ΑΝΤΑΡΚΤΙΚΗ: Η μυστηριώδης βάση ΑΤΙΑ

Η μυστηριώδης βάση ΑΤΙΑ στην Ανταρκτική, και η ναζιστική Γερμανία

Αν και έχουν περάσει 73 χρόνια από την λήξη του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου πολλές πτυχές εκείνης της περιόδου παραμένουν άγνωστες…όπως οι έρευνες που έκανε η Ναζιστική Γερμανία για την ανάπτυξη υπέρ όπλων και η μυστηριώδης βάση των ναζί στην Ανταρκτική.

Γράφει ο Στάθης Γλιάτης

Αντιπρόσωπος της Ερ.Ε.Ν.Ζω στη Μαγνησία

Η Γερμανία όπως και οι άλλες μεγάλες δυνάμεις για την διασφάλιση των συμφερόντων της επεδίωξε και αυτή να κατακτήσει αποικίες. Μια από τις περιοχές που στράφηκε για την αναζήτηση πόρων ήταν η Ανταρκτική. Για την εξερεύνηση της οργανώθηκαν τρεις αποστολές.

Η πρώτη ήταν η Εκστρατεία Gauss το 1901 – 1903, με επικεφαλής τον καθηγητή Erich von Drygalski, όπου για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε αερόστατο για την εξερεύνηση της.

Η δεύτερη γερμανική αποστολή στην Ανταρκτική το 1911-1912 με τον Wilhelm Filchner, είχε στόχο την διέλευση της Ανταρκτικής για να δούνε αν υπήρχαν περιοχές χωρίς πάγο.

Η τρίτη ήταν η New Swabia (Νέα Σουηβία) (Neuschwabenland), που ξεκίνησε στις 17 Δεκεμβρίου 1938.

Για την προετοιμασία της οι Γερμανοί κάλεσαν τον Αμερικανό πολικό εξερευνητή και αξιωματικό του Ναυτικού μετέπειτα Ναύαρχο Richard Ε.Byrd, ο οποίος είχε εξερευνήσει μέρος της το 1928-1930 για την δημιουργία μιας αμερικανικής βάσης στην περιοχή με το όνομα Little America. Ο Byrd όμως θα απορρίψει την πρόταση των Γερμανών. Ο Byrd θα προκαλέσει σάλο στην παγκόσμια κοινή γνώμη δείχνοντας ένα φιλμ και αναφέροντας ότι είχε ανακαλύψει περιοχές με ζεστό νερό, βλάστηση και άγνωστα ζώα.

Η ναζιστική σημαία τοποθετείται στην Ανταρκτική κατά τη διάρκεια της μυστικής αποστολής του 1939 (φωτογραφία από WikiLeaks)

Η νέα εκστρατεία των Γερμανών ξεκίνησε από το Αμβούργο με το πλοίο MS Schwabenland, το οποίο είχε τη δυνατότητα να εκτοξεύσει αεροσκάφη με τη βοήθεια ενός καταπέλτη. Στις 19 Ιανουαρίου 1939 το πλοίο έφθασε στην Ανταρκτική, σε μια περιοχή που οι Νορβηγοί την ονομάζουν “Dronning Maud Land”. Η περιοχή ήταν μεταξύ του γεωγραφικού πλάτους 69°10’Ν και 76°30″ Β και γεωγραφικό μήκος 11°30″ Δ και 20° 00″ Α, έκτασης 600,000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Οι Γερμανοί την ονόμασαν “Neuschwabenland”. Κατά την διάρκεια της αποστολής εξερευνήθηκαν 350.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα της περιοχής με αεροσκάφη και τραβήχτηκαν πάνω από 11.000 φωτογραφίες. Με βάση τις εικόνες αυτές θα δημιουργηθεί χάρτης της περιοχής. Εκεί θα στηθεί ένας προσωρινός καταυλισμός κοντά σε μια λίμνη όπου χάρη στην ύπαρξη θερμών πηγών υπήρχε κάποια βλάστηση.

Στόχος της αποστολής ήταν η έρευνα για ορυκτό πλούτο και πετρέλαιο καθώς και η διερεύνηση δυνατότητας για την εγκατάσταση στρατιωτικής βάσης. Οι Γερμανοί επέστρεψαν το 1940 στο “Neuschwabenland” για να ολοκληρώσουν την δημιουργία της βάσης. Όπως προέκυψε, στη περιοχή των ερευνών βρέθηκε μια φυσική σήραγγα μήκους πολλών χιλιόμετρων, που οδηγούσε σε ένα κολοσσιαίο υπόγειο σπήλαιο πολύ ζεστό λόγο της ύπαρξης γεωθερμικών πηγών. Στο τεράστιο σπήλαιο αρχικά βρήκαν μια υπόγεια λίμνη αλλά όπως αποδείχθηκε υπήρχαν και αλλά σπήλαια τα οποία ήταν τόσο εκτεταμένα και απαιτούνταν ξεχωριστή εξερεύνηση. Σε ένα από τα σπήλαια οι Ναζί αρχικά κατασκεύασαν μια βάση με αποβάθρες για τα γερμανικά υποβρύχια. Εκμεταλλευόμενοι την θερμότητα από την ηφαιστειακή δραστηριότητα μπορούσαν να παράγουν την απαιτούμενη ηλεκτρική ενέργεια για την λειτουργία της βάσης.

Τα μέλη της αποστολής της Ανταρκτικής στο πλοίο της Lufthansa κατά τη διάρκεια της επιχείρησης του 1939 (φωτογραφία από WikiLeaks)

Στις 18 Ιουλίου 1945, εφημερίδες σε όλο τον κόσμο κάνανε αναφορές για την Ανταρκτική. Οι New York Times, γράψανε «Ο Χίτλερ είναι στο Νότιο Πόλο». Οι εφημερίδες βασίζονταν σε γεγονότα, όπως ήταν οι δηλώσεις του Γερμανού Ναύαρχο Karl Donitz που εξέφραζε την «πικρία» του γιατί οι ιστορικοί δεν τολμούσαν να γράψουν για την μεγάλη ναζιστική βάση της Ανταρκτικής με το όνομα «Νέο Βερολίνο» ή αλλιώς «Βάση 211».

