Που πηγαίνουν, χιλιάδες τόνοι πυρηνικών αποβλήτων;

ΠΥΡΗΝΙΚΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ

Η πυρηνική ενέργεια είναι οικονομικά ασύμφορη

Που θάβει η Γερμανία τους χιλιάδες τόνους πυρηνικών αποβλήτων;

Που θάβεις με ασφάλεια πάνω από 58.000 κυβικά μέτρα – περίπου όσο τριάντα πύργοι του Άιφελ – θανατηφόρων ραδιενεργών αποβλήτων για τα επόμενα εκατομμύρια χρόνια;

Αυτό είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Γερμανία καθώς κλείνει όλα τα πυρηνικά εργοστάσιά της τα επόμενα χρόνια, σύμφωνα με την καθηγήτρια Μιράντα Σρόιρς, μέλος της ομάδας που ψάχνει για χώρο αποθήκευσης.

Ο χώρος πρέπει να είναι κάτι παραπάνω από σταθερός, χωρίς ίχνος νερού στο έδαφος ή σεισμούς που θα μπορούσαν να προκαλέσουν διαρροή.

-.....η εξεύρεση του… νεκροταφείου όπως προαναφέραμε, μέχρι το 2031-

Τα ραδιενεργά απόβλητα περιλαμβάνουν όλα τα είδη αποβλήτων που είναι ραδιενεργά.

Η πυρηνική ενέργεια είναι οικονομικά ασύμφορη

Οι πυρηνικές εγκαταστάσεις δε μπορούν να οικοδομηθούν χωρίς κυβερνητική βοήθεια.

 Αυτή τη στιγμή στις ΗΠΑ η χρηματοδότηση νέων πυρηνικών σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω κυβερνητικών εγγυήσεων.

Οι ασφαλιστικές εταιρείες δεν παρέχουν ασφάλιση, διότι ο κίνδυνος καταστροφής είναι πολύ μεγάλος.

Οι Η.Π.Α μέσω κρατικών επιδοτήσεων υποστηρίζουν τη διαδικασία κατασκευής, καλύπτουν λειτουργικές δαπάνες βιομηχανιών για την εξόρυξη και τον εμπλουτισμό ουρανίου , δαπάνες που σχετίζονται με την κατανάλωση νερού και την ασφάλεια, υποστηρίζουν το κόστος της διαχείρισης των πυρηνικών αποβλήτων και, τέλος, συμμετέχουν στο κόστος του παροπλισμού.

Όλα αυτά πληρώνονται από τους φορολογούμενους, ώστε οι επιχειρήσεις να μπορούν να αποκομίζουν κέρδη και να πληρώνουν τους μετόχους τους.

Αν όλες αυτές οι δαπάνες περιλαμβάνονταν στο κόστος της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας, το βράσιμο νερού χρησιμοποιώντας ηλεκτρική ενέργεια παραγόμενη από την πυρηνική θα κατέληγε να είναι οικονομικά ασύμφορο.

Με τον ίδιο τρόπο που οι σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής με καύση τον άνθρακα πρέπει να αναλαμβάνουν το κόστος των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και το κόστος της ρύπανσης, έτσι και η βιομηχανία πυρηνικής ενέργειας θα πρέπει να καλύπτει τα έξοδά της.

Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούν οι υποτιθέμενες δυνάμεις της αγοράς-η Βίβλος της σημερινής οικονομίας-να λειτουργήσουν σωστά και να απαλλαγούμε από αυτή την πηγή ενέργειας.

Η σχετική κατάταξη έχει ως εξής:

ΗΠΑ (104 αντιδραστήρες), 

Γαλλία (58 αντιδραστήρες), 

Ιαπωνία (55 αντιδραστήρες), 

Ρωσία (32), 

Γερμανία (17), 

Νότια Κορέα (21), 

Καναδάς (18), 

Ουκρανία (15), 

Κίνα (13) και 

Βρετανία (19). 

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, αυτή τη στιγμή βρίσκονται στο στάδιο της κατασκευής 62 νέοι αντιδραστήρες ανά τον κόσμο – 27 στην Κίνα, 10 στη Ρωσία, 5 στην Ινδία, 5 στη Ν. Κορέα κ.α.

Το κληροδότημα της πυρηνικής ενέργειας και η ανευθυνότητα

Οι φορείς εκμετάλλευσης των πυρηνικών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής δεν είναι σε θέση να διαχειριστούν τα απόβλητα που παράγουν.

Τα παραπροϊόντα της σχάσης του ουρανίου και του πλουτωνίου παραμένουν ραδιενεργά για χιλιετίες. Η επιστημονική έρευνα δεν έχει μπορέσει να βρει έναν τρόπο για την επιτάχυνση των διαδικασιών αποσύνθεσης, ώστε τα ασταθή ραδιενεργά στοιχεία να μετατρέπονται γρήγορα σε σταθερά στοιχεία.

Τα κράτη και οι εταιρείες εκμετάλλευσης έχουν χτίσει τις εγκαταστάσεις τους σε ακατάλληλες σεισμικές και παράκτιες περιοχές οι οποίες είναι επιρρεπείς στα καταστροφικά τσουνάμι. Τα ατυχήματα δεν μπορούν ποτέ να εξαλειφθούν πλήρως και η τρομοκρατία αποτελεί επιπλέον ένα πολύ μεγάλο κίνδυνο.

Από τη στιγμή που η πυρηνική ενέργεια άρχισε να χρησιμοποιείται έχουν συμβεί εκατοντάδες διαρροές ραδιενέργειας στο περιβάλλον, συμπεριλαμβανομένων και των μεγάλων γεγονότων στα Νησιά των Τριών Μιλίων, στο Τσέρνομπιλ και στη Φουκουσίμα.

Δεδομένου ότι τα ραδιενεργά υλικά θα είναι μαζί μας για χιλιάδες χρόνια, αν τα περιστατικά συνεχίσουν να συμβαίνουν με την ίδια συχνότητα, μέσα σε λίγους αιώνες το σύνολο της βιόσφαιρας θα είναι πολύ τοξικό για τη ζωή.

Προγράμματα συνδρομής της ΕΕ στον παροπλισμό πυρηνικών εγκαταστάσεων στη Λιθουανία, τη Βουλγαρία και τη Σλοβακία: παρά την επιτευχθείσα από το 2011 πρόοδο, διαφαίνονται σημαντικές προκλήσεις

Το κόστος του παροπλισμού εκτιμάται ότι θα ανέλθει τουλάχιστον σε 5,7 δισεκατομμύρια ευρώ και, εάν συμπεριληφθεί το κόστος της τελικής διάθεσης, στο διπλάσιο του ποσού αυτού 11,4 δισεκατομμύρια ευρώ