ΑΝΤΑΡΚΤΙΚΗ: Operation Highjump

Operation Highjump και η Άγνωστη Μάχη της Ανταρκτικής

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ BYRD ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΛΗ ΓΑΙΑ

Φεβρουάριος 1947 (Η Γη πέρα από τους πόλους)

“Πρέπει να γράψω αυτό το ημερολόγιο με μυστικότητα και αφάνεια.

Αφορά την πτήση μου στην Αρκτική στις 19/2 του 1947. Έρχεται μια στιγμή που η λογική των ανδρών ωχριά και πρέπει κανείς να αποδεχθεί το αναπόφευκτο της αλήθειας. Δεν έχω την ελευθερία να αποκαλύψω την ακόλουθη τεκμηρίωση σε αυτή τη γραφή. …Ίσως ποτέ δεν πρέπει να δουν το φως της δημοσιότητας, αλλά πρέπει να κάνω το καθήκον μου εδώ, ώστε όλοι να το διαβάσουν κάποια ημέρα.

Στον κόσμο της απληστίας και της εκμετάλλευσης κάποιων, εναντίον της ανθρωπότητας, δεν μπορεί πλέον να κατασταλεί η αλήθεια.

ΑΡΧΕΙΟ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ ΠΤΗΣΗΣ: ΒΑΣΗ ΑΡΚΤΙΚΗΣ 19/02/1947

06:00 Όλες οι προετοιμασίες έχουν ολοκληρωθεί για την πτήση μας προς βορρά και είμαστε έτοιμοι να αερομεταφερθούμε με γεμάτη δεξαμενή καυσίμου στις 06.10 ώρες.

06:20 Το καύσιμο για την δεξιά μηχανή δείχνει πολύ πλούσιο. Η προσαρμογή έγινε και ο κινητήρας λειτουργεί ομαλά.

07:30 Γίνεται ο έλεγχος της ραδιοεπικοινωνίας με την κατασκήνωση της βάσης. Όλα είναι καλά και τα ραδιοφωνικά σήματα φυσιολογικά.

07: 40 Υπάρχει μικρή διαρροή λαδιού στη δεξιά μηχανή, η ένδειξη πίεσης λαδιού όμως, δείχνει φυσιολογική.

08:00 Σημειώνονται ελαφρές αναταράξεις από την ανατολική κατεύθυνση σε υψόμετρο 2.321 πόδια. Γίνεται διόρθωση στα 1.700 πόδια χωρίς περαιτέρω αναταράξεις αλλά με ούριο άνεμο να αυξάνεται, μικρή προσαρμογή στους χειρισμούς ελέγχου, το αεροσκάφος αποδίδει πολύ καλά τώρα.

08:15 Έλεγχος ασυρμάτου με βάση, η κατάσταση φυσιολογική.

08:30 Ξανά αναταράξεις. Αύξηση υψομέτρου στα 2.900 πόδια. Ομαλές και πάλι συνθήκες πτήσης.

09:10 Πολύ χιόνι και πάγος από κάτω. Σημειώνεται χρωματισμός περιβάλλοντος φύσης, “κίτρινου” και διασπείρεται σε ένα γραμμικό σχέδιο. Αλλαγή πορείας προς εξέταση αυτού του προτύπου χρώματος. Σημειώνεται κοκκινωπό ή μωβ χρώμα επίσης. Κάνουμε δύο πλήρεις κύκλους στην περιοχή και μετά επιστροφή στην εκχωρημένη πορεία πυξίδας. Δίνεται η θέση ελέγχου στην βάση. Μετάδοση των πληροφοριών σχετικά με τους χρωματισμούς στον πάγο και στο χιόνι.

09:10 Οι μαγνητικές πυξίδες και τα γυροσκόπια περιστρέφονται κάνοντας ταλάντωση. Δεν είμαστε σε θέση να κρατήσουμε τον έλεγχο των οργάνων. Χρησιμοποιούμε την ηλιακή πυξίδα και όλα φαίνονται καλά. Τα όργανα ελέγχου είναι φαινομενικά αργά στην ανταπόκριση και έχουν μία ένδειξη υποτονικότητας αλλά δεν υπάρχει ένδειξη ότι παγώνουν.

09:15 Στο βάθος του ορίζοντα φαίνονται βουνά.

09: 49 Χρόνος πτήσης 29 λεπτών από την πρώτη παρατήρηση των βουνών, δεν είναι ψευδαίσθηση. Πρόκειται για βουνά και αποτελούνται από ένα μικρό εύρος που δεν έχω δει ποτέ πριν.