Ο Γερμανός ναύαρχος είχε αναφέρει ότι το γερμανικό ναυτικό είχε εκτελέσει ένα μεγάλο έργο. «Το γερμανικό ναυτικό ξέρει κρυψώνες στους ωκεανούς και κατά συνέπεια είναι πολύ εύκολο να μεταφέρει τον Φύρερ σε ασφαλές μέρος που θα έχει την ευκαιρία να εργαστεί για τα τελικά του σχέδια». Είχαν ανακαλύψει μια υποβρύχια τάφρο που τους πήγαινε κατ‘ ευθείαν μέσω της Ανταρκτικής σε ένα υπόγειο παράδεισο με ζεστές υπόγειες λίμνες και βλάστηση.

Πολλοί ερευνητές έχουν επίσης δημοσιεύσει υλικό σχετικά με τις διαδρομές της επιχείρησης Highjump και του ναυάρχου Byrd, όπου εμφανίστηκαν εξαιρετικά προηγμένα αερόπλοια (δίσκοι UFOs) που πετούσαν και μάλιστα στρατιωτικά. Πριν από λίγο καιρό, ανακαλύφθηκε ένας απόρρητος χάρτης που ανήκει στο Τρίτο Ράιχ όπου υπάρχουν πολλά μυστικά περάσματα που χρησιμοποιήθηκαν από τα γερμανικά U-Boats για πρόσβαση σε μυστηριώδεις υπόγειες περιοχές.

Το 1952, η κυβέρνηση της τότε Δυτικής Γερμανίας έκανε έρευνες προσπαθώντας να εντοπίσει τα γεωγραφικά χαρακτηριστικά της περιοχής που βρίσκονταν η ναζιστική βάση. Λέγονταν ότι η Neuschwabenland δεν είχε εγκαταλειφθεί πότε από τους Ναζί, μετά από την πρώτη αποστολή.

Κάποια μέλη του πληρώματος του “Schwabenland” δήλωσαν ότι είχαν κάνει αρκετά ταξίδια στην Ανταρκτική για την δημιουργία μιας απόρρητης αποικίας των Ναζί, για την δημιουργία της οποίας χρειάστηκε η μεταφορά στρατιωτικού εξοπλισμού και εργαλεία εξόρυξης και κατασκευής σηράγγων. Όπως προέκυψε από τα εναπομείναντα μητρώα των γερμανικών ναυτικών βάσεων μεταφέρθηκαν υλικά για μια άγνωστη περιοχή και ότι αρκετά γερμανικά υποβρύχια μετέφεραν υψηλόβαθμα στελέχη των Ναζί που έφυγαν από την Ευρώπη, βρίσκοντας καταφύγιο στην Neuschwabenland.

Γερμανοί επιστήμονες που αιχμαλωτίστηκαν από τους συμμάχους, αποκάλυψαν πως υπήρχαν απόρρητα έγγραφα, σχεδιαγράμματα και χάρτες που αφορούσαν σκάφη σε σχήμα δίσκου και εγκαταστάσεις μιας απόρρητης βάσης στην Ανταρκτική με το όνομα Νέο Βερολίνο.

Το 1935 από υψηλόβαθμα στελέχη των ναζί είχε δημιουργηθεί η οργάνωση “Αnenerbe” (με μέλη και των μυστικών ομάδων «Θούλη» και «Vrill»), που αν και έχουν περάσει 73 χρόνια από την λήξη του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου γνωρίζουμε ελάχιστα για την δράση, τη δομή και τους σχεδιασμούς της. Η οργάνωση έχοντας στρατολόγηση πλήθος επιστημόνων έψαχνε σε εξωτικά μέρη ερευνώντας πολιτισμούς και αρχαία χαμένη γνώση.

Η οργάνωση διέθετε μια τεράστια βιβλιοθήκη αποτελούμενη από 14.000 τόμους.

Όταν τελείωσε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος κυκλοφορούσαν φήμες τόσο από Γερμανούς αιχμαλώτους όσο και από κατοίκους της Βαυαρίας και της Αυστρίας, ότι υπήρχαν τεράστιες υπόγειες εγκαταστάσεις, αρκετά μέτρα κάτω από την γη και διαμορφωμένοι χώροι στο εσωτερικό βουνών, όπου οι Ναζί μελετούσαν και κατασκεύαζαν υπερσύγχρονα όπλα. Μέχρι σήμερα τέτοιες εγκαταστάσεις έχουν βρεθεί στην Αυστρία, στην Βόρειο Ιταλία και στην Βαυαρία. Μετά το τέλος του πολέμου Αμερικανοί και Βρετανοί ανακάλυψαν σε υπόγεια εργοστάσια των Ναζί 27 ιπτάμενα οχήματα σε σχήμα δίσκου, τα περίφημα «Χανεμπού» (από το όνομα του εφευρέτη τους Khan Ebu) εξοπλισμένα με πολυβόλα και πυροβόλα. Κάποια από αυτά φαίνεται να χρησιμοποιήθηκαν στην μάχη του Ελ Αλαμέϊν, αλλά αυτό δεν έχει επιβεβαιωθεί.

Οι Αμερικανοί και Βρεττανοί αεροπόροι είχαν συναντήσει τέτοια σκάφη και τα ονόμαζαν “Foo Fighters” χωρίς να γνωρίζουν την προέλευση τους. Αποτελεί μυστήριο πως οι Γερμανοί μεταξύ των ετών 1936-1939 και με ποιά τεχνολογία κατασκεύασαν τους παραπάνω ιπτάμενους δίσκους, 1697 σύγχρονα μαχητικά αεροπλάνα και 100 υποβρύχια τα περίφημα U-BOAT που ήταν ο φόβος και ο τρόμος των συμμαχικών νηοπομπών στον Ατλαντικό. Μήπως οι Γερμανοί είχαν ανακαλύψει κάποια αρχαία χαμένη τεχνολογία ή είχαν καταφέρει να έχουν έρθει σε επαφή με κάποια εξωγήινη φυλή όπως φημολογείτο;

Ένα μυστήριο που απασχόλησε τους συμμάχους είναι ότι το 1945 εξαφανίσθηκε εκτός Γερμανίας ένας ασυνήθιστα μεγάλος αριθμός γερμανικών αεροσκαφών και 100 υποβρυχίων περίπου (U-BOAT) που μέχρι σήμερα δεν έχουν βρεθεί. Πολλοί Γερμανοί επιστήμονες που αιχμαλωτίστηκαν, αποκάλυψαν πως ενώ το Βερολίνο βομβαρδιζόταν, απόρρητα έγγραφα και σχεδιαγράμματα που αφορούσαν τους ιπτάμενους δίσκους όπως και οι χάρτες που αφορούσαν τις εγκαταστάσεις της Ανταρκτικής, μεταφέρθηκαν στις Βαλτικές χώρες με δύο υποβρύχια, το U-530 και το U-977. Την παραπάνω αποστολή συνόδευαν ανώτατα στελέχη των ναζί. Τα δύο υποβρύχια εξαφανίσθηκαν για μήνες στους κόλπους της Βαλτικής θάλασσας, για να επανεμφανισθούν στις 17 Αυγούστου του 1945 (100 περίπου ημέρες μετά την παράδοση της Γερμανίας) στο λιμάνι “Μar de Plata” της Αργεντινής όπου και παραδόθηκαν στο ναυτικό της Αργεντινής.

