαδίκτυο όλα αυτά αλλάζουν, αφού οι διανοούμενοι έχουν απέναντι τους όλους εμάς. Ο καθένας από εμάς είναι πλέον διαμορφωτής της κοινής γνώμης. Η διαμόρφωση της κοινής γνώμης δεν είναι πια προνόμιο των διανοουμένων. Και ξέρουν πολύ καλά ότι δεν έχουν την επιχειρηματολογία να μας αντιμετωπίσουν. Αυτός είναι και ο λόγος που στις σοσιαλιστικές χώρες εξετάζουν ήδη το ενδεχόμενο να δημιουργήσουν ένα δικό τους διαδίκτυο.
Όλες οι χώρες που έχουν μεγάλη παράδοση στον σοσιαλισμό και δεν είναι μαθημένες στην ελεύθερη έκφραση της γνώμης, εξετάζουν αυτό το ενδεχόμενο. Το εξετάζουν στην Λατινική Αμερική και στην Ρωσία. Στην Κίνα μάλιστα και στην Βόρεια Κορέα δεν επιτρέπουν στους πολίτες τους να χρησιμοποιούν το διαδίκτυο.
Θα παρατηρήσετε ότι οι περισσότεροι σοσιαλιστές διανοούμενοι υποστηρίζουν τέτοιες εξελίξεις. Ο λόγος δεν είναι επειδή φοβούνται την κατασκοπία όπως λένε. Ο λόγος είναι ότι ξέρουν ότι στην εποχή του διαδικτύου θα βρουν απέναντι τους όλους τους ιδεολογικούς απογόνους του Murray Rothbard και της Ayn Rand, και ξέρουν ότι δεν μπορούν να τους αντιμετωπίσουν.
Είναι κατά κάποιον τρόπο ένας αγώνας ταχύτητας, και θα πρέπει να τους τελειώσουμε πριν προλάβουν να μας βγάλουν από την πρίζα. Και θα πρέπει να το κάνουμε όχι μόνο γιατί μας συμφέρει, αλλά και γιατί είναι εξαιρετικά διασκεδαστικό. Εγώ τουλάχιστον το βρίσκω τρομερά διασκεδαστικό.
Το πρόβλημα είναι ότι έχουν ξεσπάσει ήδη οι πρώτες φλόγες του Τρίτου Παγκοσμίου Πετρελαϊκού Πολέμου, και ο πόλεμος είναι πάντα η καλύτερη δικαιολογία προκειμένου οι σοσιαλιστές και οι κρατιστές να πάρουν υπό τον απόλυτο έλεγχο τους το κράτος.
Ήταν άλλωστε ο Α Παγκόσμιος Πετρελαϊκός Πόλεμος το 1914 που έδωσε την ευκαιρία στους κρατιστές να καταστρέψουν το Αμερικανικό οικονομικό μοντέλο των προηγούμενων αιώνων και να εισαγάγουν τα σοσιαλιστικά ιδεώδη. Άρα η νίκης μας δεν είναι καθόλου βέβαιη. Ας το διασκεδάσουμε όμως προς το παρόν και βλέπουμε.
http://iakovosal.blogspot.com
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και να είστε κόσμιοι στις εκφράσεις σας. Οποιοδήποτε άλλο σχόλιο με γκρικλις και ξένη γλώσσα θα διαγράφετε. Ευχαριστώ!