09:55 Σε υψόμετρο 2.950 πόδια, αντιμετωπίζουμε πάλι ισχυρές αναταράξεις.

10:00 Περνάμε πάνω από το μικρό βουνό και εξακολουθούμε να προχωράμε προς το βορρά όσο περισσότερο μπορεί να εξακριβωθεί. Πέρα από την οροσειρά φαίνεται μία κοιλάδα με ένα μικρό ποτάμι ή ρυάκι που διασχίζει το κεντρικό τμήμα. Δεν πρέπει να υπάρχει πράσινη κοιλάδα κάτω. Κάτι είναι σίγουρα λάθος και αφύσικο εδώ. Θα έπρεπε να είμαστε πάνω από χιόνι και πάγους. Προς την άλλη μεριά υπάρχουν μεγάλα δάση στις πλαγιές του βουνού. Τα όργανα πλοήγησής μας εξακολουθούν να περιστρέφονται, το γυροσκόπιο ταλαντεύεται μπρος και πίσω.

10: 05 Αλλάζω το υψόμετρο στα 1.400 πόδια και εκτελώ μία απότομη αριστερή στροφή για να εξετάσω καλύτερα την κοιλάδα από κάτω. Είναι πράσινη με βρύα ή ένα σφιχτό είδος χόρτου. Το φως εδώ δείχνει διαφορετικό. Δεν μπορώ να δω τον ήλιο πια. Κάνουμε μία άλλη αριστερή στροφή και εντοπίζουμε να φαίνεται κάποιο είδος ζώου από κάτω μας. Φαίνεται ελέφαντας. ΟΧΙ! Μοιάζει περισσότερο σαν ένα μαμούθ! Αυτό είναι απίστευτο! Ωστόσο εκεί είναι! Μείωση υψομέτρου στα 1.000 πόδια. Παίρνω τα κιάλια για να εξετάσω καλύτερα το ζώο. Επιβεβαιώνεται! Είναι σίγουρα μαμούθ! Αναφέρετέ το στην βάση.

10:30 Συναντούμε πράσινους λόφους. Ο δείκτης εξωτερικής θερμοκρασίας δείχνει 74 βαθμούς Κελσίου! Συνεχίζουμε την πορεία μας. Τα όργανα πλοήγησης έχουν φυσιολογικές ενδείξεις. Είμαι μπερδεμένος από την περίεργη λειτουργεία τους πριν. Προσπάθεια για επικοινωνία με τη βάση. Ο ασύρματος δεν λειτουργεί.

11:30 Η εξοχή από κάτω είναι πιο επίπεδη και κανονική (αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή τη λέξη). Μπροστά παρατηρούμε μία πόλη! Αυτό είναι αδύνατο! Το αεροσκάφος φαίνεται ελαφρύ και παραδόξως αυξάνει ύψος! Οι έλεγχοι δεν ανταποκρίνονται! Θεέ μου! Από τα δεξιά φτερά του σκάφους υπάρχει ένας περίεργος τύπος αεροσκάφους. Κλείνουν με ταχύς ρυθμούς παράλληλα! Είναι σχήματος δίσκου και έχουν μία λάμψη πάνω τους. Είναι αρκετά κοντά τώρα για να δούμε τα σημάδια πάνω τους. Είναι ένα είδος σβάστικας! Αυτό είναι φανταστικό. Πού είμαστε! Τι έχει συμβεί. Προσπαθώ να πάρω τον έλεγχο, δεν ανταποκρίνεται τίποτα. Είμαστε παγιδευμένοι σε ένα αόρατο σχοινί!

11:35 Από τον ασύρματό μας βγαίνει μία φωνή κατευθείαν στα αγγλικά με μία μικρή σκανδιναβική ή γερμανική προφορά! Το μήνυμα είναι: «Καλώς ορίσατε ναύαρχε στον τομέα μας. Θα σας προσγειώσουμε σε ακριβώς 7 λεπτά. Χαλαρώστε ναύαρχε. Είστε σε καλά χέρια». Διαπιστώνω πως οι μηχανές του αεροπλάνου μας έχουν σταματήσει να λειτουργούν! Το αεροσκάφος είναι κάτω από κάποιον περίεργο έλεγχο και τώρα πραγματοποιεί στροφή. Οι χειρισμοί είναι άχρηστοι.