Η Αργεντινή ήταν φιλική χώρα προς την Ναζιστική Γερμανία, γι’ αυτό και εγκαταστάθηκαν εκεί πολλοί εγκληματίες πολέμου ενώ άλλες ομάδες Ναζί στάλθηκαν στην Βραζιλία και στην Παραγουάη με τις «ευλογίες» του Βατικανού. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι η είδηση για τον θάνατο του Χίτλερ, αρχικά θεωρήθηκε ψευδής και υπήρξαν φόβοι ότι ο Γερμανός ηγέτης μαζί με συνεργάτες του είχαν καταφύγει είτε στην Ανταρκτική ή στην Λατινική Αμερική με υποβρύχια. Ο πρόεδρος της Αμερικής Τρούμαν είχε ρωτήσει τον Στάλιν σε συνάντηση τους περνώντας την απάντηση ότι «δεν έχει βρεθεί!».

Η κυβέρνηση της Αργεντινής πιέστηκε από τους Αμερικανούς να συλλάβει τα πληρώματα των δύο υποβρυχίων. Λίγο αργότερα οι αμερικανικές και βρετανικές υπηρεσίες θα ανακρίνουν για μέρες τα πληρώματα. Σε μικροφίλμ που εντοπίστηκαν στο ένα γερμανικό υποβρύχιο φαίνεται η τεχνολογική ανωτερότητα των Γερμανών. Εκτός από τα δύο υποβρύχια υπήρξε και ένα τρίτο το U-1238 στο οποίο το πλήρωμα του προκάλεσε αυτοβύθιση στον κόλπο Σαν Ματίας κοντά στη βόρεια Παταγονία.

Λέγεται ότι συνολικά δέκα καινούργια γερμανικά υποβρύχια, έφυγαν τις τελευταίες ημέρες του πολέμου από νορβηγικά φιόρδ γεμάτα αξιωματούχους και επιστήμονες, για να τους αποβιβάσουν στην Αργεντινή. Την εποχή εκείνη σε εφημερίδες της Αργεντινής γράφτηκε ότι, τα δύο υποβρύχια (U-530,U-977) ήταν σε κατάδυση για 66 μέρες. Μετά τη παράδοση τους και τις πρώτες ανακρίσεις οι Αμερικανοί μετέφεραν τα πληρώματα των δύο υποβρυχίων στις ΗΠΑ για εκτενέστερες ανακρίσεις και ρυμούλκησαν τα υποβρύχια στο λιμάνι της Βοστώνης.

Οι απόρρητοι αμερικανικοί φάκελοι για τις ανακρίσεις των πληρωμάτων των δύο αυτών υποβρυχίων τον Αύγουστο του 1945 αν και ήταν να δοθούν στη δημοσιότητα το 2009 θα δοθούν το 2059!

Από τις καταθέσεις του πληρώματος του U-977, προκύπτει ότι ήταν 107 ημέρες σε συνεχές ταξίδι, είχε διανύσει 7644 ναυτικά μίλια και είχε άθικτες 10 τορπίλες παρόλο που είχε διαταγή να περιπολεί έξω από το λιμάνι Σαουθάμπτον της Αγγλίας και να βυθίζει όποιο πολεμικό πλοίο έβγαινε από το λιμάνι αυτό. Ο κυβερνήτης του υποπλοίαρχος Σέφερ δικαιολογήθηκε ότι έφερε το υποβρύχιο στην Αργεντινή μόλις έληξε ο πόλεμος, γιατί ήξερε ότι η Αργεντινή ήταν φιλικό κράτος προς την Γερμανία και υπήρχε εκεί μεγάλη και ευημερούσα γερμανική κοινότητα. Πριν φθάσει στην Αργεντινή και επειδή είχε τελειώσει ο πόλεμος άφησε 16 παντρεμένους άνδρες κατόπιν επιθυμίας τους, στα νορβηγικά νησάκια Holshenoy.

Το υποβρύχιο U-977 μετά την παράδοση του στο λιμάνι της Αργεντινής, 99 ημέρες μετά το τέλος του πολέμου.

Το δεύτερο υποβρύχιο, το U-530,όταν παραδόθηκε ήταν αναιτίως ξηλωμένο το μεγάλο εξωτερικό πυροβόλο του. Επίσης κανείς από τους άνδρες του δεν είχε μαζί του στοιχεία ταυτότητας, όπως επίσης δεν υπήρχε το ειδικό βιβλίο του υποβρυχίου που διέθεταν όλα τα γερμανικά πλοία. Ένας δημοσιογράφος στην Αργεντινή ισχυρίσθηκε ότι η αστυνομία του Μπουένος Άιρες είχε αναφορά ότι το γερμανικό υποβρύχιο αποβίβασε σε κάποια ακτή μεταμφιεσμένα δύο άτομα υψηλά ιστάμενα.

Αν και αυτό ποτέ δεν διασταυρώθηκε, σε βιβλίο που εκδόθηκε το 2010 αναφέρθηκε ότι τα δύο αυτά άτομα ήταν ο Χίτλερ και η Εύα Μπράουν, οι οποίοι έζησαν μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1960 σε ένα απομονωμένο εξοχικό σπίτι, προετοιμασμένο καταλλήλως πολύ καιρό πριν, στο οποίο υπήρχε πρόσβαση μόνον από «αέρος» με υδροπλάνο.

Μετά από όλα αυτά οι Αμερικανοί είχαν θορυβηθεί για το τι θα μπορούσαν να είχαν οι ναζί στην Ανταρκτική, μαζί με τις πληροφορίες που είχαν ότι τα γερμανικά υποβρύχια διέθεταν τέτοια πρωτοποριακή τεχνολογία που μπορούσαν να παίρνουν αέρα με μία συσκευή “Snorkel” χωρίς να αναδυθούν για πολλές χιλιάδες ναυτικά μίλια. Τις ανησυχίες των Αμερικανών θα τις ενισχύσει η δήλωση του αρχηγού του γερμανικού ναυτικού Ναυάρχου Karl Donitz το 1943 όπου είχε δηλώσει ότι «τα υποβρύχια μας, ανακάλυψαν έναν επίγειο παράδεισο», ενώ σε άλλη δήλωση του είχε αναφέρει πως «ο γερμανικός υποβρυχιακός στόλος, μπορεί να είναι περήφανος, γιατί έχτισε ένα αδιαπέραστο τείχος για τον Φύρερ, στην άλλη άκρη του κόσμου».

Ένα από τα γερμανικά αεροπλάνα Dornier και οι πιλότοι που φτάνουν στο πάγο της Ανταρκτικής. (φωτογραφία: WikiLeaks)

Το 1947 οι Σύμμαχοι θα θορυβηθούν ακόμη περισσότερο με τις φήμες που ήθελαν τη βάση της Ανταρκτικής να λειτουργεί τουλάχιστον από το 1935, χάρη στις ενέργειες της ομάδας “Vrill” μιας ομάδας που χρηματοδοτείτο με τεράστια κεφάλαια, που ασχολούνταν με τις νέες τεχνολογίες αλλά και την εξέλιξη σκαφών που είχαν το σχήμα δίσκου. Για να δοθούν απαντήσεις, ο Πρόεδρος Τρούμαν θα εγκρίνει την οργάνωση μιας μεγάλης εξερευνητικής αποστολής στην Ανταρκτική. Οι υποψίες των Αμερικανών δεν ξεκινούσαν μόνον από την περίεργη και αναιτίως καθυστερημένη παράδοση των δύο γερμανικών υποβρυχίων, στις αρχές της Αργεντινής. Υπήρχαν ερωτήματα. Τι έγιναν τα 100 γερμανικά υποβρύχια; Είχαν πράγματι οι Ναζί βάση στην Ανταρκτική;

Η αποστολή των Αμερικανών αποτελούνταν από 48 πλοία, και μεταξύ αυτών ήταν υποβρύχια, ένα αεροπλανοφόρο που μετέφερε 200 αεροσκάφη και 4080 στρατιώτες, και τρείς μεγάλες ομάδες ανδρών, με έλκηθρα και σκυλιά, υπό την ηγεσία του Ναυάρχου Byrd. Σκοπός τους να βρουν και να καταστρέψουν τη γερμανική βάση. Η επίσημη ονομασία της εκστρατείας ήταν “Highjump”. Η αποστολή άρχισε τον Δεκέμβριο του 1946, και έληξε στα τέλη Φεβρουαρίου 1947.

Επισήμως η αποστολή Highjump ήταν να επεκταθεί η ερευνητική βάση Little America.

Την όλη επιχείρηση χρηματοδότησε το πολεμικό ναυτικό, εκπρόσωπος του οποίου είχε δηλώσει στις αρχές Δεκεμβρίου 1946 ότι «η επιχείρηση αυτή είναι πολεμική αποστολή».

Ένα άρθρο του 1945 στους Toronto Star για τη θεωρία ότι ο Χίτλερ διέφυγε με θησαυρούς στην Ανταρκτική.

Ο Ναύαρχος Byrd ξεκίνησε με την αρμάδα του στις 2/12/1946 από τον ναύσταθμο του Norfolk της Βιρτζίνια και είχε στη διάθεσή του οκτώ μήνες για να φέρει εις πέρας την αποστολή του, αλλά σε οκτώ εβδομάδες αναγκάστηκε να επιστρέψει με πολλές απώλειες σε μαχητικά αεροπλάνα. Ο ίδιος ο Ναύαρχος πέταξε ώρες ολόκληρες, διανύοντας τεράστιες αποστάσεις πάνω από τους πάγους με ειδικά διαμορφωμένα σύγχρονα αεροσκάφη εφοδιασμένα με τελευταίας τεχνολογίας κινηματογραφικές μηχανές λήψεως, ενώ διέθεταν και ειδικά μαγνητόμετρα για την ανακάλυψη κενών ή ανοιγμάτων κάτω από τους πάγους.

Ο ναύαρχος συνοδεύονταν από τον Έλληνα συνεργάτη του τον Επαμεινώνδα Δημόπουλο ή Δήμα (το όνομα του δόθηκε σε περιοχή της Ανταρκτικής).

Ο Δήμας δώρισε προσωπικά του αντικείμενα συμπεριλαμβανομένων και φιλμ που είχαν καταγραφεί περιοχές της Ανταρκτικής κατά την διάρκεια της έρευνας στο ναυτικό μουσείο. Όπως προκύπτει δύο από αυτά τα φιλμ δεν υπάρχουν. Τα αμερικάνικα αεροσκάφη έκαναν πτήσεις συνολικής διάρκειας 220 ωρών, διανύοντας 22700 μίλια και τραβώντας 70.000 αεροφωτογραφίες. Τα αρχεία αυτά μέχρι σήμερα δεν έχουν δημοσιοποιηθεί. Τι συνέβη όμως και από τις 240 ημέρες που προέβλεπαν οι σχεδιασμοί της αποστολής και η αποστολή έληξε «άδοξα» στις 56 ημέρες; Πληροφορίες που διέρρευσαν από άντρες της αποστολής, το Αμερικανικό Ναυτικό στην Ανταρκτική, βρέθηκε αντιμέτωπο με ιπτάμενους δίσκους που ανέπτυσσαν απίστευτες ταχύτητες αιφνιδιάζοντας τους Αμερικανούς.

Η περιοχή της Ανταρκτικής που ερευνήθηκε από τη μυστική ναζιστική αποστολή το 1939.Ο Nαύαρχος Byrd σε μια συνέντευξη του στην ισπανική εφημερίδα El Mercurio στις 5 Μαρτίου 1947 μεταξύ άλλων δήλωσε «…σήμερα είναι επιτακτική ανάγκη για τις Ηνωμένες Πολιτείες να ξεκινήσει άμεσα μέτρα άμυνας κατά άγνωστων εχθρικών αεροπλάνων. Ο ναύαρχος δήλωσε ότι δεν ήθελε να φοβίσει κανέναν, αλλά ήταν μια πικρή πραγματικότητα ότι σε περίπτωση ενός νέου πολέμου οι ηπειρωτικές Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να αμυνθούν από ιπτάμενα αντικείμενα που έρχονται από τον νότιο πόλο με απίστευτες ταχύτητες».