11:40 Άλλο ένα ραδιοφωνικό μήνυμα ελήφθη. Έχουμε ξεκινήσει τη διαδικασία προσγείωσης και σε στιγμές το αεροπλάνο τρέμει ελαφρά και αρχίζει κάθοδο αμέσως σαν να έχει πιαστεί σε κάποιο μεγάλο αόρατο ανελκυστήρα. Η καθοδική κίνηση είναι αμελητέα και αγγίζουμε το έδαφος με ένα μικρό τράνταγμα!

11:45 Κάνω μία βιαστική τελευταία καταχώρηση στο ημερολόγιο πτήσης. Αρκετοί άνδρες πλησιάζουν με τα πόδια προς το αεροσκάφος μας. Είναι ψηλοί με ξανθιά μαλλιά. Στο βάθος βρίσκεται μία μεγάλη αστραφτερή πόλη που πάλλεται με τις αποχρώσεις των χρωμάτων του ουρανίου τόξου. Δεν ξέρω τι πρόκειται να συμβεί τώρα, αλλά δεν βλέπω κανένα σημάδι από όπλα σε όσους πλησιάζουν. Ακούω τώρα μία φωνή να με διατάζει με το όνομά μου να ανοίξω την πόρτα του φορτίου. Υπακούω.”

Ο ΝΑΥΑΡΧΟΣ BYRD ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ

Από αυτό το σημείο γράφω όλα τα ακόλουθα γεγονότα από τη μνήμη. Αψηφούν κάθε φαντασία και φαίνονται όλα τρελά εάν αυτά, δεν είχαν συμβεί πραγματικά. Τον ασυρματιστή κι εμένα μας πήραν από το σκάφος με έναν πολύ εγκάρδιο τρόπο. Επιβιβαστήκαμε στη συνέχεια σε μία μικρή πλατφόρμα μεταφοράς χωρίς τροχούς. Κατευθυνόμασταν προς την λαμπερή πόλη με μεγάλη ταχύτητα. Καθώς πλησιάζαμε, η πόλη φαινόταν να είναι φτιαγμένη από ένα κρυσταλλικό υλικό. Σύντομα φτάσαμε σε ένα μεγάλο κτίριο, που ήταν ένα είδος που δεν είχα ξαναδεί.

Μας προσέφεραν κάποιο είδος ζεστού ροφήματος που τη γεύση του δεν είχα ξαναδοκιμάσει ποτέ. Ήταν νόστιμο. Μετά από περίπου δέκα λεπτά, δύο από τους θαυμαστούς οικοδεσπότες μας, μου ανακοίνωσαν πως έπρεπε να τους ακολουθήσω. Δεν έχω άλλη επιλογή από το να ακολουθήσω. Αφήνω τον ασυρματιστή μου πίσω και περπατάμε (με τους συνοδούς μου) μια μικρή απόσταση, μπαίνοντας σε κάτι που μοιάζει με ανελκυστήρα. Κατηφορίζουμε προς τα κάτω για μερικές στιγμές.

Το μηχάνημα σταματάει και η πόρτα σηκώνεται αθόρυβα. Έπειτα προχωρούμε σε έναν μακρύ διάδρομο που φωτίζεται από ένα φως τριανταφυλλί που φαίνεται να προέρχεται από τους ίδιους τους τοίχους! Ένας από τους 2 κάνει νόημα να σταματήσουμε μπροστά από μία μεγάλη πόρτα. Πάνω στην πόρτα υπάρχει μία επιγραφή που δεν μπορώ να διαβάσω. Η μεγάλη πόρτα γλιστρά αθόρυβα και εισέρχομαι. «Μην έχετε κανένα φόβο ναύαρχε, πρόκειται ο Διδάσκαλος να σας δεχθεί για ακρόαση…» Περπατώ μέσα και τα μάτια μου προσαρμόζονται στον όμορφο χρωματισμό που φαίνεται να γεμίζει τον χώρο. Τότε αρχίζω να βλέπω το περιβάλλον μου.