Στην αναφορά του, ένας από τους πιο έμπειρους Αμερικανούς πιλότους καταδιωκτικών, ο John Sergiouson, που ήταν μάρτυρας στο αεροπλανοφόρο της εκστρατείας, έκανε μία αρκετά δραματική περιγραφή της μάχης, που έγινε στις 26/2/1947: «Αυτά τα ..»πράγματα» πεταγόντουσαν έξω από το νερό, λες και τα κυνηγούσε ο «διάβολος» και πετώντας με τόσο υψηλές ταχύτητες, που κατέστρεψαν της κεραίες επικοινωνιών του πλοίου. Ορισμένα αεροπλάνα την στιγμή της απογείωσης, κτυπήθηκαν από λάμψεις που πετούσαν οι ιπτάμενοι δίσκοι και συνετρίβησαν δίπλα στα πλοία! Ήμουν στο κατάστρωμα του αεροπλανοφόρου και τα έβλεπα να μην κάνουν κανένα ήχο, αλλά να πετούν ανάμεσα στα πλοία μας και να ξερνούν θανατηφόρα φωτιά! Ξαφνικά το ένα αντιτορπιλικό που απείχε από εμάς δύο μίλια, τυλίχθηκε στις φλόγες και άρχισε να βυθίζεται!

Ο αληθινός αυτός εφιάλτης κράτησε είκοσι λεπτά περίπου και μόλις οι ιπτάμενοι δίσκοι βούτηξαν μέσα στο νερό αρχίσαμε να μετράμε τις απώλειες μας.

Ο Ναύαρχος Byrd όταν έφτασε στις ΗΠΑ από την Ανταρκτική τον ανέκριναν για πολλές εβδομάδες. Ο ναύαρχος μίλησε για μια επίθεση από ιπτάμενους δίσκους, οι οποίοι εντελώς αιφνιδιαστικά «πεταγόντουσαν» μέσα από την θάλασσα, με εξαιρετικά υψηλές ταχύτητες, προκαλώντας δραματικές απώλειες στην αμερικάνικη αρμάδα.

Ο ναύαρχος πέθανε την 11η Μαρτίου του 1957.

Τότε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Αϊζενχάουερ είχε δηλώσει: «Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος δεν έχει τελειώσει ακόμα» και επιβεβαιώνεται από την ανησυχητική φράση του ναυάρχου Byrd, «στην περίπτωση ενός νέου πολέμου τα τελευταία Τάγματα του Χίτλερ περιμένουν για τη χρυσή ευκαιρία τους».

Από τη δεκαετία του 1950 έως τα τέλη του 1970 κυκλοφορούσαν φήμες ανάμεσα στους νέο – ναζιστικούς ότι οι ιπτάμενοι δίσκοι που πετούσαν σε όλο τον κόσμο ήταν γερμανικά υπέρ-όπλα που ήταν υπό ανάπτυξη κατά τη διάρκεια του Τρίτο Ράιχ καθώς και το θρυλικό Τελευταία Τάγμα, που είχε σκοπό να διαφυλάξει τα απόρρητα των ναζί μετά τον πόλεμο, ήταν σε ένα τεράστιο υπόγειο παράδεισο στην Ανταρκτική. Υπάρχουν αναφορές ότι όταν οι Αμερικανοί απέτυχαν να χτυπήσουν την υπόγεια βάση των Γερμανών “Neuberchtesgarden” στην Ανταρκτική, πραγματοποίησαν χτυπήματα το 1958 με το πρόσχημα πυρηνικών δοκιμών. Επίσημα γνωρίζουμε ότι, το 1958 στα πλαίσια της «Επιχείρησης Argus» έγιναν τρεις ατμοσφαιρικές πυρηνικές εκρήξεις. Οι δοκιμές αυτές ήταν στο νότιο ημισφαίριο μεταξύ 2.300 και 3.500 χιλιόμετρα βόρεια της Maud Land.

Τελικά τι προέλευσης μπορεί να ήταν οι ιπτάμενοι δίσκοι;

Ο ναύαρχος Byrd στο ημερολόγιο του κατά την διάρκεια της πτήσης – εξερεύνησης που έκανε μαζί με τον ασυρματιστή του στις 19 Φεβρουαρίου 1947 πάνω από την Ανταρκτική, και το οποίο ημερολόγιο όπως και τα έγγραφα του ναυάρχου εξαφανίστηκαν περιέργως στην πορεία, αναφέρει πολύ περίεργα γεγονότα.

Γράφει στο ημερολόγιο του μεταξύ άλλων:

«Πρέπει να γράψω αυτό το ημερολόγιο με μυστικότητα και αφάνεια. Αφορά την πτήση μου στης 19 Φεβρουαρίου του 1947 στην Ανταρκτική. Έρχεται μία στιγμή που η ορθολογικότητα των ανδρών πρέπει να φαντάζει ασήμαντη και πρέπει κανείς να αποδεχθεί το αναπόφευκτο της αλήθειας .

Δεν είμαι ελεύθερος να αποκαλύψω την ακόλουθη τεκμηρίωση σε αυτό το γράψιμο …ίσως δεν πρέπει ποτέ να δει το φως σε δημόσιο έλεγχο, αλλά πρέπει να κάνω το καθήκον μου και το αρχείο μου εδώ, να μπορούν να το διαβάσουν όλοι μία ημέρα…Μετά από πτήση τριών ωρών, από την βάση τους και πετώντας στα χίλια περίπου μέτρα εντόπισαν μια πράσινη κοιλάδα που μέσα σ’ αυτή υπήρχε ένα Μαμούθ και στην συνέχεια πράσινους λόφους, ενώ η εξωτερική θερμοκρασία ήταν 74 βαθμούς Φαρενάϊτ (23 βαθμούς Κελσίου).

Συγχρόνως τα όργανα του αεροπλάνου άρχισαν να ..τρελαίνονται. Στην συνέχεια εμπρός τους εμφανίσθηκε μία πόλη, ενώ στο δεξί φτερό του αεροπλάνου τους εμφανισθεί ένα σκάφος σε σχήμα δίσκου που ακτινοβολούσε ενώ επάνω του υπήρχε ένα σύμβολο που έμοιαζε με σβάστικα.