Το τι αντίκρυσαν τα μάτια μου είναι πράγματι το ομορφότερο θέαμα από όλη την ύπαρξή μου. Είναι πράγματι πολύ όμορφο και θαυμαστό να το περιγράψω. Δεν νομίζω πως υπάρχει ανθρώπινος όρος που μπορεί να περιγράψει με κάθε λεπτομέρεια. Οι σκέψεις μου διακόπτονται με εγκάρδιο τρόπο από μία ζεστή πλούσια μελωδική φωνή. «Σας καλωσορίζω στην περιοχή μας, ναύαρχε». Βλέπω έναν άνθρωπο με εκλεπτυσμένα χαρακτηριστικά και με τα σημάδια ετών στο πρόσωπό του. Κάθεται σε ένα μακρύ τραπέζι. Μου κάνει νόημα να καθίσω σε μία από τις καρέκλες. Αφού είμαι καθισμένος, σταυρώνει τα δάχτυλά του και γελά.

Μιλάει πάλι σιγά και λέει το εξής: «Ναύαρχε, έχουμε επιτρέψει να εισέλθετε εδώ επειδή είστε ευγενής και γνωστός στον κόσμο της επιφάνειας.» Απαντάω μισολαχανιασμένος «Ναι!» Ο Διδάσκαλος απαντά με ένα χαμόγελο: «Είστε στον τομέα της Arianni, στον εσωτερικό κόσμο της Γης. Δεν πρέπει να καθυστερήσει η αποστολή σας και θα σας συνοδεύσουμε με ασφάλεια στην επιφάνεια και για μία απόσταση ακόμη πιο πέρα. Αλλά τώρα ναύαρχε, θα σας πω γιατί έχετε κληθεί εδώ.

Το ενδιαφέρον μας αρχίζει αμέσως μετά την έκρηξη των πρώτων ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι στην Ιαπωνία.

Εκείνη την ανησυχητική στιγμή στείλαμε τις ιπτάμενες μηχανές μας “Flugelrads” στην επιφάνεια, για να εξερευνήσουν τι είχε κάνει η φυλή σας. Αυτό φυσικά είναι περασμένη ιστορία αλλά πρέπει να συνεχίσω. Βλέπετε δεν είχαμε παρέμβει ποτέ σε πολέμους της φυλής σα και στη βαρβαρότητα, αλλά τώρα πρέπει επειδή έχετε μάθει να παρεμβαίνετε
πάνω σε μία συγκεκριμένη ενέργεια ―που δεν προορίζεται για τον άνθρωπο― την ατομική.

Απεσταλμένοι μας έχουν ήδη αφήσει μηνύματα στις κυβερνήσεις σας σε όλο τον κόσμο αλλά δεν τα λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους.

Τώρα έχετε επιλεγεί εσείς, να είστε ο μάρτυρας της ύπαρξης του κόσμου μας. Βλέπετε ναύαρχε, η κουλτούρα και η επιστήμη μας είναι πολλές χιλιάδες χρόνια μπροστά από τη φυλή σας.»

Διέκοψα: «Αλλά γιατί σχετίζεται αυτό με μένα κύριε;» Τα μάτια του εισχώρησαν βαθιά μέσα στο μυαλό μου και έπειτα από κάποια σκέψη, μου απάντησε: «Η φυλή σας έχει φτάσει σε έναν δρόμο δίχως γυρισμό, αφού υπάρχουν κάποιοι ανάμεσά σας που προτιμούν να καταστρέψουν τον κόσμο σας, παρά να εγκαταλείψουν την εξουσία τους όπως την γνωρίζουν.»

Κούνησα το κεφάλι μου και ο διδάσκαλος συνέχισε: «Από το 1945 και μετά, προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε με τη φυλή σας αλλά οι προσπάθειές μας αντιμετωπίστηκαν με εχθρότητα και τα σκάφη μας δέχθηκαν επίθεση. Ναι, ακόμη καταδιώκονται με κακία και εχθρότητα από τα μαχητικά σας. Έτσι τώρα μπορώ να σας πω, πως μαίνεται μία θύελλα στον κόσμο σας, μία σκοτεινή λαίλαπα, που θα παραμείνει για χρόνια. Δεν θα υπάρξει καμία απάντηση στα χέρια σας, δεν υπάρχει ασφάλεια στην επιστήμη σας. Θα κρατήσει μέχρι κάθε άνθος της κουλτούρας σας καταπατηθεί και όλα τα ανθρώπινα πράγματα αποσταθεροποιηθούν και μετατραπούν σε ένα τεράστιο χάος.