Στον ασύρματο τους ακούγονται σε αγγλική γλώσσα, με σκανδιναβική προφορά τα εξής: «Καλώς ορίσατε ναύαρχε, θα σας προσγειώσω σε επτά λεπτά. Χαλαρώστε είστε σε καλά χέρια». Η μηχανή του αεροπλάνου σβήνει και σε λίγο ,σαν να μπήκε σε ανσανσέρ, άγγιξε στο έδαφος με ένα μικρό τράνταγμα. Αρκετοί άνδρες πλησιάζουν στο αεροσκάφος. Είναι ψηλοί με ξανθιά μαλλιά και μια φωνή του δίνει εντολή να κατέβει με τον ασυρματιστή του από το αεροσκάφος. Τους υποδέχονται εγκάρδια και τους επιβιβάζουν σε μία μικρή μεταφορική εξέδρα χωρίς τροχούς, η οποία κινείται με μεγάλη ταχύτητα προς μία αστραφτερή κρυστάλλινη πόλη που τα χρώματα της πάλλονται στις αποχρώσεις του ουράνιου τόξου.

Φτάνουν σε ένα μεγάλο παράξενο κτήριο και εισέρχονται σ’ αυτό. Τους δίνεται κάποιο άγνωστο είδος ζεστού και πολύ νόστιμου ροφήματος. Στην συνέχεια δύο άνδρες οδηγούν μόνο τον ναύαρχο, με ασανσέρ, σε μία αίθουσα με πολύ όμορφο χρωματισμό και με θέα που ήταν η ωραιότερη του κόσμου. Ένας από τους δύο άνδρες του λέει: «Μην έχετε κανένα φόβο ναύαρχε, θα έχετε ακρόαση από τον Δάσκαλο».

Αυτός τον καλωσορίζει και αρχίζει να του μιλά:

«Σας επιτρέψαμε να εισέλθετε εδώ επειδή είστε ευγενής χαρακτήρας και ευρύτατα γνωστός στον «κόσμο της επιφάνειας»! Είστε στον τομέα των «Αριανί» στο εσωτερικό της Γης! Εμείς δεν θα καθυστερήσουμε την αποστολή σας και θα σας συνοδεύσουμε με ασφάλεια στην επιφάνεια. Θα σας πω γιατί σας φέραμε εδώ. Το ενδιαφέρον μας αρχίζει μόνον μετά την πράξη της φυλής σας, που εξερράγησαν οι πρώτες ατομικές βόμβες στην Ιαπωνία. Βλέπετε ότι μέχρι τώρα δεν έχουμε παρέμβει στους πολέμους σας και στην βαρβαρότητα σας, αλλά τώρα πρέπει λόγω της ατομικής ενέργειας που χρησιμοποιήσατε. Οι απεσταλμένοι μας έχουν ήδη παραδώσει τα μηνύματα μας προς τις εξουσίες του κόσμου σας και όμως δεν τα έχουν πάρει σοβαρά υπ’ όψιν».

Έφυγαν με τον ίδιο τρόπο που ήρθαν, επιβιβάστηκαν στο αεροπλάνο το οποίο σηκώθηκε από μία αόρατη δύναμη και έφθασε σε υψόμετρο 2700 ποδών. Τα όργανα δεν λειτουργούσαν ακόμα. Σε λίγο ήρθε ένα μήνυμα στον ασύρματο τους: «Ναύαρχε σας αφήνουμε τώρα, τα όργανα σας είναι ελεύθερα». Τα δισκοειδή σκάφη, τα “Flugelrads” (όπως τα ονόμασαν οι παράξενοι επισκέπτες) εξαφανίσθηκαν στο γαλάζιο του ουρανού. Μετά από λίγη ώρα προσγειώθηκαν στην πρόχειρη βάση τους. Μετά από επτά ημέρες, στις 26 Φεβρουαρίου, έγινε η επίθεση των ιπτάμενων δίσκων στον στόλο του Ναυάρχου Byrd.

Στο ημερολόγιο του, ο ναύαρχος συνεχίζει:

«11η Μαρτίου 1947: Έχω παρακολουθήσει μόνον μία συνάντηση με το προσωπικό του Πενταγώνου. Έχω δηλώσει πλήρως την ανακάλυψη μου και το μήνυμα που έλαβα, από τον Δάσκαλο. Όλα μαγνητοφωνούνται δεόντως. Ο Πρόεδρος έχει ήδη ενημερωθεί. Είμαι τώρα υπό κράτηση, για τριάντα έξη ώρες. Ανακρίνομαι αποκλειστικά από τις υπηρεσίες ασφαλείας και μία ιατρική ομάδα. Ήταν μία δοκιμασία».

Αυτό που λέγονταν ανεπίσημα είναι ότι ο Ναύαρχος Byrd μετά τις ανακρίσεις πέρασε αρκετό καιρό σε ψυχιατρείο.

Η Βρετανία η οποία είχε κι’ αυτή πληροφορίες για την γερμανική βάση, ετοίμασε τους μήνες Οκτώβριο και Νοέμβριο του 1945, μία ειδική εκπαιδευμένη μονάδα, την οποία εκπαίδευσε στα νησιά Φόκλαντ που ευρίσκονται στο νοτιότερο σημείο του Ατλαντικού ανατολικά της Αργεντινής. Η εκπαίδευση αφορούσε εξάσκηση και αντοχή σε πολικές θερμοκρασίες! Ήδη υπήρχε μία βρετανική βάση με το όνομα «Μοντχάϊμ», διακόσια μίλια από την υποτιθέμενη γερμανική βάση. Λίγους μήνες πριν το καλοκαίρι του 1945, οι Βρετανοί επιχείρησαν να εξερευνήσουν με μία μικρή ομάδα μία «αρχαία σήραγγα» που ανακάλυψαν. Από τους άνδρες αυτούς μόνον δύο επέστρεψαν πριν την αρχή του σκληρού χειμώνα. Η επιχείρηση αυτή, που όπως μαρτυρείται είχε απώλειες, δεν είχε καταχωρήθει επισήμως, ούτε αναγνωρίσθηκαν κατόπιν είτε θάνατοι, είτε γενναίες πράξεις αυτοθυσίας των ελαχίστων αυτών ανδρών.

Στους επιζώντες, μετά την αποστρατεία τους, «ξεκαθαρίσθηκε» με αυστηρότητα, πως «δεν είδαν», «δεν άκουσαν», «δεν έγινε ποτέ επιχείρηση».