Ο πρόσφατος πόλεμός σας ήταν μόνο ένα προοίμιο για το τι θα συμβεί στη φυλή σας. Εμείς εδώ το βλέπουμε πιο καθαρά κάθε ώρα που περνάει. Λες να κάνω λάθος;» «Όχι», απάντησα. «Αυτό συνέβη μία φορά πριν. Οι σκοτεινές εποχές ήρθαν και διήρκεσαν για περισσότερα από 500 χρόνια». «Ναι παιδί μου» απάντησε ο δάσκαλος. «Οι σκοτεινές εποχές θα έρθουν για τη φυλή σου και θα καλύψουν τη Γη σαν πέπλο αλλά πιστεύω πως κάποια από τη φυλή σας θα ζήσει μέσα από την καταιγίδα. Πέρα από αυτό, δεν μπορώ να πω. Βλέπουμε σε μεγάλη απόσταση έναν νέο κόσμο από τα ερείπια του αγώνα σας, αναζητώντας τους χαμένους και θρυλικούς θησαυρούς και θα είναι εδώ παιδί μου, ασφαλείς στην διατήρησή μας. Όταν φτάσει εκείνη η ώρα, θα έρθουμε στο προσκήνιο και θα βοηθήσουμε να επαναφέρετε τον πολιτισμό σας.»

«Ίσως μέχρι τότε να έχετε μάθει την ματαιότητα του πολέμου και των συγκρούσεων…και μετά από εκείνη την στιγμή ορισμένες από τις κουλτούρες και τις επιστήμες σας θα επιστραφούν στη φυλή σας για να ξεκινήσετε από την αρχή. Εσύ παιδί μου πρέπει να επιστρέψεις στην επιφάνεια με αυτό το μήνυμα.»

Με αυτά τα λόγια κλείνει η συνάντησή μας. Στάθηκα για μία στιγμή όπως σαν ένα όνειρο….αλλά ήξερα πως αυτό ήταν πραγματικότητα και για κάποιο περίεργο λόγο έσκυψα λίγο είτε από σεβασμό ή ταπεινότητα , δεν ξέρω ακριβώς. Ξαφνικά αντιλήφθηκα και πάλι πως οι 2 οικοδεσπότες που με έφεραν εδώ ήταν και πάλι στο πλευρό μου. «Από εδώ ναύαρχε», έκαναν νεύμα. Γύρισα για άλλη μια φορά πριν την αναχώρηση και κοίταξα τον δάσκαλο. Ένα απαλό χαμόγελο ήταν χαραγμένο στο λεπτό και αρχαίο πρόσωπό του. «Αντίο παιδί μου», είπε και στη συνέχεια έκανε νόημα με ένα υπέροχο λεπτό χέρι , μία κίνηση ειρήνης και της συνάντησής μας που πραγματικά έληξε.

Γρήγορα, περπατήσαμε πίσω από τη μεγάλη πόρτα του θαλάμου του δωματίου του δασκάλου και μπήκαμε στον ανελκυστήρα. Η πόρτα γλίστρησε σιωπηλά προς τα κάτω και ταυτόχρονα ανεβαίναμε πάνω. Ένας από τους οικοδεσπότες μου μίλησε και είπε: «Θα πρέπει τώρα να βιαστούμε ναύαρχε, ο δάσκαλος επιθυμεί να μην καθυστερήσετε άλλο με το χρονοδιάγραμμά σας και θα πρέπει να επιστρέψετε το μήνυμα του για τη φυλή σας».

Δεν είπα τίποτα. Όλα αυτά ήταν πέρα από κάθε πίστη και για άλλη μια φορά οι σκέψεις μου διακόπηκαν καθώς σταματήσαμε. Μπήκα στο δωμάτιο και βρέθηκα ξανά με τον ασυρματιστή μου. Είχε μία ανήσυχη έκφραση στο πρόσωπό του. Καθώς πλησίασα, του είπα: «Είναι εντάξει Howie, όλα καλά». Οι 2 υπάρξεις μας έκαναν νεύμα προς την αναμονή μεταφοράς, επιβιβαστήκαμε και σύντομα φτάσαμε πίσω στο αεροσκάφος. Οι κινητήρες μπήκαν στο ρελαντί και επιβιβαστήκαμε αμέσως. Η όλη ατμόσφαιρα έμοιαζε φορτισμένη με έναν αέρα του επείγοντος. Αφού έκλεισε η πόρτα του φορτίου, το αεροσκάφος ανυψώθηκε από την αόρατη δύναμη μέχρι που φτάσαμε σε 2700 μέτρα υψόμετρο. Δύο από τα αεροσκάφη ήταν μαζί μας για κάποια απόσταση για καθοδήγηση στον δρόμο της επιστροφής. Πρέπει να δηλώσω εδώ πως ο δείκτης ταχύτητας του αέρα δεν σημείωσε ανάγνωση αλλά κινούμασταν με έναν ταχύτατο ρυθμό.