Το υδροπλάνο Dornier Do 15 στο πλοίο της ναζιστικής αποστολής. (φωτογραφία: WikiLeaks)

Ο James Forrestal ήταν υπουργός ναυτικών των ΗΠΑ την δεκαετία του 40, και μετέπειτα πρώτος υπουργός Αμύνης των ΗΠΑ. Ήταν γνώστης της κάθε λεπτομέρειας των όσων είδε, άκουσε, και έζησε ο ναύαρχος Byrd κατά την εκστρατεία του το 1947 στην Ανταρκτική. Ως Υπουργός Ναυτικών, είχε ενημερωθεί για το εντυπωσιακό, όσο και αποκαλυπτικό περιεχόμενο των εκτεταμένων ανακρίσεων στις οποίες υποβλήθηκε ο Byrd. Ήταν ένα πρόσωπο σεβαστό στους πολιτικούς και στρατιωτικούς κύκλους των ΗΠΑ με μεγάλη οικονομική επιφάνεια.

Ήταν επίσης πρόεδρος στην εταιρεία Dilon Read and Company στη “Wall Street”.

Αν και τον Σεπτέμβριο του 1947 είχε σταθεί αρνητικός στο Κογκρέσο στην ίδρυση του ανεξάρτητου πλέον Υπουργείου Άμυνας, έγινε τελικά ο πρώτος Υπουργός Άμυνας της χώρας. Ήταν πολύ αναγνωρισμένος, ιδιαίτερα ικανός, εξαιρετικά αφοσιωμένος στα καθήκοντά του και θεωρείτο ο καλύτερος υπουργός του Προέδρου Τρούμαν.

Ο Forrestal απομακρύνθηκε «απότομα» από τα καθήκοντα του στις 28 Μαρτίου 1949. Καταγγέλλοντας ότι βρισκόταν υπό συνεχή παρακολούθηση πρακτόρων, ενώ μια σειρά συναντήσεων μετά την αποχώρησή του από το υπουργείο θα οδηγηθεί σε περίεργες αντιδράσεις. Στις 2 Απριλίου 1949 εισήχθη στο ναυτικό νοσοκομείο «Βηθεσδά», ως πάσχων από ένα είδος νευρικού κλονισμού παρά την θέληση του και κρατήθηκε επί επτά εβδομάδες σε θάλαμο του 16ου ορόφου, ως τις 22 Μαΐου 1949 που θα χάσει την ζωή του πέφτοντας από το παράθυρο του θαλάμου νοσηλείας του.

Ο αδελφός του Forrestal, Henry δήλωσε πως ο αδελφός του δεν αυτοκτόνησε και πως θα ήταν ο τελευταίος που θα έκανε τέτοια ενέργεια. Είναι πολύ ύποπτο ότι η «αυτοκτονία» έγινε λίγη ώρα πριν έρθει ο αδελφός του να τον πάρει με κανονικό εξιτήριο! Επίσης μπαίνει το ερώτημα πως βάζουν έναν ασθενή που πάσχει από κατάθλιψη σε δωμάτιο 16ου ορόφου; Παράξενο επίσης είναι ότι στον λαιμό του βρέθηκε γερά δεμένο το κορδόνι της ρόμπας του. Όλα δείχνουν ότι δόθηκε εντολή από πολύ ψηλά για να δολοφονηθεί και να φανεί σαν αυτοκτονία ενδεχομένως για να μην αποκαλύψει τι είχε βρει ο Byrd στην Ανταρκτική. Οι έρευνες γι’ αυτό το γεγονός έκλεισαν πολύ γρήγορα μέσα σε έντεκα ημέρες. Πριν τον θάνατο του είχε γίνει μια τεράστια και οργανωμένη εκστρατεία διασυρμού του στον τύπο.

Το 1955, οι ΗΠΑ θα τον τιμήσουν δίνοντας το όνομα του στο πρώτο μεγάλο αεροπλανοφόρο τους.

Μια ανακάλυψη που προκάλεσε αίσθηση ήταν η ανακάλυψη της λίμνης Βοστόκ στην Ανταρκτική το 1970. Η λίμνη Βοστόκ αποτελείτε από γλυκό νερό και βρίσκεται εγκλωβισμένη σε βάθος 3.700 με 4.100 μέτρων, κάτω από τους πάγους της Ανταρκτικής. Είναι η μεγαλύτερη από περίπου 150 γνωστές υποπάγιες λίμνες γλυκού νερού. Το εντυπωσιακό με τη «λίμνη Βοστόκ», η οποία ονομάστηκε έτσι από το ρωσικό ερευνητικό σταθμό που υπάρχει πάνω από αυτή, είναι ότι πρόκειται για ένα «παρθένο» υδάτινο στοιχείο, το οποίο δεν έχει έρθει σε επαφή με τον αέρα, το φως ή οποιαδήποτε μορφή ζωής εδώ και 15 έως 34 εκατομμύρια χρόνια, σύμφωνα με τους υπολογισμούς των επιστημόνων. Μεγάλο ενδιαφέρον προκαλεί στους ερευνητές ότι στη νότιο-δυτική ακτή της περιοχής έχει εντοπιστεί μια ισχυρή μαγνητική ανωμαλία ανεξήγητης προέλευσης, η οποία εκτείνεται για 105 χλμ.

Σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές, το φαινόμενο αυτό οφείλεται ενδεχομένως σε λέπτυνση του φλοιού της Γης σε εκείνο το σημείο. Επίσης έχει εντοπιστεί η παρουσία ενός πολύ μεγάλου μεταλλικού στοιχείου, κυκλικό ή κυλινδρικό, που εξακολουθεί να βρίσκεται στο κέντρο της λίμνης. Αυτό το μεταλλικό στοιχείο θα μπορούσε να είναι η αιτία της μεταβολής του μαγνητικού πεδίου στα 1000 nanoteslas αναφέρουν οι Ρώσοι ερευνητές.

Σε δημοσίευμα της ρωσικής εφημερίδας RIA Novosti, αναφέρθηκε ότι οι Ρώσοι επιστήμονες έχουν υπερβεί ένα στρώμα πάγου που έχει σφραγίσει τη λίμνη Βοστόκ στην Ανταρκτική σε βάθος περίπου 4.000 μέτρων, έχοντας φτάσει σε κρίσιμο στάδιο. Επίσης αναφέρεται ότι η Λίμνη Βοστόκ είναι η μεγαλύτερη ενός υπόγειου δικτύου κρυφών κολοσσιαίων σπηλαίων με λίμνες στην Ανταρκτική. Λέγεται ότι στα σπήλαια αυτά ίσως κρύβονται οι μυστικές βάσεις των ναζί, κάτι που διασταυρώνετε και από τις αρχικές μαρτυρίες Γερμανών αιχμάλωτων που περιγράφουν την κατασκευή βάσεων σε σπηλιές πάγου.

Ρώσοι επιστήμονες κατά την διάρκεια της αποστολής τους το 2005 ανακάλυψαν ένα νησί σε αυτή την λίμνη, ενώ το 2012 ανακάλυψαν «κάτι» και στην συνέχεια η επικοινωνία διακόπηκε.

Κάποιες πληροφορίες αναφέρουν ότι μόλις έφτασαν λίγο πριν την ολική διάνοιξη η προσπάθεια εγκαταλείφθηκε. Και εδώ μπαίνει το ερώτημα πώς είναι δυνατόν μια αποστολή χρόνων να εγκαταλείπεται λίγο πριν τα πέντε μέτρα ή κατά κάποιους άλλους στα είκοσι μέτρα. Λέγεται ότι όταν έφτασαν τα δείγματα νερού στον Πούτιν, αυτός ρώτησε τον Γιούρι Τρούτνεφ, υπουργό Φυσικών Πόρων και Οικολογίας, αν είχε πιει νερό από το δείγμα. Στην αρνητική απάντηση που έλαβε ο Πρόεδρος ανταπάντησε: «Αυτό θα ήταν όντως περίεργο. Πρώτα ήπιαν το νερό οι δεινόσαυροι και μετά ο Τρούτνεφ».

Ρώσοι επιστήμονες, εμμέσως πλην σαφώς αναφέρονται στην Ανταρκτική σαν μία πύλη εισόδου ή εξόδου UFO όπως επίσης στην ύπαρξη πύλης χωροχρόνου. Φαίνεται επίσης να αποδέχονται την θεωρία της Κούφιας Γης. Η ανακάλυψη της λίμνης Βοστόκ επανέφερε στο προσκήνιο διάφορες θεωρίες συνωμοσίας που ήθελαν τη λίμνη να έχει πρωτοανακαλυφθεί από τους Ναζί, οι οποίοι, πιθανότατα, σύμφωνα με τις ίδιες θεωρίες είχαν δημιουργήσει εκεί τη δική τους «μυστική βάση» όπου είχαν μεταφέρει όλα τα απόρρητα έγγραφα.

Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες λένε ότι οι ΗΠΑ πριν μερικά χρόνια προειδοποίησαν την Ρωσία, ότι αν συνεχίσει τις έρευνες στην συγκεκριμένη λίμνη, αυτό θα θεωρηθεί αιτία πολέμου!

Ένας γεωλόγος που είχε αποσταλεί στο σταθμό της Ανταρκτικής Neumayer των ΗΠΑ, για να μελετήσει δείγματα πυρήνα πάγου, είχε κάνει την ακόλουθη δήλωση:

«Πριν από περίπου 2 εβδομάδες (31/12/2013) εντοπίστηκαν παράξενες μεταδόσεις μικροκυμάτων. Αυτή η μετάδοση προέρχονταν από περίπου 100 μέτρα κάτω από τον πάγο, περίπου 15 μίλια από το σταθμό. Μια αποστολή εστάλη σε αυτήν τη θέση για να ερευνήσει την περιοχή. Αυτό που βρήκαν ήταν όχι μόνο μεταδόσεις μικροκυμάτων, αλλά και υψηλή ραδιενεργή δραστηριότητα, καθώς και ένα τεράστιο ποσό θερμότητας που προερχόταν κάτω από τον πάγο, καθώς ο πάγος έλιωνε. Μέσα σε λίγες μέρες μια ομάδα απεστάλη από τις ΗΠΑ, με βαρύ χωματουργικό εξοπλισμό. Όλα ταξινομούνται και μόνο μερικά μέλη του σταθμού το γνωρίζουν. Αυτή η ομάδα και ο εξοπλισμός τους απεστάλη στη θέση που θα έσκαβαν, κάτω από τον πάγο. Περίπου 4 ώρες μετά η ομάδα με τον εξοπλισμό της γύρισαν πίσω. Από τους 18 άντρες οι 7 από αυτούς είχαν πάθει ένα είδος δηλητηρίασης. Το πιο ανησυχητικό ήταν το βλέμμα στα πρόσωπα τους. Όλοι μοιάζουν σαν να είδαν φάντασμα».

Το 2011 θα διαρρεύσει μια φωτογραφία από αμερικανικό κατασκοπευτικό δορυφόρο που δείχνει μια κατασκευή μήκους τριών χιλιομέτρων κάτω από τον πάγο με την κυβέρνηση των ΗΠΑ να αρνείται να δώσει πληροφορίες και πρόσφατες φωτογραφίες της περιοχής επικαλούμενη λόγους εθνικής ασφάλειας. Άλλες δύο φωτογραφίες θα διαρρεύσουν αυτή τη φορά από το Google Earth, από την ίδια περιοχή που δείχνουν δύο πανομοιότυπες οπές που δύσκολα θα μπορούσαν να είχαν φυσική προέλευση.

Πρόσφατα τα Wikileaks αποκάλυψαν ότι στην περιοχή της Ανταρκτικής διεξάγεται από το 2004 πόλεμος ανάμεσα στης ΗΠΑ και σε UFO.

Μια νέα θεωρία τοποθετεί την ύπαρξη της Ατλαντίδας στην Ανταρκτική. Η θεωρία αυτή θα ενισχυθεί από την ανακάλυψη το 2016 τριών πυραμίδων πανομοιότυπων με αυτές της Αιγύπτου και σε συνδυασμό με τον χάρτη του Τούρκου Ναυάρχου του 16ου αιώνα Πίρι Ρέις στον οποίο παρουσιάζεται η Ανταρκτική χωρίς πάγο γεννά νέα ερωτήματα. Από τις μαρτυρίες και τα στοιχεία προκύπτει ότι οι ναζί είχαν βάση στην Ανταρκτική. Η πόλη όμως που επισκέφθηκε ο Byrdδεν είχε σχέση με τους ναζί. Ποιοι ήταν αυτοί που συνάντησε δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα.

erenzw.blogspot.gr
makeleio.gr