2:15 Ένα ραδιοφωνικό μήνυμα έρχεται. «Σας αφήνουμε τώρα ναύαρχε. Έχε πλήρη ελευθερία χειρισμών. Παρακολουθήσαμε για μία στιγμή καθώς οι δίσκοι εξαφανίστηκαν στο γαλάζιο του ουρανού. Το αεροσκάφος ξαφνικά αισθάνθηκε σαν να αλιεύθηκε σε μία απότομη πτώση για μία στιγμή. Ανακτήσαμε γρήγορα τον έλεγχο, δεν μιλήσαμε για κάποιο διάστημα. Κάθε άνθρωπος έχει τις σκέψεις του…

ΟΙ ΕΓΓΡΑΦΕΣ ΣΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΠΤΗΣΕΩΝ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

2:20 Είμαστε και πάλι πάνω από τεράστιες εκτάσεις πάγου και χιονιού και περίπου 27 λεπτά από την βάση. Τους μιλάμε, ανταποκρίνονται. Αναφέρουμε: όλες οι συνθήκες κανονικές…. Η βάση εκφράζει την ανακούφισή της για την επιτυχημένη επικοινωνία.

3:00 Προσγειωνόμαστε ομαλά στην βάση. Έχω μια αποστολή…

ΤΕΛΟΣ ΕΓΓΡΑΦΩΝ 11 Μαρτίου του 1947.

Έχω παρακολουθήσει μία συνάντηση με το προσωπικό στο Πεντάγωνο. Έχω δηλώσει πλήρως την ανακάλυψή μου και το μήνυμα του δασκάλου. Όλα σημειώθηκαν. Ο πρόεδρος έχει ενημερωθεί. Είμαι υπό κράτηση για αρκετές ώρες (6 ώρες και 39 λεπτά). Ανακρίνομαι από τις κορυφαίες δυνάμεις ασφαλείας και μία ιατρική ομάδα. Ήταν μια δοκιμασία!!! Έχω τεθεί υπό αυστηρό έλεγχο μέσω των διατάξεων των ΗΠΑ.

Έλαβα εντολές να παραμείνω σιωπηλός για όσα έμαθα για λογαριασμό της ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ!!!

Απίστευτο! Μου υπενθύμισαν πως είμαι στρατιωτικός και πρέπει να υπακούω σε εντολές.

30/12/56 τελευταία εγγραφή:

Αυτά τα τελευταία χρόνια που έχουν παρέλθει από το 1947 δεν ήταν ήρεμα. Κάνω τώρα την τελική μου προσθήκη σε αυτό το μοναδικό ημερολόγιο. Κλείνοντας, οφείλω να δηλώσω πως έχω πιστά κρατήσει μυστικό το θέμα σύμφωνα με τις οδηγίες όλα αυτά τα χρόνια. Είναι σε πλήρη αντίθεση με τις αξίες και το ήθος μου. Τώρα φαίνεται να νιώθω τη μακρά νύχτα που έρχεται και αυτό το μυστικό δε θα πεθάνει μαζί μου, αλλά όλη η αλήθεια πρέπει και θα θριαμβεύσει όπως πρέπει.

Αυτό μπορεί να είναι η μόνη ελπίδα για την ανθρωπότητα. Έχω δει την αλήθεια και έχει επιταχυνθεί το πνεύμα μου και έχω ελευθερωθεί! Έχω κάνει το καθήκον μου προς το τερατώδες στρατιωτικό βιομηχανικό σύμπλεγμα. Τώρα η μεγάλη νύχτα αρχίζει να πλησιάζει , αλλά δε θα υπάρξει τέλος.

Ακριβώς όπως η μακρά νύχτα της Αρκτικής τελειώνει, ο λαμπρός ήλιος της αλήθειας θα έρθει και πάλι….και εκείνοι που είναι σκοτεινοί θα πέσουν σε αυτό το φως.

ΓΙΑ ΟΤΙ ΕΧΩ ΔΕΙ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΟ, ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ. Ναύαρχος RichardE. Byrd, Ναυτικό Ηνωμένων Πολιτειών, 24 Δεκεμβρίου 1956.

http://www.reversespins.com/byrd.html

https://antexeistinalitheia.gr/